OBNOVLjENI RAVNOGORSKI POKRET
Ravnogorstvo u Srbiji se održavalo u kazamatima Sremske Mitrovice. Preživeli ravnogorci ove robijašnice su se godinama snalazili i preživljavali, jer nisu imali nikakvih prava.
Početkom devedesetih godina 20. veka u Srbiji se rodila nada da će se i ravnogorci moći slobodno okupljati i prenositi istinu o Čiča Draži i svome stradanju. Međutim, političke stranke koje su po svom opredeljenju važile za „ravnogorske i monarhističke“ imale su drugačiju viziju delovanja. Sve redom su se posvađale i prisvajale neprisvojivo, svojatale su našeg besmrtnoga Dražu i bezmalo ga upisale kao člana svojih stranaka. Ponašale su se tako kao da niko više nema prava da govori o našem svetom Čiči.
Stari ravnogorci su to doživeli kao novu izdaju, jer su svim ti stranačkim liderima usta bila puna lažnog četništva, koji oni nisu mogli da razumeju jer to nije bilo ono za šta su se borili, stradali i na kraju i robijali. Preuzeli su inicijativu i u Beogradu 1990.godine obnovili su Ravnogorski pokret, sa programom osnovnih političkih načela izvornog Pokreta iz 1941. god, ali bez namere da se Pokret vojnički organizuje. Ispunjeni su i svi formalni uslovi za registraciju Pokreta (sto potpisa, program i statut) i 23. oktobra 1990.god Republičkom sekretarijatu za pravosuđe i upravu SR Srbije podneta je uredna prijava za legalizaciju. Zahtev je odbijen aktom od 12. novembra 1990.god sa obrazloženjem da Ravnogorski pokret „vređa javni moral građana Republike Srbije“! I tako narednih sedam godina svake godine. Onda je donešena odluka da se komunisti više neće moliti i pitati da li žele da nas priznaju, nego će se raditi u ilegalno ali opet javno, sve do pada komunizma.
Treba napomenuti da je pored Miloševićevog SPS, naš Pokret imao velikog protivnika i u strankama kao što su SPO i SRS. Te dve stranke su apsolutno bile protiv postojanja Ravnogorskog pokreta, govoreći da Pokret ne sme i ne treba da postoji jer su oni jedini predstavnici ravnogoraca.
Ravnogorski pokret nikad nije mirno posmatrao nepravdu koja se sprovodila nad srpskim narodom, već se prema svojoj trenutnoj snazi stavljao u njegovu zaštitu. Ravnorski pokret se nije mirio sa okupacijom, nije se mirio sa utamničenjem od strane komunista (CNK je u robijašnici Sremske Mitrovice gradio nove ideološke osnove Pokreta), u izgnanstvu je ustajao i govorio svetu protiv komunističke tiranije u Jugoslaviji, oglašavao se protiv licemernog „bratstva“ sa ustašama, ali i protiv secesije avnojevskih republika, koja je sa sobom nosila srpski narod u novo postradanje pa se neće miriti ni sa novom rehabilitacijom komunizma u Srbiji!
Ravnogorski pokret ni danas ne odstupa od patriotskih i demokratski načela onog Programa koji su sačinili Draža Mihailović i Centralni nacionalni komitet (CNK). Odstupio je samo od jugoslovenskog okvira u kome će se rešavati srpsko nacionalno pitanje, kako je to prvobitno formulisano Baškom rezolucijom iz 1944.god. Obeležavajući dan Ravnogorskog ustanka, 8. maja 1995.god, u selu Ba, Ravnogorski pokret je doneo Drugu Bašku rezoluciju, kojom se odbacuje jugoslovenska varijanta rešavanja srpskog nacionalnog pitanja i prihvata se sledeće rešenje – JEDINSTVENA SRPSKA DRŽAVA.
Ravnogorski pokret je imao zapaženu ulogu u samom činu osvajanja Skupštine i RTS-a 5.oktobra 2000.god, (prva zastava na „osvojenoj“ Skupštini koja se zavijorila je bila Ravnogorska Kruševačkog odbora).
Prva Skupština Ravnogorskog pokreta održana posle upisa u Sudski rigistar, imala je, u stvari, svečani karakter. U prepunoj sali hotela Evropa u Kruševcu, u subotu, 17. marta 2001.god, konačno je i Skupština izglasala odluku kojom se prihvata Rešenje Ministarstva pravde SRJ, od 17. oktobra 2000. god, kojim je legalizovan RAVNOGORSKI POKRET KAO NESTRANAČKA ORGANIZACIJA.
U radu Skupštine učestvovala je delegacija Ravnogorskog četničkog pokreta Republike Srpske, a onda su verifikovani mandati predsednicima odbora za Severnu Ameriku i Kanadu, za Evropu i za Australiju.
Uvodni referat podneo je gospodin Uglješa Krstić, ravnogorac, bivši član štaba 501 kod Đenerala Mihailovića.
Najznačajnijom svojom odlukom, međutim, Skupština smatra Zahtev koji će biti upućen Ministarstvu pravde i nadležnim sudskim organima da se izvrši revizija sudskog procesa generalu Mihailoviću iz 1946. godine, te da se konačno rehabilituje "Srpski Čiča". I to je doprinelo svečanom karakteru Skupštine Ravnogorskog pokreta, jer će ovaj zahtev biti upućen, konačno, novoj vlasti, koja je došla delom i na krilima nacionalne, antikomunističke borbe Ravnogorskog pokreta u poslednjoj deceniji.
