Википедија

Video-traka

Video-traka je magnetna traka koja se koristi za čuvanje video-zapisa uz uvek dodati zvuk. Spremljene informacije mogu biti u obliku analognog signala ili digitalnog signala. Koristi se i u snimačima video-kaseta (VTR) ili, ređe, u diktafonima (BCR) kao i u video-kamerama. Video-trake se takođe koriste za čuvanje naučnih ili medicinskih podataka, kao što su podaci proizvedeni elektrokardiogramom .

Asortiman video-kaseta.

Budući da video signali imaju veoma veliku propusnost, a nepokretne glave zahtevaju izuzetno velike brzine vrpce, u većini slučajeva spiralno skenirana video glava okreće se protiv pokretne vrpce za snimanje podataka u dve dimenzije.

Traka je linearna metoda čuvanja informacija i na taj način nameće odlaganje radi pristupa delu trake koji nije već protiv glave. U ranim 2000-ima uvedeni su i istaknuti visokokvalitetni mediji za snimanje video-zapisa sa pristupom, kao što su tvrdi diskovi i fleš memorije. Od tada se video-kaseta sve više povlači u arhivsku upotrebu.

Rani formati uredi

Odeljenje za elektroniku producentske kompanije zabavljača Binga Krosbija, Bing Krosbi Enterprajzes (BCE), dalo je prvu svetsku demonstraciju snimka video trake u Los Anđelesu 11. novembra 1951. U razvoju od strane Džona T. Mulina i Vejna R. Džonsona od 1950. godine, uređaj je davao ono što je opisano kao „zamućene i nejasne“ slike koristeći modifikovani diktafon Ampeks 200 i standardnu audio traku od četvrt inča (0,635 cm) koja se kreće brzinom od 360 inča (9,1 m) u sekundi.[1][2] Godinu dana kasnije, novinarima je prikazana poboljšana verzija koja je koristila magnetnu traku od jednog inča (2,54 cm), koja je navodno izrazila zaprepašćenje kvalitetom slika iako su imale „istrajno zrnast kvalitet koji je izgledao kao istrošen film“. Sve u svemu, kvalitet slike se i dalje smatrao inferiornijim u odnosu na najbolje snimke kineskopa na filmu..[3] Bing Krosbi Enterprajzes se nadao da će imati komercijalnu verziju dostupnu 1954. godine, ali nijedna nije izašla.[4]

Bi-Bi-Si je eksperimentisao od 1952. do 1958. sa sistemom linearne video trake velike brzine pod nazivom Vision Electronic Recording Apparatus (VERA), ali je to na kraju odbačeno u korist kvadrupleks video-trake. VERSA je koristila metalizovanu traku od pola inča (1,27 cm) na kolutovima od 20 inča koji putuju brzinom od 200 inča u sekundi (5,1 m/s).

RCA je demonstrirao snimanje crno-belih i televizijskih programa u boji magnetnom trakom u svojim laboratorijama u Prinstonu 1. decembra 1953. godine.[5][6] Sistem longitudalnih traka velike brzine, nazvan Simpleks, u razvoju od 1951. godine, mogao je da snimi i reprodukuje samo nekoliko minuta televizijskog programa. Sistem boja je koristio traku od pola inča (1,27 cm) na kolutovima od 10½ inča za snimanje pet numera, po jednu za crvenu, plavu, zelenu, sinhronizaciju i zvuk. Crno-beli sistem je koristio traku od četvrtine inča (0,635 cm) takođe na kolutu od 10½ inča sa dve trake, jednom za video i jednom za audio. Oba sistema su radila brzinom od 360 inča u sekundi (9,1 m/s) sa 2.500 ft (760 m) po kolutu što je dalo kapacitet od 83 sekunde.[7] NBC u vlasništvu RCA prvi put ga je upotrebio u emisiji Džonatana Vintersa 23. oktobra 1956. godine, kada je unapred snimljena sekvenca pesme Doroti Kolins u boji uključena u inače televizijski program uživo.[8][9]

Godine 1953. dr Norikazu Savazaki je razvio prototip video kasetofona sa spiralnim skeniranjem.[10]

BCE je demonstrirao sistem boja u februaru 1955. koristeći longitudalni snimak na traci od pola inča (1,27 cm). [CBS]], RCA-ov konkurent, spremao se da naruči BCE mašine kada je Ampex predstavio superiorni Kvadruplek sistem.[11] BCE je kupila kompanija 3M 1956. godine.

