Ivan Belić (18871968) bio je srpski arhitekta, realizator brojnih arhitektonskih projekata u Kraljevini Jugoslaviji od 1921. do 1940. godine, član Udruženja jugoslovenskih inženjera i arhitekata.[1]

Ivan Belić
Datum rođenja1887.
Mesto rođenjaKraljevina Srbija
Datum smrti1968.(1968-Nedostaje neophodni parametar 1, mesec!-00) (80/81 god.)
Mesto smrtiSFRJ

Život i karijera

uredi
 
Dozidani (donji) deo zgrade ambasade Italije, beogradskog arh. Ivana Belića, stilski je prilagođena Di Faustovoj koncepciji
 
Palata Reuniona

Nakon diplomiranja na Arhitektonskom odseku Tehničkog fakulteta Univerziteta u Beogradu 1912. godine, radio je u katastarskom odeljenju Beogradske opštine (u Tehničkoj upravi Sekcije za reviziju regulacije), sve do izbijanja Prvog svetskog rata.[2]

Po završetku Velikog rata od 1921. do 1940. godine, kao ovlašćeni projektant Kraljevine Jugoslavije, sa biroom u Dalmatinskoj 9, a potom i u 6 sopstvenoj zgradi u Gospodar Jovanovoj 42a, Ivan Belić je radio na realizaciji brojnih projekte.[3]

Bio je i redovni član Udruženja jugoslovenskih inženjera i arhitekata, kao i uticajnog lokalnog Kluba arhitekata.

Za privatne investitore, Belić je projektovao uglavnom ugaone i prizemne objekte, a u stilu akademizma i umerenog modernizma, bavio se pretežno:

  • izvođenjem tuđih projekata,
  • nadzorom (Jadransko-podunavske banke, 1922 — 1925. godine),
  • prepravkama i doziđivanjima, mnogih objekata.

Većina njegovih autorskih dela, kojih je bilo oko četrdesetak,[4] nije sačuvana (poput kuće Žanke Stokić na Senjaku iz 1927, srušene oko 1960), a ni istoriografski proučene,[5] izuzev karabinjerske „Palacine“ (1932) u kompleksu italijanske ambasade.[6] i palate „Reuniona”.

Priznanja

uredi

U znak priznanja za njegov doprinos u arhitekturi Beograda beogradske ulica koja počinje od ulice Vladimira Pogačića, i ide kp 4497/1 i završava se u kp 4497/5 u KO Novi Beograd, nosi njegovo ime.[7]

Izvori

uredi
  1. ^ Belić Ivan, u: Leksikon srpskih neimara (ur. Z. Manević), Beograd 2002, 15
  2. ^ Belić Ivan, u: Leksikon srpskih arhitekata 19. i 20. veka (ur. Z. Manević), Beograd 1999, 17
  3. ^ Manević, Z. (yr.), 2008 Leksikon neimara, Beograd: Građevinska knjiga. str.24.
  4. ^ Opštinske novine (1928–1941)
  5. ^ Manević, Z. (yr.), 2008 Leksikon neimara, Beograd: Građevinska knjiga.
  6. ^ Kadijević, A. 2006 Ambasada Kraljevine Italije u Beogradu, Nasleđe (Beograd) VII: 60.
  7. ^ „ODLUKAO UTVRĐIVANJU NAZIVA ULICA U NASELJENIM MESTIMA NA TERITORIJI GRADSKE OPŠTINE NOVI BEOGRAD ("Sl. list grada Beograda", br. 66/2019)”. demo.paragraf.rs. Pristupljeno 2023-05-15. 

Literatura

uredi