Dvorac Trakošćan
Dvorac Trakošćan je dvorac u severnoj Hrvatskoj.
Položaj uredi
Nalazi se u Hrvatskom zagorju, 23 km severoistočno od Krapine, 40 km jugozapadno od Varaždina, u opštini Bednja. Najbliža mesta su Macelj i Strahinčica. Sa oko 40.000 posetilaca godišnje jedan je od najposjećenijih dvoraca u Hrvatskoj.
Istorijat uredi
Dvorac je podignut u 13. veku kao manja tvrđava u sistemu utvrđenja Zagorske kneževine. U osnovi dvorca prepoznatljive su karakteristike jednostavnih romaničkih kaštela 12. i 13. veka. Od mnogobrojnih feudalnih gospodara se ističu Celjski, Jan Vitovec, Korvini, a nakon raspada Zagorske kneževine, kao posebno vlastelinstvo uživaju ga Gulaji, a od 1568. godine Draškovići.
Dvorac je više puta proširivan i dograđivan. Znatnije je dograđen 1592, kada su Draškovići podigli kule za topove sa krovom (ploča sa grbom i natpisom Ivana II Petra Draškovića iz 1592. godine na zapadnoj kuli). U to doba se dograđuje sprat, povisuje središnja kula i oblikuje dvorište s arkadama. Ponovo se dograđuje tokom 18. veka, kada kule dobijaju kruništa, glavna kula dobija razvedenu lanternu, a oko tvrđave gradi se cinktura odbrambenih objekata, zidova i kula.
Zapušteni zamak obnavlja 1850-1860. godine podmaršal Juraj Drašković u rezidencijalni dvorac. Obnova je, u duhu romantizma, izvedena u neogotičkom stilu uz istovremenu obnovu čitave okoline, gde je uređen park-šuma s retkim drvećem, veštačkim jezerom i vrtnim objektima. Istaknuti su elementi obnovljenog dvorca: ulazna kula s pokretnim mostom i grbom Drašković-Malatinski iz 18. veka, viteška dvorana s celovitim viteškim oklopima iz 16. veka i zastavama Draškovića iz 18. veka, zbirka oružja s teškim bradaticama, puškama i pištoljima na kolo te turskim oružjem, zbirka portreta Draškovića i njihovih rođaka (Nikola Zrinski) iz perioda od 16. do 19. veka, opus slikarke Julijane Erdedi-Drašković iz druge polovine 19. veka, biblioteka, kao i drugi vredni eksponati. U parku je kapela svetog Ivana iz 1752. s kasnobaroknim nameštajem.
Novije generacije porodice Drašković povremeno borave u Trakošćanu, sve do 1944. godine kada se iseljavaju u Austriju. Ubrzo zatim dvorac je nacionalizovan. Od 1953. godine u dvorcu je stalna muzejska postava, koja osim verne rekonstrukcije ambijenata iz perioda obnove sadrži vredne primerke baroknog nameštaja i sitnih predmeta. Dvorac je danas u vlasništvu države.
