Dušan Manojlović
Dušan Manojlović (Resnik, 23. oktobar 1928 — Beograd, 24. jun 2010) bio je sanitetski pukovnik, profesor urologije na Vojnomedicinskoj akademiji, načelnik Klinika za Urologiju Vojnomedicinske akademije, predsednik Urološke sekcije SLD (u više navrata), redovni član Medicinske akademije Srpskog lekarskog društva, sekretar i potpredsednik udruženja Urologa Jugoslavije, član Balkanske medicinske unije, Evropskog i Internacionalnog udruženja urologa, dugogodišnji član Savezne komisije za lekove i član uređivačkog odbora časopisa Archivum urologicum, i Srpskog arhiva za celokupno lekarstvo.[1]
| Dušan Manojlović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. oktobar 1928. |
| Mesto rođenja | Resnik,  Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 24. jun 2010. (81 god.) |
| Mesto smrti | Beograd,  Srbija |
| Prebivalište | Kraljevina Jugoslavija,  SFRJ,  Srbija |
| Nacionalnost | Srbin |
| Naučni rad | |
| Polje | Urologija |
| Institucija | Klinika za Urologiju Vojnomedicinske akademije |
Život i karijera
urediRođen je 23. avgust 1928. godine, u porodici Živana Manojlovića u selu Resnik, srez Kragujevački, gde je završio osnovnu školu. Niže razrede gimnazije započeo je u Kragujevcu za vreme Drugog svetskog rata, dok mu se otac nalazio u zarobljeništvu u Nemačkoj. U Kragujevcu je preživeo teške godine rata i strahote streljanja kragujevačkih đaka. Posle oslobođenja Jugoslavije 1945. godine, maturirao je kao đak kragujevačke muške gimnazije.[1]
Stupio je u Jugoslovensku armiju 6. oktobra 1948. godine, i u njoj završio Saveznu pilotsku školu i Vazduhoplovnu akademiju. Potom je kao vojni stipendista, diplomirao na Medicinskom fakultetu u Beogradu 1. oktobra 1956. godine. Obavezni lekarski staž obavio je u Vojnomedicinskoj akademiji. Školu rezervnih oficira SnSl završio je 1957. godine.
Kao trupni lekar u JNA, u trajanju od tri i po godine, proveo je na radu u garnizonima Jugoslovenskog ratnog vazduhoplovstva.
Specijalizaciju iz urologije završio je u Vojnomedicinskoj akademiji, a specijalistički ispit položio je 15. maja 1965. goine pred ispitnom komisijom kojom je predsedavao akademik prof. dr Sava Petković.
Nakon specijalizacije radio je kao urolog na Urološkom odeljenju Klinike za hirurške bolesti Vojnomedicinske akademije čiji je u to vreme načelnik bio puk. prof. dr Solomon Adanja.
U zvanje asistenta na predmetu hirurgija izabran je 1966. godine, u zvanje docenta 25. aprila 1970. godine, a u zvanje vanrednog profesora Vojnomedicinske akademije, za predmet Hirurgija, izabran je 1978. godine. U činu pukovnika iizabran je u zvanje redovnog profesora 1981. godine.[1]
Doktorirao je 11. jula 1977. sa temom: „Prilog proučavanju nekih faktora koji utiču na bolničku infekciju u uroloških bolesnika“. Potom je šest meseci proveo na usavršavanju u Londonu u bolnici Hamer Smit.
Po odlasku u penziju puk. prof. dr Mirka Černića 1981. godine postavljen je za načelnika Urološkog odeljenja Klinike za hirurške bolesti Vojnomedicinske akademije, kada se 1983. godine Urološko odeljenje izdvojilo iz Klinike za hirurške bolesti i postalo Klinika za Urologiju Vojnomedicinske akademije.[1]
U penziju je otišao 1994. godine u činu pukovnika. Aktivno se bavio hirurgijom 33 godine. Pored urologije, bavio se opštom i eksperimentalnom hirurgijom, posebno hirurgijom nadbubrega, prostate, supstitucijom mokraćne bešike, kongenitalnim anomalijama i bolničkim infekcijama. Bio je član tima za transplantaciju bubrega Republičkog centra Srbije; izvršio je prvu transplantaciju bubrega u VMA; radio je na projektu "ratna rana" i dr.
Preminuo je u Beogradu 24. juna 2010. godine.
Delo
urediDušan Manojlović je autor i koautor u više od 200 radova objavljenih u domaćim i stranim časopisima, među kojima: Naše iskustvo u lečenju bolesnika sa potkovičastim bubregom (1975), Tumori testisa (1982), Uzroci i učestalost urinarne infekcije (1990), kao i više monografija. Koautor je knjige „Urologija“ akademika dr Save Petkovića i „Ratna hirurgija“ grupe autora VMA.[1]
Obavljao je dužnost predsednika ispitne komisije za polaganje specijalističkog ispita iz predmeta urologija u Vojnomedicinskoj akademiji i člana ispitne komisije na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Kao mentor učestvovao je u izradi više magistarskih i doktorskih teza.
U svojoj bogatoj karijeri bio je:
- Predsednik Urološke sekcije SLD (u više navrata) i na toj dužnosti dao je značajan doprinos unapređenju njenog rada.
- Redovni član Medicinske akademije Srpskog lekarskog društva od 1988. godine.
- Sekretar i potpredsednik udruženja Urologa Jugoslavije
- Član Balkanske medicinske unije, Evropskog i Internacionalnog udruženja urologa.
- Dugogodišnji član Savezne komisije za lekove
- Član uređivačkog odbora Archivum urologicum, i Srpskog arhiva za celokupno lekarstvo.
Po odlasku u penziju nije prestalo njegovo interesovanje za rad Klinike i Urološke sekcije. Nastavio je da pruža nesebičnu pomoć mlađim kolegama u stručnom usavršavanju i objavljivanju publikacija.[1]
Priznanja
urediDobitnik je:
- Zlatne plakete Ratnog vazduhoplovstva
- Nagrade Grada Beograda,
- Većeg broja nagrada od strane Uprave Vojnomedicinskeakademije i Sanitetske uprave,
- Šest domaćih i tri strana odlikovanja.[1]
