Vizantijski vrtovi

Grad Vizantijon u Vizantijskom carstvu zauzima važno mesto u istoriji uređenja vrtova (oko 4. veka – 10. vek n.e.). Grad je kasnije preimenovan u Konstantinopolj (današnji Istanbul). Bio je glavni grad Istočnog rimskog carstva i opstao je hiljadu godina nakon pada Zapadnog rimskog carstva. Vrtovi Vizantije su, međutim, uglavnom uništeni nakon turskog osvajanja grada u 15. veku.

Istorijat i izgled

Moderna bronzana kopija tipske grčke baštenske statue vepra; ovaj tip statue je opstao sve do kasne antike.

Vizantijski vrtovi su se uglavnom zasnivali na rimskim idejama koje su naglašavale bogati dizajn helenističkog mozaika, tipične klasične karakteristike formalno postavljenih stabala i dodatnih elemenata kao što su fontane i mala svetilišta. Oni su se razvijali tokom vekova. Vizantijski vrtovi su uticali na islamske vrtove i posebno na maurske vrtove; zato što je Španija vekovima bila rimska provincija (a, za vreme vladavine Justinijana Velikog, i vizantijska provincija).

Malo se drugo zna o istočnorimskim vrtovima i postoji vrlo malo referenci, i nema celovitih objavljenih rasprava na tu temu. Istočni Rimljani su, kao i njihovi grčko-rimski prethodnici, pridavali veliki značaj pitanjima estetike. Međutim, stari grčki i rimski vrtovi su bili razvijeniji i bolje dokumentovani.

Tokom poslednjih 250 godina grčke vladavine koja se završila 1453. godine, uslovi i istorijske okolnosti su drastično ograničile tradiciju (koja seže do helenističkih vremena) gradnje luksuznih vila, uglavnom van gradova, sa pratećim uređenim vrtovima, što je prikazano na mozaicima i freskama ili su zabeležene u tekstovima.

Čini se da je ovaj period manje temeljno istražen nego većina ranijih perioda.

Literatura

• Byzantine Garden Culture, edited by Antony Littlewood, Henry Maguire, and Joachim Wolschke-Bulmahn (2002)
• Byzantine Gardens and Beyond, edited by Helena Bodin and Ragnar Hedlund (2013)
• Veronica della Dora, Landscape, Nature, and the Sacred in Byzantium (2016)