Википедија

Ivan II Kastriot

Албански Јунак Средњег Века

Ivan II Kastriot ili Đon II Kastriot (ital. Ioanne Castrioto,[2] Giovanni Castrioto[3]), a negde Jovan II Kastriot (1456.[4] — 2. avgust 1514), bio je sin Đurđa Kastriota Skenderbega, srpskog borca protiv Osmanlija, i Donike Kastriot, ćerka moćnog albanskog kneza Đorđa Arijanita. Dana 25. septembra 1463. godine dodeljena mu je počasna titula patricijana Mletačke republike, tako da je njegov otac Skenderbeg stupio u savez sa Mlečanima protiv turaka-osmanlija. Vladao je kratko Krojom nakon smrti njegovog oca Skenderbegam, zatim vojvoda od San Pjetra u Galatini (1485. godine), grof od Soleta, sinjor od Monte Sant'Angelo i San Đovani Rotondo. Kralj Ferdinand I od Napulja mu je 1495. godine, dao titulu sinjore od Galjana del Kapoa i Orije. Dok je bio tinejdžer, bio je primoran da napusti zemlju nakon smrti svog oca 1468. godine. Poznat je i po svojoj ulozi u albanskim ustancima 1481. godine, kada je, nakon što je stigao na albansku obalu iz Italije, naselivši se u Himaru, poveo pobunu protiv Osmanlija.[5] U junu 1481. godine podržao je snage Ivana Crnojevića da uspešno preuzmu Zetu od Osmanlija.[6] Nije uspeo da ponovo uspostavi Kneževinu Kastriota i oslobodi Albaniju od Osmanlija, pa se povukao u Italiju posle trogodišnjeg rata 1484. godine.[7]

Ivan II Kastriot
Rekonstrukcija grba porodice Kastrioti
Lični podaci
Datum rođenja1456
Datum smrti2. avgust 1514.(1514-08-02) (57/58 god.)
Porodica
SupružnikJerina Branković
PotomstvoVojvoda Drekale[1]
RoditeljiĐurađ Kastriot Skenderbeg
Donika Kastriot
DinastijaKastrioti

Povratak Jovana II Kastriota u Albaniju (1481-1484)

uredi

Jovan II Kastriot je rođen 1456. godine u zamku Petralba (današnji Gur i Bardhe) i prema Marinu Barletiju, Skenderbeg je pre bitke kod Albulene odveo svoju ženu i sina u Kroju.[8] Smrću svog oca kneza Đurđa Skenderbega Kastriota, 1468. godine, migrirao je sa svojom majkom kneginjom Donikom Kastriot i kratko vreme živeo u Napuljskom kraljevstvu, na imanjima koja je nasledio od svog oca kneza Đurđa Kastriota. Borio se protiv Osmanlija u Otrantu, kada su predstavnici albanskih ustanika zatražili od kneza Jovana II Kastriota da se vrati u Albaniju i on je prihvatio njihov poziv, čime je otpočela albanska pobuna 1481–1488. godine.

Koristeći interes napuljskog dvora u ovom trenutku za proširenje fronta rata protiv osmanskih osvajača, knez Ivan II Kastriot je uspeo da dobije od kralja Ferdinanda I neophodna sredstva za plovidbu da zajedno sa izvesnim brojem ratnika dođe u Albaniju. U četiri napuljska broda (galera) ukrcao je svoje snage i sa svojim rođakom, Konstandinom Muzakom, otplovio za otadžbinu.

 
Grb kneza Jovana II Kastriota

Nakon što se knez Đon II Kastriot iskrcao južno od Drača 1481. godine, napuljski brodovi su krenuli ka južnoj Albaniji i iskrcali Konstandina Muzaku u oblasti Himare, gde je stvoreno još jedno žarište anti-osmanskih ustanaka. U međuvremenu, u severnoj Albaniji, u planinskim oblastima Lješa i Skadar, dejstvovale su snage kneza Nikole II i kneza Leke III Dukađina. Napali su i grad Skadar, što je primoralo Sulejman-pašu da pošalje vojna pojačanja i u ovo područje.

Kneza Jovana II Kastriota su stanovnici centralne Albanije dočekali kao zakonskog naslednika zemlje. Njegovim dolaskom ustanici ovih krajeva su pojačali borbu za proterivanje osmanskih osvajača. U tim uslovima, Sulejman - paša je video kako Eunuku protiv njih pokreće deo osmanske vojske, koja se u okolini Valone spremala za odlazak u Italiju.

 
Slika iz XVI veka Palate Galatina, nekadašnjeg doma porodice Kastriota

Da bi izdržao napad osmanske vojske, knez Ivan II Kastriot je poslao deo svojih boraca da brane put kojim će proći neprijateljske trupe. Ali albanski borci nisu mogli da izdrže napad osmanskih snaga i skoro svi albanski vojnici su bili zarobljeni. Ovaj gubitak poljuljao je poverenje kneza Ivana II Kastriota u uspeh ustanka, pa je mislio da napusti Albaniju i vrati se u Italiju. Ali stanovnici Kastriotskih poseda izrazili su ogromnu spremnost da nastave borbu protiv osmanskih osvajača. Oko 7.000 albanskih pešaka okupilo se oko kneza Ivana II Kastriota[9] i u prvoj polovini avgusta 1481. godine, napalo je i porazilo osmansku vojsku od 2.000 do 3.000 vojnika.[10] Pored ove pobede, oslobođeni su i Albanci koje su Osmanlije zarobile u prethodnoj bici.

