Zoran Šijan
Zoran Šijan (Beograd, 23. april[1] 1964 — Beograd, 27. novembar 1999) bio je bivši evropski šampion u kik-boksu nezvanični šef surčinskog klana, i suprug srpske turbo-folk pevačice Goce Božinovske.
| Zoran Šijan | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Zoran Šijan |
| Datum rođenja | 23. april 1964. |
| Mesto rođenja | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija |
| Datum smrti | 27. novembar 1999. (35 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Jugoslavija |
| Supružnik | Goca Božinovska |
| Sportske informacije | |
| Sport | kik-boks |
Biografija uredi
U trenutku kada je ubijen imao je samo 35 godina. U početku je gradio uspešnu sportsku karijeru, pa je tako bio i prvak Evrope u kik-boksu. Međutim, uprkos uspešnoj sportskoj karijeri gradio je i onu drugu, pa je policijski dosije bio sve deblji i deblji. Označavali su ga kao vođu „surčinskog klana” za koje su se vezivale krađe i preprodaje luksuznih automobila.[2]
Sredinom 1996. godine u pucnjavi u hotelu „Putnik” bio je lakše ranjen. Te iste godine novinar Milovan Brkić, sadašnji vlasnik nedeljnika „Tabloid”, a tada zaposlen u „Srpskoj reči” tužio je Zorana Šijana i Ljubišu Buhu Čumeta za nanošenje teških telesnih povreda. U privatnoj tužbi, on je naveo da su Šijan i Buha 17. oktobra 1996. godine, predstavljajući se lažno kao pripadnici policije, izveli Brkića sa radnog mesta, primorali ga da uđe u kola i odvezli ga u Surčin. Tamo su ga u auto-servisu, skinuli golog i izložili linču tukući ga crevom za vodu, bejzbol palicama, stavljali mu repetirani pištolj u usta i pretili mu da će ga ubiti. Sudski proces vukao se nekoliko godina, da bi Brkić na kraju odustao.
Protiv Šijana je već naredne 1997, vođen i proces zbog krivičnog dela ugrožavanja bezbednosti saobraćaja. U nesreći aprila 1997. godine koja se dogodila na raskrsnici ulica Trgovačke, Jablaničke i Ibarske magistrale, nastradao je Aleksandar Joksimović (21). Šijan je na sudu negirao svoju krivicu tvrdeći da je Joksimović svojim vozilom prošao na crveno svetlo. Prema nepotvrđenim informacijama, Šijan je ranije bio osuđen zbog razbojništva, ali sud nikada nije potvrdio presudu koja je posle šest godina zastarela, a potom je i ukinuta.
U žižu javnosti dospeo je godinu dana pre smrti kada je više desetina operativaca MUP-a uz pratnju 200 policajaca 12. aprila 1998. godine, upalo u sedište „Surčinaca” Kotobanju.[3] Osim Šijana i Čumeta, u ovoj akciji uhapšena su još neka zvučna imena kako su pisali mediji poput: Dejana Milenkovića Bagzija, Zvonka Plećića Pleće, Ljubomira Jovanovića Staklenog, Perice i Slobodana Jokića i Milana Narandžića Limuna.[4] U toj akciji policija je zaplenila 31 skupoceni automobil marke „mercedes”, „BMV”, „ferari” i pronašla veliku količinu nelegalnog oružja. U Šijanovom stanu nađeni su revolver „smit i veson”, automat „uzi”, malokalibarska puška „hekler i koh” sa optičkim nišanom, karabin „crvena zastava”, „magnum 357”, municija. Šijan je u pritvoru proveo samo mesec dana, posle čega je bio pušten na slobodu.
U centru Beograda, na raskrsnici Ulice Svetozara Markovića i Nemanjine 27. novembar 1999. godine, ubijen je Zoran Šijan, kik-bokser, reprezentativac Jugoslavije i vođa surčinskog klana. Ubijen je iz vozila u pokretu, dok je u svom automobilu, marke mercedes čekao zeleno svetlo na semaforu. Ubice nikada nisu pronađene.[5]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Zoran Sijan film (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2021-08-10
- ^ „Zoran Šijan (1964.-1999)”. Arhivirano iz originala 28. 04. 2021. g. Pristupljeno 28. 04. 2021.
- ^ HAPSILO GA JE 200 POLICAJACA
- ^ Bosovi Surčinskog klana
- ^ UBISTVO ZORANA ŠIJANA
Literatura uredi
- Knežević, Aleksandar (1995). Kriminal koji je izmenio Srbiju (2. izd izd.). Beograd: Radio B-92. ISBN 867963011X.
- Lopušina, Marko (2003). Sačekuša — krvavo srce Beograda. Beograd: Alfa. COBISS.SR 104770060
Spoljašnje veze uredi
