Egejska umetnost
Egejska umetnost je najstarija i najznačajnija kultura Evrope. Počinje oko 3000. p. n. e. a završava se oko 1100. p. n. e. kada na njenom tlu nastaje kultura Grčke.
Egejska kultura obuhvata ostrva Egejskog arhipelaga i Krit, koji je izvan egejskih voda. (gradovi Knosos, Fesos...), Peloponez na ostočnom delu (Mikena, Tirinis i Fafio) i Malu Aziju (zapadni deo sa Trojom)
Tlo je oduvek bilo škrto, pa život nije bio lagodan. Ali su zanatski proizvodi koje su menjali za drugu robu bili izuzetno kvalitetni. Rano su počeli da prerađuju metal u vidu oruđa i nakita, radili su sudove od gline tankih zidova, glatke i lepo ukrašene. Egejci su putovali po celom poznatom svetu. Bili su otvoreni, kosmopolite, za razliku od Egipćana.
Imali su robovlasnički sistem, ali veoma umekšan, sa malim anglomeracijama. To se vidi i po arhitekturi - gradovi nisu opasani zidovima i nisu na uzvišenjima. Od neprijatelja su se branili flotom. Nisu se bojali sopstvenog stanovništva, poštovali su slobodu i imali odnos pun radosti prema prirodi i životu.
Egejci su imali kult matrijarhata, koji je ostatak poštovanja majke prirode iz praistorijskog perioda.
Egejska kultura se deli na tri perioda:
- Kikladska kultura 3000-2000. p. n. e.
- Kritsko-Minojska kultura 2000-1500. g. p. n. e
- Mikenska kultura 1500-1100. p. n. e.
Religija uredi
Poimanje religije je vedro, radosno, naivno, slobodno. Nema hramova i svešteničkog staleža. Kultna mesta su u prirodi sa okruglim žrtvenicima. Nema većeg poštovanja zagrobnog života, jer nema ni grobnica. Grobnice i kult mrtvih se pojavljuju tek u poznoj Mikeni (Agamnemonova grobnica)
Opšte odlike umetnosti uredi
Umetnost je takođe bila slobodna i vedra. Vezana je za arhitekturu i rešavanje ambijenta. Razvijali su slikarstvo, reljef i skulpturu. Nema stroge reprezentativnosti i monumentalnosti ni religijske turobnosti. Umetnost je sastavni deo i prateća forma života. Okrenuti su eksperimentisanju, pa se javljaju nova i drugačija dela od do tad viđenih.