Bitka kod Mamesa

Bitka kod Mamesa
	Deo Vizantijsko-arapski ratovi
Vreme	688. god. n. e
Mesto	Dolina Mamasa, istočno od Timgada, planina Ores, Alžir, Mesopotamija,
Ishod	odlučujuća muslimanska pobeda
Sukobljene strane
Omejadski kalifat ;	Kraljevstvo Altava
Komandanti i vođe
Zuhajr ibn Kajs	Kusajla,

Bitka kod Mamesa odigrala se 688. godine između arapskih muslimanskoh snaga Omejadskog kalifata i Berbera predvođenih Kusajlom kraljem Altave.

Pozadina

Arapski general Ukba ibn Nafi predvodio je svoje ljude u pohodima širom Afrike, nakon što je uspeo da stigne do Atlantskog okeana nastavio je marš na jug uz tokove reka Draa i Sus. Prilikom svog povratka na istok, upao je u zasedu koju su mu postavili vizantijsko-berberski saveznici predvođeni Kusailom u bici kod Veskera u kojoj je pobeđen i na kraju ubijen 682. godine.^[1] Kusailo koji je u to vreme imao neprikosnovenu vlast nad područjem severne Afrike odmarširao je pobedinički do grada Keruna.^[1]

Kada je Abd el Malik postao kalif, pokazao se kao vrlo sposoban vladar koji je višestruko uvećao veličinu svog carstva. Zbog toga je, izdao naređenje Zuhair ibn Kajsu koji je bio raspoređen kod grada Barka da povede snage i da preotme Ifrikiju zajedno sa njenom prestonicom Kerunom. U cilju organizovanja jačeg otpora, Kusailo je zauzeo pozicije u planinama Aures na koje bi se u slučaju poraza mogao povući, dok je muslimanski predvodnik Zuahir, odlučio da se ulogori van Keruna blizu izvorišta vode.^[2]

Nakon teške borbe u dolini Mamasa, arapski napadači na kraju su uspeli da poraze snage odbrane i da ubiju njihovog legendarnog kralja Kusaila.

Posledice

Arapski vođa Zuahir se zajedno sa svojim snagama vratio nazad u grad Barku kako bi se borio sa nadolazećim vizantijskim snagama. Nadolazeći vizantijski brodovi pristigli su sa velikim brojem vojnika što im je omogućilo da poraze i ubiju Zuahira. Dihija je nasledila Kusaila na mestu ratnog vođe berberskih plemena i suprotstavila se nadirućim islamskim vojskama Omejadske dinastije. Drugi arapski vojskovođa Hasan ibn Numan započeo je marš iz Egipta i uspeo da zauzme glavni vizantijski grad na tom području Kartaginu, kao i još neke gradove nakon bitke za Kartaginu. Našavši se u potrazi za neprijateljem koga bi mogao pobediti, njemu je rečeno da je najmoćniji vladar u Severnoj Africi upravo Dihija, pa je prema tome otpočeo svoj marš u Numidiju. Vojske su se susrele u blizini Meskiane, inače u današnjoj Alžirskoj provinciji Oum El Buagi. Ona je uspela da pobedi Hasana tako ubedljivo da je on odmah pobegao u Ifrikiju, odakle je sateran u Kirenajku gde proveo narednih pet godina.

Reference

^ ^a ^b Conant, Jonathan (2012). Staying Roman : conquest and identity in Africa and the Mediterranean, 439-700. Cambridge New York: Cambridge University Press. str. 280—281. ISBN 9780521196970.
^ El Hareir, Idris; M'Baye, Ravane (2011). The Spread of Islam Throughout the World, Series: Different aspects of Islamic culture, 3. Paris, France: UNESCO Publishing. str. 309. ISBN 978-92-3-104153-2.

Literatura

Conant, Jonathan (2012). Staying Roman : conquest and identity in Africa and the Mediterranean, 439-700. Cambridge New York: Cambridge University Press. str. 280—281. ISBN 9780521196970.

[веза1-1] Conant, Jonathan (2012). Staying Roman : conquest and identity in Africa and the Mediterranean, 439-700. Cambridge New York: Cambridge University Press. str. 280—281. ISBN 9780521196970.

[2] El Hareir, Idris; M'Baye, Ravane (2011). The Spread of Islam Throughout the World, Series: Different aspects of Islamic culture, 3. Paris, France: UNESCO Publishing. str. 309. ISBN 978-92-3-104153-2.

[1]

[2]