Korisnik:Domatrios/Antički istoričari

Uvod uredi

Antički istoričari su bili svi spisatelji, letopisci, putopisci, hroničari, dvorski pisari u vremenu od nastanka prvih ljudskih civilizacija, pa do propasti Rimskog Carstva.

Prvi istoričar, koji je napisao jednu sveobuhvatnu svetsku istoriju bio je Vavilonski sveštenik Beros. U doba vladavine Egipatske civilizacije, sveštenik Maneton iz Sebenitosa dao je detaljan pregled egipatskih faraona i detaljan prikaz egipatske istorije. Većina pisanih tragova ovih istoričara nije u celini sačuvana i nalazi se samo u fragmentima. U doba vladavine civilizacije Inda i Ganga (Indija), Megasten je bio spisatelj vladarske porodice Guta i Maura. U drevnoj Kini i Japanu, filozofi Lao Ce i Konfučije su se pored filozofskih gledišta bavili pisanjem istorije ovih civilizacija. Sa dolaskom Grčke kulture i religije, počinje procvat istorijske nauke. Otac istorije, Herodot iz Halikarnisa piše jednu sveopštu istoriju njegovog vremena, da bi ga kasnije nasledili Tukidid, Ksenofont, Diodor sa Sicilije i drugi. Čak se i književnik Homer može smatrati piscem istorije jer daje prikaz istorijata Trojanskog rata u svome delu Ilijada. I Sofokle se može smatrati istoričarem zbog svog dela Antigona.

U periodu grčko-persijskih ratova i peloponeskog rata, ističe se nova garnitura antičkih istoričara, predvođena Ktesijem iz Knida, Teopompom i Plutarhom. Oni su bili vinovnici događaja.

U periodu helenističke epohe, period Aleksandra Makedonskog je obeležen novom garniturom istoričara koji pišu o njegovim ratovanjima, vladanju i sistemu upravljanja. Tako je njegov lični učitelj Aristotel takođe i istoričar i filozof. Plinije Stariji i mlađi su nova garnitura istoričara koja daju opširne podatke i o drugim narodima, sem Grka. Između ostalog spominju prvi put i Srbe.

U periodu dominacije Antičkog Rima, ističe se nekolicina vladara kao odličnih istoričara, kao: Cezar, Tacit, Tit Livije, Josif Flavije i Arijan.

Posle raspada Rimskog Carstva i sa početkom Vizantijske civilizacije, klasični istoričari prestaju polako da postoje. U tom periodu isključivo su crkveni sveštenici i pisci i istoričari. Period početka feudalizma je uslovljen crkvenom dominacijom, tako da je vrlo retko u ovom periodu naći nekog necrkvenog istoričara i spisatelja. Srednjovekovni istoričari počinju novu etapu u razvoju istorijskog pisanja. Sa Amijanom Marcelinomom završava se period antičkih istoričara.

Korisnik:Domatrios/Antički istoričari

Uvod uredi

Spisak Antičkih istoričara uredi