Госпођа Минивер (film)
Gospođa Miniver (engl. Mrs. Miniver) je američki ljubavni ratni dramski film iz 1942. godine, režisera Vilijama Vajlera sa Grir Garson u naslovnoj ulozi.[3] Inspirisan istoimenim romanom Džan Strader, film pokazuje kako je Drugi svetski rat uticao na život skromne britanske domaćice i njene porodice u ruralnoj Engleskoj. Ostale uloge u filmu igraju Volter Pidžon, Tereza Rajt, Mej Viti, Redžinald Oven, Henri Travers, Ričard Nej i Henri Vilkokson.
| Gospođa Miniver | |
|---|---|
.jpg) Filmski poster | |
| Izvorni naslov | Mrs. Miniver |
| Režija | Vilijam Vajler |
| Scenario | Džan Strader (knjiga) Džordž Frešel Džejms Hilton Klodin Vest Artur Vimperis |
| Producent | Sidni Frenklin |
| Glavne uloge | Grir Garson Volter Pidžon Tereza Rajt Mej Viti Redžinald Oven Henri Travers Ričard Nej Henri Vilkokson |
| Muzika | Herbert Stothart |
| Snimatelj | Džozef Rutenberg |
| Montaža | Harold F. Kres |
| Producentska kuća | Metro-Goldvin-Mejer |
| Godina | 1942. |
| Trajanje | 134 minuta[1] |
| Zemlja | SAD |
| Jezik | engleski |
| Budžet | 1,34 miliona dolara[2] |
| Zarada | 8,9 miliona dolara |
| Sledeći | |
| IMDb veza | |
Ostvario je kritički i komercijalni uspeh; bio je najuspešniji film po zaradi 1942. godine, i osvojio je šest Oskar, između ostalog i one za najbolji film, najbolju glavnu žensku ulogu, najbolju sporednu žensku ulogu i najbolju režiju.[4][5][6] Po kritikama i komentarima mnogih kritičara, poznavaoca filma i istorije i „pod uticajem američke kancelarije za ratne informacije, film je pokušao da sruši predstavu predratne Engleske kao glamuroznog bedema socijalnih privilegija, anahronističkih navika i snobstva, i promeni je u prikaz demokratske, moderne slike. Pojavom ovog filma, socijalni status porodice Miniver je degradiran u odnosu na onaj koji je uživao u pisanim verzijama, te je povećana pažnja usmerena na eroziju klasnih barijera, koja je pokrenuta pod pritiskom ratnih zbivanja.”
Godine 1950. snimljen je nastavak pod nazivom The Miniver Story.
Radnja uredi
Kej Miniver živi udobnim životom u Belamu, fiktivnom selu izvan Londona. Njen odani suprug Klem je uspešan arhitekta. Imaju troje dece: Vina, studenta na Oksfordu, Tobija i Džudi.
Dok se Drugi svetski rat nazire, Vin se vraća sa koledža i upoznaje Kerol Beldon, unuku ledi Beldon. Uprkos početnim neslaganjima — uglavnom suprotstavljajućeg Vinovog idealističkog stava prema klasnim razlikama sa Kerolinim praktičnim altruizmom — oni se zaljubljuju. Kako se rat približava kući, Vin oseća da mora da „izvrši svoju obavezu” i prijavljuje se u Kraljevsko ratno vazduhoplovstvo, kao pilot borbenog aviona. Dodeljen je u bazu blizu roditeljske kuće i može da signalizira roditeljima svoj bezbedan povratak tokom leta iznad kuće. Vin zaprosi Kerol na porodičnoj večeri, nakon što ga je mlađi brat nagovorio da to uradi na manje romantičan, ali iskreniji način nego što je zamišljao.
Zajedno sa drugim vlasnicima brodića, Klem se dobrovoljno javlja da pomoću svog motornog čamca Starling pomogne u evakuaciji iz Denkerka. Rano jednog jutra, Kej, nesposobna da zaspi jer je Klem još uvek odsutan, odluta do pristaništa. Iznenađena je kada otkrije ranjenog nemačkog pilota kako se krije u njenoj bašti, a on je uvodi u kuću pod nišanom. Ona ga hrani, i mirno ga razoruža kada se sruši, te poziva policiju. Ubrzo nakon toga, Klem se vraća kući, iscrpljen, iz Denkerka.
