Bratstvo slobodnog duha
Braća slobodnog duha je naziv za antinomistički laički hrišćanski pokret koji je postojao u severnoj Evropi u 13. i 14. veku. Koreni mu sežu u 1200. godinu, među pariske intelektualce. Pripadnici pokreta propagirali su panteizam, nativizam, odbacivanje autoriteta, nezavisnost žena s uvek prisutnim usklikom: Hleba, za ime Božje!
Zbog svog antinomističkog i individualističkog karktera vrlo brzo je došao u sukob s Rimokatoličkom crkvom. Papa Klement V ga je zbog toga proglasio jeretičkim na Bečkom saboru 1311—12. godine. Uprkos tome, pokret se nastavio širiti, čemu je pogodovala kriza zapadnog hrišćanstva izazvana pojavom katara i krstaškim ratom protiv njih, avinjonskim papstvom, likvidacijom templara i epidemijom Crne smrti koja je dovela u pitanje mnoge dotadašnje hrišćanske dogme. S vremenom je, uprkos progonu, dobio razne oblike koji su poslužili kao inspiracija raznim kasnijim pokretima poput taborita u Češkoj u 15. veku ili kopača u revolucionarnoj Engleskoj 17. veka.
