Bratstvo svetog Pija X
Bratstvo svetog Pija X ili Društvo Svetog Pija X (FSSPX; latinski: Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X) međunarodno je svešteničko bratstvo koje je 1970. godine osnovao Marsel Lefevr, tradicionalistički francuski nadbiskup. Članovi se ponekad nazivaju „Lefevriti“, nazvani po osnivaču društva.[1]
Društvo je dobilo ime po papi Piju X, čiji antimodernistički stav društvo naglašava,[2] zadržavajući Tridentsku misu i ritualne knjige pre Drugog vatikanskog sabora na latinskom za ostale sakramente. Sadašnji generalni starešina društva je Davide Pagliarani, naslednik biskupa Bernarda Felaja.[3]
Napetosti između društva i Svete stolice dostigle su svoj vrhunac 1988. godine, kada je nadbiskup Lefevr rukopoložio četvoricu biskupa bez apostolskog mandata i protiv ličnog upozorenja pape Jovana Pavla II, događaj koji je poznat kao Écône consecrations,[4] što je rezultiralo time da je Rim proglasio da biskupi koji vršili rukopolaganje ili su bili rukopoloženi trpe latae sententiae (automatsku) ekskomunikaciju.[5] Iako je svešteničko bratstvo poricalo da su biskupi pretrpeli bilo kakvu kaznu, pozivajući se u svoju odbranu na kanonski zakon, proglašena ekskomunikacija preživelih biskupa je na njihov zahtev uklonjena 2009. godine u nadi da će brzo postići „potpuno pomirenje i potpuno zajedništvo“.[6]
Bratsstvo je bilo svedok sve većeg priznanja svojih sakramentalnih i pastoralnih aktivnosti od strane Svete stolice, koja je proširila trajno kanonsko priznanje na ispovesti koje su čuli njeni sveštenici[7] i dozvolila lokalnim ordinarijama da delegiraju sveštenike društva za sklapanje brakova.[8] Značaj ovih priznanja je u tome što, jedinstveni među sakramentima Katoličke crkve, i ispovest i brak zahtevaju kanonsku jurisdikciju za svoju valjanost. Kritičari društva tvrde da ove ispovesti ili brakovi nisu valjani jer nisu učinjeni pod kanonskom jurisdikcijom.[9] Pored toga, Sveta stolica je imenovala biskupa Felaja u kanonskom procesu protiv jednog od sveštenika u društvu.[10] Ipak, Društvo, pozivajući se na kanonsko pravo u svoju odbranu, tvrdi da je ono imalo nadležnost za ispovesti zbog stanja nužde.[11]
Reference uredi
- ^ Vere, Peter John (septembar 1999). A Canonical History of the Lefebvrite Schism. Ontario, Canada: Saint Paul University. Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ Knittel, Francois (april 2004). „Pascendi exposes Modernist tactics”. The Angelus (na jeziku: engleski). Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ „New Superior of the SSPX — Father Davide Pagliarini”. Gloria.tv. 11. 7. 2018. Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ Ridley, Charles (16. 6. 1988). „Vatican threatens dissident priest with excommunication” (na jeziku: engleski). UPI. Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ Office of Congregation for Bishops; Bernardinus, Card. Gantin (1. 7. 1988). „Decree of Excomunication of Archbishop Lefebvre” (na jeziku: engleski). EWTN. Pristupljeno 5. 3. 2021.
- ^ „Pope Benedict lifts excommunication of bishops ordained by Lefebvre”. Catholic News Agency. Arhivirano iz originala 01. 06. 2009. g. Pristupljeno 21. 8. 2015.
- ^ „Apostolic Letter Misericordia et misera (20 November 2016) | Francis”. w2.vatican.va. Pristupljeno 4. 4. 2017.
- ^ „Letter of the Pontifical Commission “Ecclesia Dei” to the Ordinaries of the Episcopal Conferences concerned on the faculties for the celebration of marriages of the faithful of the Society Saint Pius X, 04.04.2017” (na jeziku: engleski). Pristupljeno 22. 9. 2018.
- ^ „Warning: An SSPX Priest Is Incapable of Absolving You from Sin”. www.catholicculture.org. Pristupljeno 4. 4. 2017.
- ^ „Vatican names Bishop Fellay to hear canonical charge against SSPX priest, despite bishop's suspension: News Headlines”. www.catholicculture.org. Pristupljeno 4. 4. 2017.
- ^ http://archives.sspx.org/miscellaneous/supplied_jurisdiction/supplied_jurisdiction.htm