Era Ćuprilića
Era Ćuprilića je period u istoriji Osmanskog carstva, tokom kojeg stvarnu moć Carstva sprovode veliki vizieri porodice Ćuprilić.
Početak takozvane epohe usvojen je 15. septembra 1656. godine, a za njegov kraj 17. avgusta 1710. godine.[1]
Na kraju, više od četvrt veka, 6. maja 1683, Beograd je sakupio 350.000 otomanske vojske sa 150.000 pomoćnog osoblja. Na čelu je Kara Mustafa paša, a njeni vođe su 8 Veziri, 23 Beglerbegi, 11 Sandžakbegi. Leopold I, car Svetog rimskog carstva, učeći krajnji cilj marša najmoćnije otomanske vojske u istoriji, napustio je večer 8. jula 1683, tajno sa svojom porodicom, Beč. Turski strah ponovo obuhvata celu Evropu nakon dugog rata. Ova mobilizacija i inicijativa je omogućena rukovodstvom velikih viziera iz porodice Ćuprilić.[2]
Ovo je poslednji period stabilizacije i procvata Otomanskog carstva. Nakon prutskog marša Petra Velikog i bekstva Dimitrija Kantemira u Rusiji počeo je postepeni pad obeležen kao period lala. U to vreme počelo je upravljanje fanariotima u Vlaškoj i Moldaviji.
Bugarski roman "Vreme razdvojeno", sa filmom snimljenim po njemu, predstavlja upravo ovo doba.