Kasr ibn Vardan
Kasr ibn Vardan (arap. قصر ابن وردان) je zaseok i arheološki lokalitet iz 6. veka koje se nalazi u Sirijskoj pustinji, oko 60 km severoistočno od Hame i 19 km severoistočno od El Hamra. Zaseok je od ruševina iz vizantijskog perioda odvojen putem, dok se ranije nalazio istočno od puta a ruševine su bile na zapadu. Prema podscima Sirijskog centralnog biroa za statistiku Kasr ibn Vardan je 2004. godine imao 467 stanovnika .[1]
| Kasr ibn Vardan arap. قصر ابن وردان | |
|---|---|
 Ostaci vizantijske palate u Kasr ibn Vardanu. | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Sirija |
| Pokrajine | Hama |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 467 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 35° 22′ 28″ S; 37° 15′ 02″ I / 35.374319° S; 37.250690° I |
| Aps. visina | 379 m |
  Kasr ibn Vardan Kasr ibn Vardan na karti Sirije | |
Arheologija
urediKompleks koji se sastojao od palate, crkve i kasarne podignut je sredinom 6. veka vizantijski car Justinijan I (v. 527–565) kao deo odbrambene linije (zajedno sa Rasafom i Halabijom) protiv upada iz Sasanidskog carstva. Njegov jedinstveni stil, uvezen je direktno iz Konstantinopolja i nije pronađen ni na jednom drugom mestu u današnjoj Siriji, verovatno je izabran da bi impresioniro lokalna beduinska plemena i konsolidovao kontrolu nad njima. Bazalt je donet iz područja severno ili južno od mesta današnjih ruševina, a za mermerne stubovi i kapitole se smatra da su doneti iz Apameje.
Do danas od nekadašnjih kasarni gotovo da ništa nije preostalo. Palata je verovatno bila i prebivalište lokalnog guvernera. Njen najbolje očuvan deo je južna fasada naizmeničnih traka bazaltne crne i opeke žute boje. U severnom delu mesta nalaze se ostaci lokaliteta i mali kompleks za kupanje u istočnom delu palate sa centralnim dvorištem. Funkciju svake sobe naznačena je urezivanjem u kamen.
Crkva je bila kvadratnog oblika sa centralnimg brodom i dva bočna prolaza. Njeni ostaci trenutno stoje zapadno od palate i arhitektonski su joj slični, ali unešto manji. Prvobitno, crkva je bila nadvišena velikom kupolom (samo sa pendentivnim ostacima do danas) i prikazuje primer ranih vizantijskih tehnika izgradnje kupole. Prvobitno su tri strane crkve (preostali su samo severni i južni zidovi) imale galerije gornjeg sprata rezervisane za žene. Četvrta strana završava se tipičnom bizantijskom polukružnom i polu kupolnom apsidom.
Reference
uredi- ^ „General Census of Population 2004.”. Pristupljeno 10. 7. 2014.
Literatura
uredi- Burns, Ross (1992). Monuments of Syria. I.B.Tauris. str. 201.