Takođe tokom avgusta 1481. godine, u zapadnim delovima južne Albanije, posebno u oblasti Himare, vodile su se žestoke borbe između albanskih i osmanskih trupa. Pod vođstvom Konstandina Muzake, albanski borci su opkolili i napali zamkove Himaru i Sopot (Borš), zauzevši oba.[11] Veoma teška situacija koja je stvorena za osmanske snage, koje su dejstvovale na ovim prostorima, primorala je Sulejman-pašu da sam krene na čelu sa 3.000 vojnika u pravcu Himare. Ali na putu su bili poraženi u borbi od Albanaca i ostavili preko 1.000 ubijenih i zarobljenih Osmanlija. Među zarobljenicima je bio i rumelijski beglerbeg Sulejman-paša, koga su Albanci dali kao ratni trofej knezu Jovanu II Kastriotu.

 
Palata Galatina danas

Posle pobede Albanaca nad trupama Sinan-paše, u primorskim oblastima južne Albanije, 31. avgusta 1481. godine oslobođen je zamak Himara, a potom i zamak Sopot.[12]

Poraz Sulejman-pašine vojske u Albaniji umnogome je olakšao antiosmanske vojne akcije koje su se odvijale u Napuljskoj kraljevini. Napuljska vojska je 10. septembra 1481. godine, oslobodila zamak Otranto i tako proterala Osmanlije iz Italije.

Posle pobeda Albanaca tokom avgusta 1481. godine protiv vojske Sulejman-paše, proširene su njihove vojne akcije za oslobađanje gradova i zamkova u Albaniji. Borci kneza Ivana II Kastriota su se okrenuli prema Kroji i krenuli u napade da je oslobode. Iako albanska vojska nije uspela da zauzme Kroju, jer je dvorac Kroja bio veoma utvrđen i neosvojiv silom oružja, do kraja 1481. godine, Albanci su oslobodili znatan deo poseda Kastriota, uključujući i Kroju, do 1483. godine, knez Ivan II Kastriot je postao poznat kao knez oslobođene albanske zemlje.

Posle mirovnog sporazuma iz 1483. godine između Osmanskog carstva i Napuljske kraljevine, osmanske vojske su pojačale svoje aktivnosti za ponovno osvajanje poseda Kastriota i drugih slobodnih albanskih teritorija. Iako su u januaru 1484. godine, borci kneza Đona II Kastriota porazili osmansku vojsku kod reke Erzen, ali su otpor i organizovana borba Albanaca privremeno počeli da slabe zbog velikog i neprekidnog pritiska osvajačkih osmanskih snaga. U leto 1484. godine, Osmanlije su ponovo osvojile zamak Himaru. Slabljenje anti-osmanskog otpora primorao je kneza Đona II Kastriota da napusti Albaniju i ponovo se naseli na imanje koje su Kastrioti imali u Italiji. Isto su radili i drugi albanski vladari, koji su emigrirali i došli u Albaniju početkom 1480-ih da predvode anti-osmanske ustanke. Ubrzo nakon toga, Himaroti su oslobodili i pružali otpor Osmanskom carstvu, koji je trajao do 1488. godine.

Porodica

uredi

Knez Jovan II Kastriot se oženio despinom Irinom Branković (takođe Jerinom ili Irenom). Imali su brojno potomstvo:[13][14][15]

  • Đorđo Kastriot (umro 1540. godine);
  • Kostantino Kastriot (1477–1500), biskup Izernije;
  •  
    Grobnica albanskog plemića Konstantina Kastriota, podignuta 1500. godine. U levom i desnom stubu se primećuju dva albanska orla.
    Ferdinand Kastriot[16] (umro 1561. godine), 2. vojvoda od San Pjetra u Galatini i 2. grof od Soleta, koji se oženio Adrijanom Akvaviva-d'Aragona od Nardoa sa kojom je imao jednu preživelu zakonitu ćerku: Irinu Kastriot, koja je nasledila većinu očevih poseda koji će joj kasnije preneti titule i vlasništvo. Irina se udala za Pjetra Antonija Sanseverina, princa od Bisignana. Par je imao ćerku, princezu Vitoriju Sanseverino, i sina, princa Nikolo Sanseverina, koji je nasledio titule svog oca. Osim Irine, Ferdinand je imao nekoliko muške i ženske vanbračne dece, od kojih potiču sadašnji članovi porodice Kastriota. Njegovi sinovi su bili:

Federiko Kastriot, baron od Galjana

Pardo Kastriot

Ahil Kastriot

Alfonso Castriot

Paolo Kastriot

Đovanni Kastriot

Ferante Kastriot

  • Marija Kastriot[17] (umrla 1569. godine), koja se udala za Karla Minutola i posvetila se umetnosti.
  • Alfonso Kastriot (umro 1503. godine) koji je, dok je 1503. godine, bio u poseti španskom dvoru sa svojom bakom po ocu, kneginjom Andronikom Arijanit, iznenada umro sa samo 15 godina. Sahranjen je uz kraljevske počasti u Valensiji, Španija. Nekoliko godina kasnije, 1506. godine, Alfonsu će se pridružiti i njegova baka koja je takođe sahranjena u Valensiji.