Ledi Beldon posećuje Kej kako bi pokušala da je ubedi da odgovori Vina od braka sa Kerol zbog relativno mladosti njene osamnaestogodišnje unuke. Kej je podseća da je i ona bila mlada kada se sa šesnaest godina udala za svog pokojnog muža. Ledi Beldon priznaje poraz, shvatajući uzaludnost pokušaja da zaustavi brak. Kerol se udaje za Vina, postajući još jedna gospođa Miniver, a njih dvoje se vraćaju sa medenog meseca u Škotskoj. Tokom vazdušnog napada, Kej i njena porodica nalaze utočište u svom skloništu u bašti, gde pokušavaju da odvrate misli od bombardovanja čitajući Alisu u zemlji čuda. Jedva preživljavaju jer jedna bomba uništava deo kuće.
Na godišnjoj seoskoj izložbi cveća, ledi Beldon zanemaruje odluku sudija da je njena ruža pobednik. Umesto toga, ona objavljuje da je ruža „Gospođa Miniver”, koju je prijavio lokalni šef stanice, gospodin Balard, odnela pobedu, a njena sopstvena ruža dobija drugu nagradu. Dok se oglašavaju sirene za vazdušni napad i seljani se sklanjaju u skloništa, Kej i Kerol voze Vina da se pridruži njegovoj eskadrili. Na putu kući, vide kako nemački avion gubi u okršaju i pada. Shvativši da je Kerol ranjena mitraljeskom vatrom iz aviona, Kej je vraća u kuću, gde umire.
Seljani se okupljaju u oštećenoj crkvi gde njihov vikar u besedi potvrđuje njihovu odlučnost:
Mi smo u ovom tihom kutku Engleske pretrpeli gubitak nama veoma dragih prijatelja, nekih bliskih ovoj crkvi. Džordž Vest, dečak iz hora. Džejms Balard, šef stanice i zvonar, kao i ponosni pobednik Beldon kupa sa svojom predivnom Miniver ružom samo sat vremena pre svoje smrti. I naša srca saosećaju sa dve porodice koje dele okrutan gubitak mlade devojke koja se udala na ovom oltaru pre samo dve nedelje. Domovi mnogih od nas su uništeni, a životi mladih i starih su oduzeti. Jedva da postoji domaćinstvo koje nije pogođeno u srce. A zašto? Sigurno ste sebi postavili ovo pitanje? Zašto bi, po svoj savesti, oni morali da pate? Deca, starci, mlada devojka na vrhuncu svoje ljupkosti? Zašto oni? Jesu li ovo naši vojnici? Jesu li ovo naši borci? Zašto ih treba žrtvovati? Reći ću vam zašto. Jer ovo nije samo rat vojnika u uniformama. To je i rat naroda, svih ljudi. I on se mora voditi ne samo na bojnom polju, već u gradovima i selima, u fabrikama i na farmama, u domu i srcu svakog čoveka, žene i deteta koji voli slobodu. Pa, sahranili smo naše mrtve, ali ih nećemo zaboraviti. Umesto toga, oni će nas inspirisati nesalomivom odlučnošću da oslobodimo sebe i one koji dolaze posle nas od tiranije i terora koji prete da nas sruše. Ovo je Narodni rat. To je naš rat. Mi smo borci. Borimo se onda! Borimo se sa svime što je u nama! I neka Bog brani ono što je pravedno.
Ledi Beldon sama sedi na crkvenoj klupi svoje porodice. Vin se dolazi kraj nje i zajedno dele tugu, dok prisutni u crkvi pevaju „Napred, hrišćanski vojnici”. U međuvremenu, britanski avioni lete iznad crkve da se suoče sa neprijateljom.
Uloge uredi
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Grir Garson | gospođa Kej Miniver |
| Volter Pidžon | Klem Miniver |
| Tereza Rajt | Kerol Beldon |
| Mej Viti | ledi Beldon |
| Redžinald Oven | Foli |
| Henri Travers | Džejms Balard |
| Ričard Nej | Vin Miniver |
| Henri Vilkokson | vikar |
| Kristofer Severn | Tobi Miniver |
| Brenda Forbs | Gledis |
| Kler Sanders | Džudi Miniver |
| Mari De Beker | Ejda |
| Helmut Dantin | nemački avijatičar |
| Džon Abot | Fred |
| Koni Lion | Simpson |
Nagrade i nominacije uredi
Film je osvojio ukupno šest Oskara i bio je bio nominovan u još toliko kategorija iste nagrade.
