Википедија

Invazija SAD na Panamu

Američka invazija na Panamu je naziv za oružani sukob između Paname i SAD, zvaničan naziv koji je korišćen u SAD je „Operacija Pravedni cilj“ (engl. Operation Just Cause)[3].

Američka invazija na Panamu

Američki vojnici tokom napada
Vreme20. decembar 1989. - 31. januar 1990. godine
Mesto
Panama
Ishod Američka pobeda
Sukobljene strane
 SAD  Panama
Komandanti i vođe
Džordž H. V. Buš, Maksvel Terman Manuel Norijega
Jačina
između 24.000 i 27.000 vojnika između 12.500 i 16.000 vojnika
Žrtve i gubici
24 mrtvih 325 ranjenih[1] između 200-300 poginulih vojnika, broj poginulih civila prema različitim izveštajima varira od 400 do nekoliko hiljada[2]

Rat je započet napadom Amerike na Panamu 20. decembra 1989. godine, a završio se 31. januara 1990. godine, pobedom Amerike[3].[4]

Politički sukobi između Amerike i Paname pre invazije

uredi

Tokom socijalističke vlade Sandističkog fronta nacionalnog oslobođenja u Nikaragvi, SAD su zbog povezanosti Nikaragve sa drugim komunističkim zemljama pre svega Kubom i Sovjetskim Savezom, zauzele neprijateljski stav prema ovoj zemlji što je rezultovalo uvođenjem sankcija protiv Nikaragve 1. maja 1985. godine, međutim veliki deo američkih proizvoda je počeo da pristiže u Nikaragvu preko Paname.[5]

U julu 1987. godine, Sjedinjene Američke Države su najavile kraj ekonomske i vojne pomoći Panami.[6]

Početkom oktobra 1987. godine, Panamske odbrambene snage su privele 10 američkih građana (6 vojnika, 3 mornara i jednog državnog službenika), koji su učestvovali u antivladinom protestu opozicije. Oslobođeni su odmah nakon saslušanja, a Sjedinjene Američke Države su osudile ovo hapšenje.[7]

Amerika optužuje Manuela Norijega, tadašnjeg vojnog diktatora Paname za trgovinu narkoticima i saradnju sa narkokartelima. U američkom izveštaju iz decembra 1988. navedeno je da je Norijega od 1983. godine organizovao šverc narkotika preko Paname u Sjedinjene Američke Države.[8]

Manuel Norijega je bio saradik Cije još od 1967. godine, a na njenom platnom spisku se nalazio sve do februara 1988. godine, kada je prekunuta saradnja.[9]

U aprilu 1989. godine, Sjedinjene Američke Države su uvele ekonomske sankcije protiv Paname.[10]

Amerika uskoro počinje sa propagandim ratom protiv Manuela Norijega, zbog čega su vlasti uhapsile američkog državljanina koji je uz podršku Cije iz svog doma organizovao ativladinu radio stanicu.[11]

U oktobru 1989. godine Panamske odbrambene snage su suzbile neuspeli državni udar, koji je bio organizovan od strane Cije.[12][13]

Manuel Norijega je 15. decembra 1989. godine pred parlamentom izjavio da se može smatrati da se Panama nalazi u ratnom stanju sa Sjedinjenim Američkim Državama.[12][14]

Sutradan 16. decembra 1989. godine, Panamska vojna policija je zaustavila jednog američkog oficira u vozilu, nakon toga oficir je otvorio vatru na policiju iz neslužbenog oružja i pritom ranio jednog policajca, američki oficir je ubijen pri pokušaju bekstva.[15]

Invazija

uredi
 
Američka mapa koja prikazuje glavne tačke napada

17, decembra 1989. godine predsednik Džordž H. V. Buš je doneo odluku o invaziji na Panamu.

Invazija je započeta 20. decembra 1989. godine, napadom na stateške vojne ciljeve. U invaziji je učestvovalo preko 24.000 američkih vojnika, dok je na strani Paname učestvovalo otprilike 12.500 vojnika, međutim samo je oko 4.000 njih bilo obučeno za borbu.[12] Usled velike vojne nadmoći Sjedinjenih Američkih Država, panamska vojska je ubrzo potisnuta, a poslednja borba je vođena 25. decembra u ranim jutarnjim časovima.[12]

Tokom invazije na Panamu prvi put je u borbi korišćen avion sa stelt tehnologijom F-117 najthok i helikopter AH-64 Apač.[16]

