Википедија

Indijska organizaciji za svemirska istraživanja

индијска национална свемирска агенција

Indijska organizaciji za svemirska istraživanja — ISRO (hin: bhārtīya antrikṣ anusandhān saṅgṭhan) svemirska je agencija vlade Republike Indije. Sedište organizacije je u gradu Bangalor. Glavna misija ove organizacije je „da iskoristi svemirsku tehnologiju za nacionalni razvoj, istovremeno istražujući svemirske nauke i planetarna istraživanja“.[7]

Indijska organizaciji za svemirska istraživanja
Logo ISRO-a (usvojen 2002)[1][2]
AkronimISRO
VlasnikOdeljenje za svemir (Indija)
Osnivanje15. avgust 1969. god.; pre 54 godine (1969-08-15)
(1962. kao Indijski nacionalni komitet za svemirska istraživanja)
SedišteBangalor, Karnataka, Indija
12° 57′ 56″ N 77° 41′ 53″ E / 12.96556° S; 77.69806° I / 12.96556; 77.69806
Zaposlenici16.815 (2019)[3]
Primarni
kosmodrom
UpravaK. Sivan (predsednik)[5]
BudžetRast 1,8 milijardi dolara
(2020–21)[6]
Veb-sajtwww.isro.gov.in/,%20www.isro.gov.in/hi

Indijski nacionalni komitet za svemirska istraživanja (INCOSPAR) osnovan je za vreme vladavine Džavaharlal Nehrua.[8][9][10][11][12] pod Odeljenjem za atomsku energiju (DAE) 1962. godine, uz nagon naučnika Vikrama Sarabhaija, koji je prepoznao potrebu za svemirska istraživanja. INCOSPAR je rastao s vremenom i kasnije prerastao u ISRO 1969. godine,[13] takođe pod komandom DAE-a.[14] [15] Godine 1972, vlada Indije osnovala je Svemirsku komisiju i odeljenje za svemir (DOS), [16] čime je ISRO dospeo pod upravu DOS-a. Uspostavljanje ISRO-a je na taj način institucionaliziralo svemirske istraživačke aktivnosti u Indiji.[17]

ISRO je sagradio prvi indijski satelit, Ariabhata, 19. aprila 1975. [18] Ime je dobila po matematičaru Ariabhatu. Godine 1980, Rohini je postao prvi satelit koji je postavljen u orbitu Zemlje od strane indijske lansirne letelice, SLV-3. ISRO je nakon toga razvio još dve rakete: Polar Satellite Launch Vehicle (PSLV) za lansiranje satelita u polarne orbite i Geosynchronous Satellite Launch Vehicle (GSLV) za postavljanje satelita u geostacionarne orbite. Ove rakete lansirale su brojne komunikacione satelite i satelite za posmatranje Zemlje. Satelitski navigacioni sistemi poput GAGAN-a i IRNSS-a su bili često korišćeni.

ISRO je 22. oktobra 2008. poslao lunarni orbiter, Chandrayaan-1, koji je 5. novembra 2013. otkrio mesečevu vodu (u formi leda).[19] Datuma 5. novembra 2013, ISRO je poslao sondu Mangalijan, koji je ušao u orbitu Marsa 24. septembra 2014. Tako je ISRO postao prva azijska svemirska agencija koja je ušla u Marsovu orbitu.[20] ISRO je 18. juna 2016. lansirao dvadeset satelita u sklopu jednog vozilu, [21] a 15. februara 2017. je lansirao sto i četiri satelita u sklopu jedne rakete (PSLV-C37), što je i svetski rekord.[22][23]

Datuma 5. juna 2017, agencija je lansirala svoju najtežu raketu, Geosynchronous Satellite Launch Vehicle-Mark III (GSLV-Mk III) i postavila u orbitu komunikacijski satelit GSAT-19. Datuma 22. jula 2019. godine, agencija je pokrenula svoju drugu lunarnu misiju, Chandrayaan-2, radi proučavanja lunarne geologije i distribucije lunarne (mesečeve) vode.

Budući planovi ove organizacije uključuju razvoj sopstvene svemirske stanice, razvoj svemirskih sondi i svemirskih letova sa ljudskom posadom.[24]