Godine 1959. Tošiba je objavila prvi komercijalni videorekorder sa spiralnim skeniranjem.[12]

Video za emitovanje uredi

Kvad uredi

 
Četrnaesto inčni kolut četvorostruke video trake od 2 inča u poređenju sa modernom MiniDV video kasetom. Oba medija čuvaju jedan sat videa u boji.

Prve komercijalne mašine za profesionalne video trake za emitovanje koje mogu da zamene kineskope bile su mašine za kvadrupleks video trake (Quad) od dva inča koje je Ampex predstavio 14. aprila 1956. godine na konvenciji Nacionalne asocijacije emitera u Čikagu. Kvad je koristio poprečni (skenirajući traku po širini) sistem sa četiri glave na traci od dva inča (5,08 cm) i stacionarne glave za zvučni zapis.

CBS televizija je prvi put koristila Ampex VRX-1000[13] Mark IV u svojim studijima u Televizijskom gradu u Holivudu 30. novembra 1956. da pušta odloženo emitovanje Daglasa Edvardsa i vesti iz Njujorka u pacifičku vremensku zonu.[13][14] Dana 22. januara 1957. emisija igre Istina ili posledice na NBC televiziji, proizvedena u Holivudu, postala je prvi program koji se emitovao u svim vremenskim zonama sa unapred snimljene video trake.[15] Ampex je 1958. godine predstavio videorekorder u boji u okviru ugovora o unakrsnom licenciranju sa RCA, čiji su ga inženjeri razvili od Ampex crno-belog rekordera.[16] NBC-jev specijal, Večer sa Fredom Asterom (1958), najstarija je preživela video traka u boji televizijske mreže i restaurirana je od strane UCLA filmske i televizijske arhive.

Dana 7. decembra 1963. godine, njen pronalazač, reditelj Toni Verna, prvi put je upotrebio trenutnu reprizu tokom direktnog prenosa igre Vojska–mornarica.[17] Iako je Kvad postao industrijski standard tokom otprilike trideset godina, on ima nedostatke kao što su nemogućnost zamrzavanja slika i nema pretrage slika..[a] Takođe, na ranim mašinama, traka je mogla pouzdano da se reprodukuje koristeći samo isti set ručno napravljene glave trake, koje bi se vrlo brzo istrošile.[b] Uprkos ovim problemima, Kvad je sposoban da proizvede odlične slike. Kasniji sistemi video traka su koristili spiralno skeniranje, gde video glave snimaju dijagonalne trake (kompletnih polja) na traku.

Mnogi raniji snimci video kaseta nisu sačuvani.[v] Iako su mnogo jeftiniji (ako se više puta recikliraju) i praktičniji od kineskopa, visoka cena [3M]] Scotch 179[13] i drugih ranih video kaseta (300 dolara po jednosatnom kolutu)[19] uzrokovala je da ih je većina emitera izbrisavala i ponovo koristila i (u Sjedinjenim Državama) video traku smatrala jednostavno boljim i isplativijim sredstvom za odlaganje emitovanja od kineskopa. Upravo su četiri vremenske zone kontinentalnih Sjedinjenih Država učinile sistem veoma poželjnim.