| Nagrada | Kategorija | Nominovani | Ishod |
|---|---|---|---|
| Oskar[7] | Najbolji film | Sidni Frenklin (za Metro-Goldwyn-Mayer) | Osvojeno |
| Najbolji režiser | Vilijam Vajler | Osvojeno | |
| Najbolji glumac | Volter Pidžon | Nominacija | |
| Najbolja glumica | Grir Garson[a] | Osvojeno | |
| Najbolji sporedni glumac | Henri Travers | Nominacija | |
| Najbolja sporedna glumica | Mej Viti | Nominacija | |
| Tereza Rajt | Osvojeno | ||
| Najbolji scenario | Džordž Frešel, Džejms Hilton, Klodin Vest i Artur Vimperis | Osvojeno | |
| Najbolja fotografija – crno-bela | Džozef Rutenberg | Osvojeno | |
| Najbolja montaža | Harold F. Kres | Nominacija | |
| Najbolji zvuk | Daglas Širer | Nominacija | |
| Najbolji specijalni efekti | A. Arnold Gilespi, Voren Njukom i Daglas Širer | Nominacija |
Napomene uredi
- ^ Garsonin govor povodom prihvatanja Oskara bio je najduži u istoriji ove nagrade; trajao je pet i po minuta. Ubrzo nakon toga je uvedeno vremensko ograničenje od 45 sekundi za govore pri prihvatanju nagrade.
Reference uredi
- ^ „MRS. MINIVER (U)”. British Board of Film Classification. 29. 6. 1942. Arhivirano iz originala 10. 11. 2014. g. Pristupljeno 9. 11. 2014.
- ^ The Eddie Mannix Ledger, Los Angeles: Margaret Herrick Library, Center for Motion Picture Study
- ^ Struther, Jan (1940). Mrs. Miniver. New York: Harcourt, Brace & Company. ASIN B000O9ZBGA.
- ^ Mrs. Miniver - IMDb, Pristupljeno 2021-01-24
- ^ „Mrs. Miniver (1942) at Reel Classics”. www.reelclassics.com. Pristupljeno 2021-01-24.
- ^ „The 15th Academy Awards | 1943”. Oscars.org | Academy of Motion Picture Arts and Sciences (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-01-24.
- ^ „The 15th Academy Awards (1943) Nominees and Winners”. Oscars. Arhivirano iz originala 6. 7. 2011. g. Pristupljeno 14. 8. 2011.
Literatura uredi
- Struther, Jan (1940). Mrs. Miniver. New York: Harcourt, Brace & Company. ASIN B000O9ZBGA.
- Christensen, Jerome. "Studio Identity and Studio Art: MGM, Mrs. Miniver, and Planning the Postwar Era." ELH (2000) 67#1 pp: 257-292. online
- Glancy, Mark. When Hollywood Loved Britain: The Hollywood 'British' Film (1999)
- Koppes, Clayton R., and Gregory D. Black. Hollywood Goes to War: Patriotism, Movies and the Second World War from Ninotchka to Mrs Miniver (Tauris Parke Paperbacks, 2000)
- Short, K. R. M. "'The White Cliffs of Dover': promoting the Anglo-American Alliance in World War II." Historical Journal of Film, Radio and Television (1982) 2#1 pp: 3-25.
- Troyan, Michael. A Rose for Mrs. Miniver: The Life of Greer Garson (2010)
Spoljašnje veze uredi
- Gospođa Miniver na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Savršena propaganda - film kojeg se plašio i sam Gebels („Blic“, 11. februar 2015)
- Mrs. Miniver na sajtu Rotten Tomatoes (jezik: engleski)
- „Mrs. Miniver Opening Scenes”. Pristupljeno 20. 8. 2008.
- „Mrs. Miniver and the German Soldier”. Pristupljeno 20. 8. 2008.
- „The full Cast of Mrs. Miniver”. Pristupljeno 9. 10. 2008.
- „Mrs. Miniver Script transcript”. Arhivirano iz originala 27. 08. 2009. g. Pristupljeno 8. 10. 2008.
- Mrs. Miniver on Lux Radio Theater: December 6, 1943
- BBC Radio 4 - And The Academy Award Goes To... Mrs Miniver, Series 5 Episode 1
