Devolski sporazum
Devolski sporazum (grčki: συνθήκη της Δεαβόλεως) potpisan je 1108. godine između Boemunda Tarentskog i vizantijskog cara Aleksija Komnina.
Uvod uredi
Boemundova mržnja prema Vizantincima potiče još od pohoda njegovog oca Roberta Gviskara na Vizantiju u kojem je i on učestvovao. Njegov otac je umro 1085. godine, a Boemund se sa ostatkom Normana vraća u Italiju. Tamo je proveo vreme do Prvog krstaškog pohoda. Tokom pohoda na Jerusalim, Boemund je otvoreno pokazivao nezadovoljstvo zbog prisustva vizantijskog generala Tatikija koji je pred Antiohijom dezertirao po savetu Boemunda. Nakon osvajanja Antiohije, Boemund postaje njen prvi knez.
Smatrajući da su ovi beskrajni ratovi sa Turcima ipak za njega suviše beznačajni, Boemund odlazi u Evropu imenujući Tankreda ponovo za regenta Antiohije. Tada je do izražaja došla sva Boemundova ambicija koja u Svetoj Zemlji nije imala dovoljno prostora da se iskaže. Tamo je zagovarao novi krstaški rat čiji bi cilj bio ni manje ni više nego Vizantija. Papa Paskal pružio mu je podršku.
Krajem 1107. godine Boemund je okupio 34 000 dobrovoljaca i poveo ih u Albaniju. Naravno, Aleksije Komnin je odbio napad i porazio Boemunda. Zbog toga je Boemund prisiljen da 1108. godine potpiše mir.
Sporazum uredi
Sporazum je potpisan u Devolu, južna Makedonija. Prema odredbama Devolskog sporazuma, Boemundova kneževina Antiohija postaje vazalna država Vizantijskog carstva. Boemund je prisiljen da u zapadnom stilu položi caru Aleksiju vazalnu zakletvu. To ga je potpuno slomilo. Bio je to kraj jednog sna, a i njegov lični. Umro je 3. marta 1111. godine u Apuliji.
Regent kneževine Antiohije, a posle Balduinove smrti i princ Antiohije Tankred Galilejski nije prihvatao odredbe Devolskog sporazuma. Međutim, ovaj sporazum je značajan po tome što je od Vizantije privremeno otklonio normansku pretnju.
Vidi još uredi
Literatura uredi
- Fajfrić, Željko (2006). Istorija krstaških ratova. Sremska Mitrovica: Tabernakl. ISBN 978-86-85269-05-9.