Međutim, neki klasični televizijski programi koji su prvobitno snimljeni na studijskoj video traci i dalje postoje i dostupni su na DVD-u – među njima NBC-jev Piter Pan (prvo emitovanje 1960.) sa Meri Martin kao Piter, nekoliko epizoda emisije Dina Šor Čevi šou (kraj 1950-ih/početak 60-ih), finalni Howdy Doody Show (1960), televizijska verzija samostalne emisije Hala Holbruka Mark Tven večeras (prvo emitovanje 1967) i klasična produkcija baleta The Nutcracker Mihaila Barišnjikova (prvo emitovanje 1977).

Četvorostruke trake su polirane, koristeći 8 mesinganih vrhova umesto normalne 4 video glave, pri normalnoj brzini reprodukcije.[20]

Napomene uredi

  1. ^ In fact, the quadruplex format can only reproduce recognizable pictures when the tape is playing at normal speed.[18]
  2. ^ Later machines had longer life and used delay lines to compensate for the differences in the four heads.
  3. ^ Some early broadcast videotapes have survived, including The Edsel Show, broadcast live in 1957, and 1958's An Evening With Fred Astaire, the oldest color videotape of an entertainment program known to exist (and the second-oldest color videotape known to survive, the oldest being the May 1958 dedication of the WRC-TV studios in Washington, D.C.). In 1976, NBC's 50th anniversary special included an excerpt from a 1957 color special starring Donald O'Connor; despite some obvious technical problems, the color tape was remarkably good.

Reference uredi

  1. ^ "Tape Recording Used by Filmless 'Camera', The New York Times, Nov. 12, 1951, p. 21.
  2. ^ Eric D. Daniel, C. Denis Mee, and Mark H. Clark (eds.), Magnetic Recording: The First 100 Years, IEEE Press. 1998. ISBN 0-07-041275-8. str. 141.
  3. ^ "Tape-Recorded TV Nears Perfection", The New York Times, Dec. 31, 1952, p. 10.
  4. ^ "New Deal on TV Seen at Parley", The New York Times, May 1, 1953, p. 30.
  5. ^ "Magnetic Tape Used By RCA to Photograph Television Program", The Wall Street Journal, Dec. 2, 1953, p. 1.
  6. ^ "Color TV on Tape", Popular Mechanics, April 1954, p. 157.
  7. ^ Stewart Wolpin (jesen 1994). „The Race to Video”. Invention & Technology. Arhivirano iz originala 2011-04-04. g. 
  8. ^ „TV Goes to Tape”. Popular Science. februar 1960. str. 238. 
  9. ^ Ed Reitan, RCA-NBC Firsts in Color Television (commented), Arhivirano iz originala 2008-12-19. g. .
  10. ^ SMPTE Journal: Publication of the Society of Motion Picture and Television Engineers, Volume 96, Issues 1-6; Volume 96, page 256, Society of Motion Picture and Television Engineers
  11. ^ Daniel et al., p. 148.
  12. ^ World's First Helical Scan Video Tape Recorder, Toshiba
  13. ^ a b v "Charles P. Ginsburg". Memorial Tributes: National Academy of Engineering, Vol. 7. 1994: The National Academies Press, Washington DC.
  14. ^ Ampex Corporation, Ampex Chronology Arhivirano 2007-07-03 na sajtu Wayback Machine.
  15. ^ "Daily N.B.C. Show Will Be on Tape", The New York Times, Jan. 18, 1957, p. 31.
  16. ^ "Industry Agrees to Standardize Tape Recording on Ampex Lines", Billboard, Oct. 28, 1957, p. 3.
  17. ^ „He Invented Instant Replay, The TV Trick We Now Take For Granted”, Morning Edition, NPR, 20. 1. 2015 
  18. ^ Wink Hackman; Expert training for Sony MVS users worldwide Retrieved September 19, 2015
  19. ^ Elen, Richard G. "TV Technology". BFI Screenonline.
  20. ^ „Tape Servicing”. 

Literatura uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Video-traka na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Видео-трака&oldid=27677159”