Međutim, tada niču mnoge „ravnogorske organizacije“ registrujući se kao stranke ne obazirući se na Dražin amanet, koji je kasnije i Stevan Moljević ponovio u Sremskoj Mitrovici da „Ravnogorski pokret nikada ne sme da postane politička stranka“.
Boreći se da budemo što jači i jedinstveniji, Ravnogorski pokret posle Skupštine u Kruševcu nastavlja sa idejom objedinjavanja mnogih ravnogorskih organizacija u svim srpskim zemljama. Konačno, povelja o ujedinjenju je potpisana i pečatirana u selu Ba 8.maja 2005. god od strane mnogih predstanika raznih ravnogorskih pokreta i organizacija kao i predstavnika iz Crne Gore, Republike Srpske i dijaspore. Potpisana Povelja je realizovana na prvoj zajedničkoj Skupštini u Beogradu 26. novembra iste godine kada je stvoren
UJEDINjENI RAVNOGORSKI POKRET
koji je podeljen po Oblastima (jedna oblast jedna država) i s kim rukovodi Centralna otadžbinska uprava. Ovo je početak brisanja veštačkih granica postavljenih među Srbima, a sve u duhu naše Druge Baške konferencije iz 1995.god i njenom najvećem cilju kome teži - SVI SRBI U JEDNOJ DRŽAVI.
Danas Ujedinjeni Ravnogorski pokret deluje na prostoru Srbije, Republike Srpske, Crne Gore kao i u Srpskom rasejanju, pod imenima: - Ravnogorski pokret Srbije, - Ravnogorski pokret Otadžbine Srpske, - Ravnogorski pokret Crne Gore - Ravnogorski pokret Slovenije - Ravnogorski pokret Dijaspore Svaka Oblast (tj država) ima svog predsednika, a svime ovim upravlja Centralna otadžbinska uprava Ujedinjenog Ravnogorskog pokreta čiji je predsednik Jovo Vukeljić.
Pored ujedinjenja, najznajčajniji događaj u Pokretu je bio proglašenje VOJVODA od strane zadnjeg Čiča Dražinog Vojvode Mila Rakočevića. Vojvoda Rakočević je proglasio 15 vojvoda, koje danas čine Vojvodski savet. Tako je sačuvana nit koja vodi poreko još od 1903.godine.
Rakočević Milo rođen je u selu Rečine na padinama Bjelasice 1910. godine. Završio je gimnaziju u Kolašinu i Vojnu akademiju u Beogradu. Nižu školu vojne akademije pohađao je u 57. klasi (od 1929. godine), a Višu školu Vojne akademije u 39. klasi (od 1937. godine). Tridesetih godina bio je oficir Kraljeve garde u Beogradu. Po završetku Više škole Vojne akademije, 1939. godine, raspoređen je u ministarstvo vojske i mornarice. Krajem 1939. godine preveden je iz pešadije u vazduhoplovstvo i postavljen za komandira 6. bazne čete na aerodromu u Zemunu. U Drugi svetski rat ulazi u činu vazduhoplovnog kapetana. Posle aprilskog sloma vraća se u Beograd, gde ga hapsi Gestapo. Ipak, uspeva da se izbavi iz zatvora i sklanja se u Kolašin. Sa drugim oficirima Rakočević je učestvovao u Trinaestojulskom ustanku protiv Italijana u Crnoj Gori. Nalazio se na dužnosti obaveštajnog oficira vojvode Ilije Trifunovića Birčanina, komandanta četničkih jedinica u najzapadnijim srpskim krajevima. Po Birčaninovom nalogu, Rakočević je zajedno sa majorom Borivojem Radulovićem i kapetanom Radovanom Ivaniševićem napisao elaborat o osnivanju Dinarske četničke divizije, od 8. do 12. marta 1942. godine. Bio je jedan od 30 četničkih vojvoda, koje je, na predlog generala Draže Mihailovića, proglasio vojvoda Birčanin.
Vojvoda Milo Rakočević (vazduhoplovni kapetan Kraljevine Jugoslavije) Imenovao je 12. maja 2007. godine na osnovu svojih saznanja SLEDEĆE VOJVODE:
U Srbiji: - Mirčeta Ivančević, - Branislav Jevtić, - Miodrag Milovanović, - Gojko Daničić.
U Republici Srpskoj: - Jovan Tintor, - Draško Stoisavljević.
U Sloveniji: - Uroš Šušterič.
U Crnoj Gori: - Milan Dobrašinović, - Vuko Vlahović, - Mileta Pavićević, - Miodrag Božović, - Andrija Mandić.
U Rasejanju: - Čedomir Ašanin, - Božidar Vešović, - Tomislav Tomović.
Slava Ujedinjenog Ravnogorskog Pokreta je Sv. Ilija čija je centralna proslava u crkvi Sv. Ilije u selu Ba.
Pored Slave nesumljivo najznajčajniji događaji Ujedinjenog Ravnogorskog Pokreta su: - izlazak na Ravnu Goru 8.maja, - Svesrpski sabor na Manjači 21.jula, - izlazak u Berane na Gornje Zaostro 8. avgusta, - takođe Vidovdan, izlazak na Gazimestan Kosovo i Metohija.
Internet sajt UJEDINjENOG RAVNOGORSKOG POKRETA - RAVNOGORSKOG POKRETA SRBIJE: http://www.rps.rs/
Intenet sajt UJEDINjENOG RAVNOGORSKOG POKRETA - RAVNOGORSKOG POKRETA OTADžBINE SRPSKE: http://www.ravnogorskipokret-otadzbinesrpske.com/