Reference uredi

  1. ^ „ISRO gets new identity”. Indian Space Research Organisation. Arhivirano iz originala 20. 8. 2018. g. Pristupljeno 19. 8. 2018. 
  2. ^ „A 'vibrant' new logo for ISRO”. Times of India. 19. 8. 2002. Arhivirano iz originala 9. 9. 2018. g. Pristupljeno 19. 8. 2018. 
  3. ^ „Annual Report 2018-19” (PDF). ISRO.gov.in. Arhivirano (PDF) iz originala 28. 5. 2019. g. Pristupljeno 8. 2. 2020. 
  4. ^ „Vikram Sarabhai Space Centre (VSSC) - ISRO”. Arhivirano iz originala 2. 6. 2019. g. Pristupljeno 8. 2. 2020. 
  5. ^ „Chairman ISRO, Secretary DOS”. Department of Space, Government of India. Arhivirano iz originala 24. 1. 2018. g. Pristupljeno 8. 2. 2020. 
  6. ^ „Department of Space Budget” (PDF). Pristupljeno 2. 2. 2020. 
  7. ^ „Vision and Mission Statements”. www.isro.gov.in. Arhivirano iz originala 28. 3. 2019. g. Pristupljeno 28. 3. 2019. 
  8. ^ Pushpa M. Bhargava; Chandana Chakrabarti (2003). The Saga of Indian Science Since Independence: In a Nutshell. Universities Press. str. 39—. ISBN 978-81-7371-435-1. Arhivirano iz originala 13. 5. 2016. g. Pristupljeno 15. 11. 2015. 
  9. ^ Marco Aliberti (2018). India in Space: Between Utility and Geopolitics. Springer. str. 12—. ISBN 978-3-319-71652-7. 
  10. ^ Roger D. Launius (2018). The Smithsonian History of Space Exploration: From the Ancient World to the Extraterrestrial Future. Smithsonian Institution. str. 196—. ISBN 978-1-58834-637-7. 
  11. ^ Nambi Narayanan; Arun Ram (2018). Ready To Fire: How India and I Survived the ISRO Spy Case. Bloomsbury Publishing. str. 59—. ISBN 978-93-86826-27-5. 
  12. ^ Brian Harvey; Henk H. F. Smid; Theo Pirard (2011). Emerging Space Powers: The New Space Programs of Asia, the Middle East and South-America. Springer Science & Business Media. str. 144—. ISBN 978-1-4419-0874-2. 
  13. ^ „Isro's golden jubilee: 50 years of space explorations”. Arhivirano iz originala 17. 8. 2019. g. Pristupljeno 21. 9. 2019. 
  14. ^ „Overview”. From Fishing Hamlet To Red Planet. Harper Collins. 2015. str. 13. ISBN 978-9351776895. Arhivirano iz originala 9. 9. 2017. g. Pristupljeno 21. 9. 2019. „The three men responsible for launching our country's space programme were: Dr.Homi Bhabha, the architect of India's nuclear project, Dr.Vikram Sarabhai, now universally acknowledged as the father of the Indian space programme and Pandit Jawaharlal Nehru, the first Prime Minister of independent India. All three came from rich and cultured families; each of them was determined to do his bit for the newly emerging India.” 
  15. ^ „Government of India Atomic Energy Commission | Department of Atomic Energy”. Arhivirano iz originala 29. 8. 2019. g. Pristupljeno 21. 9. 2019. 
  16. ^ „Department of Space and ISRO HQ - ISRO”. Arhivirano iz originala 28. 3. 2019. g. Pristupljeno 28. 3. 2019. 
  17. ^ Eligar Sadeh (2013). Space Strategy in the 21st Century: Theory and Policy. Routledge. str. 303—. ISBN 978-1-136-22623-6. Arhivirano iz originala 6. 3. 2016. g. Pristupljeno 15. 11. 2015. 
  18. ^ „Aryabhata – ISRO”. www.isro.gov.in. Arhivirano iz originala 15. 8. 2018. g. Pristupljeno 15. 8. 2018. 
  19. ^ „Water on the Moon – ISRO”. www.isro.gov.in. Arhivirano iz originala 1. 8. 2019. g. Pristupljeno 10. 9. 2019. 
  20. ^ Thomas, Arun. „Mangalyan”. CNN. Arhivirano iz originala 26. 9. 2014. g. Pristupljeno 24. 9. 2014. 
  21. ^ Pallav Bagla (22. 6. 2016). „India Launches Record 20 Satellites in 26 Minutes, Google Is A Customer”. Arhivirano iz originala 23. 6. 2016. g. Pristupljeno 22. 6. 2016. 
  22. ^ „ISRO sends record 104 satellites in one go, becomes the first to do so.”. The Economic Times. Arhivirano iz originala 15. 2. 2017. g. Pristupljeno 15. 2. 2017. 
  23. ^ Barry, Ellen (15. 2. 2017). „India Launches 104 Satellites From a Single Rocket, Ramping Up a Space Race”. The New York Times. ISSN 0362-4331. Arhivirano iz originala 5. 4. 2017. g. Pristupljeno 15. 2. 2017. 
  24. ^ „About ISRO – Future Programme”. Indian Space Research Organisation. Arhivirano iz originala 25. 11. 2010. g. Pristupljeno 29. 9. 2014. 

Literatura uredi

  • Bhaskaranarayana etc. (2007), "Applications of space communication", Current Science, 93 (12): 1737–1746, Bengaluru: Indian Academy of Sciences.
  • Burleson, D. (2005), "India", Space Programmes Outside the United States: All Exploration and Research Efforts, Country by Country, pp. 136–146, United States of America: McFarland & Company. ISBN 0-7864-1852-4..
  • Daniel, R.R. (1992), "Space Science in India", Indian Journal of History of Science, 27 (4): 485–499, New Delhi: Indian National Science Academy.
  • Gupta, S.C. etc. (2007), "Evolution of Indian launch vehicle technologies", Current Science, 93 (12): 1697–1714, Bengaluru: Indian Academy of Sciences.
  • "India in Space", Science & Technology edited by N.N. Ojha, pp. 110–143, New Delhi: Chronicle Books.
  • Mistry, Dinshaw (2006), "Space Programme", Encyclopedia of India (vol. 4) edited by Stanley Wolpert, pp. 93–95, Thomson Gale. ISBN 0-684-31353-7..
  • Narasimha, R. (2002), "Satish Dhawan", Current Science, 82 (2): 222–225, Bengaluru: Indian Academy of Sciences.
  • Sen, Nirupa (2003), "Indian success stories in use of Space tools for social development", Current Science, 84 (4): 489–490, Bengaluru: Indian Academy of Sciences.
  • "Space Research", Science and Technology in India edited by R.K. Suri and Kalapana Rajaram, pp. 411–448, New Delhi: Spectrum. ISBN 978-81-7930-294-1..
  • Pushpa M. Bhargava; Chandana Chakrabarti (2003). The Saga of Indian Science Since Independence: In a Nutshell. Universities Press. str. 39—. ISBN 978-81-7371-435-1. Arhivirano iz originala 13. 5. 2016. g. Pristupljeno 15. 11. 2015. 

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Индијска_организацији_за_свемирска_истраживања&oldid=26890584”