Varjaška garda

Varjaška garda (grč. Τάγμα των Βαράγγων, Βάραγγοι) bio je naziv pod kojim su bili poznati nordijski i anglosaksonski najamnici, koji su služili u Vizantijskoj vojsci od 10. do 14. vijeka. Fraza se prvi put koristi u hronici Jovana Skilica, Madridska Skilica, iz 1034. godine. Varjazi su u Vizantijsko carstvo stigli preko Kijevske Rusije. Godine 988. car Vasilije II od ruskoga kneza Vladimir I dobio je odred od 6.000 ljudi za borbu sa uzurpatorom Vardom Fokom i organizovao ih je u tagmu. U naredna dva vijeka Varjazi su učestvovali u ratovima koje je vodilo Carstvo i služili su kao dvorska straža. Mjesto na kome su bili smješteni prvo je bio Veliki dvorac, a od početka ere Komnina bili su u kompleksima Mangana i Vlaherna. Varjaška garda bila je selektivna jedinica, čuvena po vijernosti gospodaru, fizičkoj spremnosti, oružju, odjeći i disciplini. Njihovim oficirima dodjeljivane su dvorske titule — npr. Harald III imao je titulu spafarokandidata. Na čelu garde obično se nalazio Grk sa titulom akolufa.