Engleski valcer
Engleski valcer, poznatiji kao sporiji valcer, broji se u 3/4 taktu i predstavlja jedan od prvih plesova koji se uči, njegovim učenjem polaznik dobija na eleganciji i dobrom držanju u igri. Takođe je prvi ples koji se igra na takmičenjima. Zahvaljujući svojoj otmenosti često je ples na otvaranju raznih manifestacija.
Opis Engleskog valcera uredi
U današnjem obliku Englezi su ga promovisali 1927. godine. Nastao je od igre nastale u SAD koja se zvala Boston, pre 1900. godine. Sada je to jedna od najotmenijih igara lakih, neusiljenih pokreta. Muzika je oko 30 taktova u minuti.
Svoju popularnost je stekao 1922. godine na Prvom svetskom prvenstvu u Engleskoj. Godinu dana pre toga je odlučeno da osnovni korak ima formu “korak – korak – zatvorena pozicija”, da bi 1927. godine korak bio promenjen u današnji “ korak – korak u stranu – zatvorena pozicija”.
Stav u kome se danas igra takođe je tada definisan. Pre toga su parovi igrali u otvorenom stavu, jedno pored drugoga.
Od nastanka ovaj ples se stalno razvija, povaćava se broj varijacija i figura. Engleski valcer karakterise kombinacija „pravolinijskog kretanja” sa zadržanim starim „okruglim okretima” sa ekstremnim podizanjem na prste.
Muzika za engleski valcer je mekana, harmonična, u sebi sadrži lirsku notu a prvi udarac u taktu je uvek naglašen. U svojoj gracioznosti engleski vacer krije bol nastao usled pogrešno odabranih ljubavi, ili ljubavi koje su prošle, nestale… Takođe njegov karakter odražava frazu “biti uvek zaljubljen”. Od parova, takmičara se trazi da izrazom lica, ritmom, figurama ispričaju jednu od ovih priča.
Zbog svega ovoga engleski valcer zovu i kraljem plesova. Još se kaže da se stil kojim se igra danas engleski valcer zove i internacionalni stil plesa. To znači da su koraci jedinstveni i isto se igraju u celom svetu. Za standardizaciju ovih koraka zaslužni su Englezi.
Osnovni koraci uredi
Osnovni korak, šetnja, desni okret u mestu, desni okret, levi okret, dvokorak, osovinski okret, visk shase, impetus. Ovo su osnovni koraci i prve jednostavne figure koje se manje više na isti način uče u svim plesnim školama.
Na sledećem nivou su već složenije figure i njihove kombinacije koje ne moraju da budu iste već naprotiv različito koreografski složene.
Na takmičenjima zavisno od kategorije takmičara postoje obavezne figure koje se moraju odigrati.