Državnost

Državnost je međunarodna pravna sposobnost koja prema doktrini međunarodnog prava uključuje sledeće osnovne elemente:

• Državna teritorija,
• Stanovništvo (sa državljanstvom),
• Suverenitet, kao najvišu vlast na državnoj teritoriji, koja se uslovno može ograničiti samo višim normama obavezujućeg međunarodnog prava tj. jedino ius cogens normama.

U moderno doba međunarodna pravna doktrina takođe sugeriše da kategorija državnost sadrži i četvrti važan element: međunarodnopravni subjektivitet. Ovaj međunarodnopravni subjektivitet je pravna sposobnost za zaključivanje međunarodnopravnih sporazuma, predstavljanje u međunarodnim (diplomatskim) odnosima, vršenje diplomatskih pravnih poslova i izdavanje ili slanje / zaključivanje akata, sticanje imovine, i posebno sposobnost pravnog lica da tuži (ili bude tuženo) pred međunarodnim sudovima ili sličnim pravnim telima gde se podrazumeva da strana koja tuži ili je tužena ima status međunarodnog pravno lica.

Pored međunarodnopravnog subjektiviteta u 19. i posebno u 20. veku, razvija se i ideja o unutrašnjem pravnom subjektivitetu države, koji u moderno doba omogućava građanima i drugim unutrašnjim pravnim licima da tuže državu kao unutrašnje-pravno lice u nacionalnom (ustavnom) pravnom poretku.

Vidi još

• Država
• Pravno lice
• Međunarodni subjektivitet države

Literatura

• I. Janev, Teorija države i prava, Čigoja-Štampa. . Београд. 2020. ISBN 978-86-531-0551-8.