Korisnik:K.toroman/pesak2

Ser Ričard Kolt Hoare, drugi baronet (9. decembar 1758 - 19. maj 1838) je bio engleski antikvar, arheolog, umetnik i putnik osamnaestog i devetnaestog veka, prva glavna figura u detaljnom proučavanju istorije njegovog rodnog okruga Viltšira.

Karijera i lični život

Hoare je rođen u Barnu u Londonu, a potiče od ser Ričarda Hoarea, lordovog gradonačelnika Londona, osnivača porodičnog bankarskog posla, Hoareva Banka. Njegovi roditelji su bili ser Ričard Hoare, prvi baronet (1735 - 1787) i Ana Hoare (1737 - 1759). Školovao se u pripremnoj školi gospodina Dejvisa, Vandsvort, a zatim u školi Semjuela Glasa na Grinfordu. Klasiku mu je predavao velečasni Jozef Ajr.

Ser Ričard Kolt Hoare, drugi baronet

Godine 1783. Hoare je oženio Hester, ćerku Vilijama Lajtelona, prvog barona Lajtelona. Dve godine kasnije nasledio je veliko imanje Storhed u Viltšaru, od njegovog dede, Henrija Hoarea II, što mu je omogućilo da sledi svoje interese, uključujući arheološke studije za koje je pokazao sklonost. Njegovo nasleđe došlo je zajedno sa uslovom da napusti porodični bankarski posao, jer je Henri Hoare II želeo da osigura opstanak imanja ako drugi porodični posao pretrpi eventualne nevolje. Godine 1785. Njegova žena je umrla na drugom porođaju. Izgubivši ženu i prethodnu karijeru, krenuo je na kontinentualnu turneju u Francusku, Italiju i Švajcarsku. Godinu dana kasnije, kupio je Glastonburi Tor i finansirao restauraciju crkvenog tornja na njemu.

Uspeo je u baronetstvu 1787. godine, a 1788. izvršio je drugu kontinentualnu turneju, a izveštaji sa njegovih putovanja pojavili su se 1815. i 1819. godine pod naslovima Sećanja iz inostranstva i Klasično putovanje kroz Italiju i Siciliju. Tokom putovanja dosta je skicirao ono što bi zapazio i kasnije izrađivao, uglavnom, crteže isprane sepije, zajedno sa manjim brojem akvarela. Njegov mentor Džon "Varvik" Smit i slikar Francis Nikolskon, takođe su dobili nalog da naprave redukcije u boji iz nekih njegovih skica. Vezani u volumene, mnogi od njih su rasuti u prodaju 1880. godine.

Spomenik Ser Ričarda Kolta Hoarea u katedrali u Salisburiju

Nakon putovanja kroz Vels, usledio je prevod Itinerarijuma Kambrije i Deskriptio Kambrije od Geralda od Velsa, a Hoare je svom prevodu dodao i beleške o životu Geralda. Ovo delo je prvi put objavnjeno 1804. godine, a naknadno ga je revidirao Tomas Rajt (1810 - 1877) 1863. Dalja putovanja po Irskoj su objavljena 1807. godine.

Hoare je izabran za člana Kraljevskog društva 1792. godine, a takođe je bio i član Društva antikvara iz Londona. Za visokog šerifa Viltšira postavljen je 1805. godine. Hoare je 1825. godine poklonio svoju kolekciju italijanskih dela o topografiji i istoriji Britanskom muzeju.

Smrt

Umro je u Stourhedu 1838. godine. Njegov mauzolej u dvorištu crkve Svetog Petra u Stourtonu, nalazi se pod okomitom gotičkom nadstrešnicom koju je dizajnirao Džon Pinč Stariji.

Doprinosi arheologiji

Prva zabeležena iskopavanja u Stounhendžu izveli su Vilijam Kanington i Ričard Kolt Hoare 1789. i ponovo 1810. godine. Kopali su oko trilitona i palog kamena za klanje i otkrili da su oni nekada uspravno stajali. Kolt Hoare je iskopao 379 tumulusa na ravnici Salizbur, kao i na mnogim drugim područjima u okolini, objavljujući i klasifikujući svoje nalaze. Međutim, kako trogodišnji sistem nije bio još uveden, nije mogao datirati svoja otkrića i zato je bio u nepovoljnom položaju kada je pokušao da ih protumači.

Hoareovo najvažnije delo je njegova Drevna istorija severnog i južnog Viltšira (1812-1819); takođe je sponzorisao i značajno doprineo na 11 tomova Istorije modernog Viltšira (1822-1844).