Amerikanci su raspisali nagradu od 1.000.000 dolara za informaciju koja bi dovela do hapšenja Norijege, međutim ubrzo je otkriveno da se Manuel Norijega nalazi u ambasadi Vatikana, gde je pokušao da dobije politički azil.[17] Amerikanci su tada danonoćno ispred ambasade pustali vrlo glasnu rok muziku, da bi tako izvršili psihološki pritisak na generala Norijegu, koji je bio poznati ljubitelj klasične muzike.[18][19][20] Norijega se predao Amerikancima 3. januara 1990. godine.[12]

Sjedinjene Američke Države su izgubile ukupno 24 vojnika, dok je 325 ranjeno.[1] Prema nekim procenama Panama je izgubila otprilike 200-300 vojnika, dok je broj civilnih žrtava nije manji od 300.[1]Prema zvaničnim izveštajima Paname, poginulo je najmanje 400 građana ove zemlje.[21] Nezavisna komisija je procenila da broj civilnih žrtava u Panami dostiže 4000 ljudi.[22] Nedugo nakon invazije, predsednički kandidat Giljermo Endara koji je učestvovao na poništenim izborima, položio je predsedničku zakletvu u američkoj vojnoj bazi, i tako postao novi predsednik Paname.[23] Procenjuje se da je kao posledica invazije, oko 15 000 ljudi ostalo bez svojih domova.[24]

Međunarodne reakcije na invaziju

uredi

Američka invazija na Panamu je naišla na žestoke reakcije širom sveta, posebno u zemljama Latinske Amerike. [25]

Generalna skupština Organizacije ujedinjenih nacija, donela je odluku kojom se najoštrije osuđuje napad Sjedinjenih Američkih Država na Panamu.[26]

Premijerka Ujedinjenog Kraljevstva je dala podršku Americi, dok je Sovjetski Savez optužio Ameriku da nastavlja da koristi politiku sile.[17]

Reference

uredi
  1. ^ a b v USA Panama Invasion 1989 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. april 2012), Pristupljeno 31. 3. 2013.
  2. ^ Operation Just Cause, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  3. ^ a b Article | The United States Army, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  4. ^ ELIGIBILITY: War Zone Veteran - all eras, including... - Vet Center, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  5. ^ Revista Envío - US Policy: Economic Embargo: The War Goes On, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  6. ^ Reagan Halts All Payments To Panamanian Government - New York Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  7. ^ U.S. Condemns Panama Arrest of 10 Americans - Los Angeles Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  8. ^ http://www.gwu.edu/~nsarchiv/NSAEBB/NSAEBB113/north06.pdf
  9. ^ Manuel Noriega - Who's Who on the CIA Payroll - TIME Архивирано на сајту Wayback Machine (1. март 2013), Pristupljeno 31. 3. 2013.
  10. ^ Bush Set to Extend Economic Sanctions Against Panama for a Year - New York Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  11. ^ U.S. Psyop In Panama (Operation Just Cause), Pristupljeno 31. 3. 2013.
  12. ^ a b v g d „Arhivirana kopija” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 26. 06. 2013. g. Pristupljeno 03. 03. 2013. 
  13. ^ Panama Invasion by United States in 1989: Background and chronology Архивирано на сајту Wayback Machine (4. јул 2008), Pristupljeno 31. 3. 2013.
  14. ^ Operation Just Cause Historical Summary: Operation Just Cause Lessons Learned Volume I, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  15. ^ U.S. Officer's Weapon Wasn't Authorized in Panama Incident - Los Angeles Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  16. ^ A Small War in Panama Архивирано на сајту Wayback Machine (25. новембар 2012), Pristupljeno 31. 3. 2013.
  17. ^ a b 20 | 1989: US forces oust General Noriega, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  18. ^ OBSERVER; Is This Justice Necessary? - New York Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  19. ^ Panama boi się powrotu Manuela Noriegi, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  20. ^ Rock Music & General Noriega, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  21. ^ Background on Iraq - HRW policy on Iraq, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  22. ^ Craige 1996.
  23. ^ Guillermo Endara (president of Panama) - Britannica Online Encyclopedia, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  24. ^ http://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/rgs_dissertations/2006/RAND_RGSD201.pdf
  25. ^ Fighting in Panama: Latin America; U.S. Denounced by Nations Touchy About Intervention - New York Times, Pristupljeno 31. 3. 2013.
  26. ^ A/RES/44/240. Effects of the military intervention by the United States of America in Panama on the situation in Central America, Pristupljeno 31. 3. 2013.

Literatura

uredi
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Инвазија_САД_на_Панаму&oldid=27772703”