Potomci Kastriota koji danas žive u Italiji predstavljaju jedine potomke cara Manojla II Paleologa, pradede kneginje Irine Branković.[18]

Porodično stablo

uredi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Kastrioti
 
 
 
 
 
 
 
8. Pal Kastrioti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Ivan I Kastriot
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Đurađ Kastriot Skenderbeg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Grgur Golubić
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Vojislava Kastriot
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
1. Ivan II Kastriot
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
12. Komnen Arianiti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Gjergj Arianiti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
13. X Zaharia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Donika Kastrioti
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
14. X Muzaka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
7. Maria Muzaka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Reference

uredi
  1. ^ http://montenegrina.net/pages/pages1/istorija/plemena/drekalovici_porijeklo_vojvoda_drekale_m_miljanov.html
  2. ^ Theodore Spandounes (Spandugnino), De la origine deli Imperatori Ottomani, Sathas, C. N. (ed.) (1890) Documents inédits relatifs à l'histoire de la Grèce au moyen âge, IX (Paris), p. 159
  3. ^ Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi, p. 284
  4. ^ Zbornik Odsjeka za Povijesne Znanosti Zavoda za Povijesne i Društvene Znanosti Hrvatske Akademije Znanosti i Umjetnosti. HAZU. 1999. str. 169. „...1456 rođen je princ Gjon Kastrioti, Skenderbegov sin” 
  5. ^ Anamali 2002, str. 413–416
  6. ^ Evgenij Ljvovič Nemirovski (1996). Počeci štamparstva u Crnoj Gori, 1492-1496. . CNB "Đurđe Crnojević". p. 99. Retrieved 24 April 2013.
  7. ^ Anamali 2002, str. 413–416
  8. ^ Monumentet. Ministria e Arësimit dhe Kulturës, Instituti i Monumenteve të Kulturës. 1979. p. 87.
  9. ^ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002, p. 474 Rreth 7 mijë luftëtarë u grumbulluan rreth Gjon Kastriotit
  10. ^ Noli 1962, str. 120
  11. ^ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002, p. 474
  12. ^ Akademia e Shkencave e Shqipërisë 2002, p. 474
  13. ^ Theodore Spandounes (Spandugnino), De la origine deli Imperatori Ottomani, Sathas, C. N. (ed.) (1890) Documents inédits relatifs à l'histoire de la Grèce au moyen âge, IX (Paris), p. 159
  14. ^ Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi, p. 284
  15. ^ Raquel Pinilla Gómez, Javier Becerra García, José Ramón Sarmiento Guede El júbilo de la palabra. 2023. . Editorial Dykinson, S.L. p. 50. ISBN 978-8-4117-0854-8. ...Cuando Donika, la esposa del héroe nacional albanés, pasa a España en 1501 (o 1502), invitada y protegida por Federico I de Aragón, la situación de sus nietos era: (a) Gjergi, desheredado y repudiado por aliarse con la República de Venecia contra los intereses de la Corona de Aragón en Nápoles, nació en 1477 y murió en 1540. (b) Constantin, nació en 1478, murió en 1499, era religioso, está enterrado en San Pedro de Nápoles.(c) Federico, murió en 1500. (d) Ferrante, nació en 1482, era duque de San Pietro de Galatina y conde de Sarrento, murió en 1561. (e) María, murió en 1569. (f) Alfonso [?]', nació en 1488 y murió en 1503... 
  16. ^ Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi, p. 284
  17. ^ Breve memoria de li discendenti de nostra casa Musachi, p. 284
  18. ^ Runciman 1990, str. 183–185

Literatura

uredi
  • Akademia e Shkencave e Shqipërisë, Instituti i Historisë; K. Prifti; Xh. Gjeçovi; M. Korkuti; G. Shpuza; S. Anamali; K. Biçoku; F. Duka; S. Islami; S. Naçi; F. Prendi; S. Pulaha; P. Xhufi (2002), Historia e Popullit Shqiptar (Vëllimi I) (in Albanian), Tirana, Albania: Toena, ISBN 99927-1-622-3
  • Anamali, Skënder (2002), Historia e popullit shqiptar në katër vëllime (in Albanian), vol. I, Botimet Toena, OCLC 52411919
  • Noli, Fan (1962), Historia e Skënderbeut (in Albanian), Tirana, Albania: N.Sh. botimeve "Naim Frashëri"
  • Runciman, Steven (1990), The fall of Constantinople, 1453, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-39832-9
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Иван_II_Кастриот&oldid=29781706”