Kuta (drevni grad)
Kuta, Kutah, Kut ili Suta (arapski: كوثا, sumerski: Gudua), savremeni Tel Ibrahim (arapski: تل براهيم), ranije poznat kao Kuta Raba (arapski: كوثى ربا), je arheološko nalazište u pokrajini Vavilon u savremenom Iraku. Arheološka istraživanja otkrila su ostatke iz novovavilonskog perioda a Kuta se često pojavljuje u istorijskim izvorima.[nb 1]
 | |
  Prikaz na mapi Iraka | |
| Mesto |  Irak |
|---|---|
| Koordinate | 32° 27′ 13″ S; 44° 21′ 53″ I / 32.4536° S; 44.36463° I |
Istorija arheoloških istraživanja
urediPrvi arheolog koji je iskopavao ovo nalazište, Džordž Ravlinson, primetio je ciglu kralja Nabukodonosora II iz Novovavilonskog carstva koji pominje grad Kutu. Nalazište su takođe posetili Džordž Smit i Edgar Džejms Banks..[1] Tel Ibrahim je istraživao Hormuzd Rasam 1881, tokom četiri nedelje radova. Malo je otkriveno, uglavnom neki natpisi na činijama i nekoliko tabli.[2][3]
Kuta i njeno okruženje
urediKuta se nalazi na desnoj obali istočnog ogranka Gornjeg Eufrata, severno od Nipura i oko 40 km (25 mi) severoistočno od Vavilona. Lokalitet se sastoji od dve grobnice ili naselja. Veći glavni nasip dug je 1,25 km i ima oblik polumesec. Na zapadu se nalazi manji nasip. Dva nasipa, kao što je tipično za region, razdvojena su suvim koritom drevnog kanala, Šat en Nil.
Kuta u tekstualnim izvorima
urediPrema Tanahu, Kuta je bio jedan od pet sirijskih i mesopotamijskih gradova iz kojih je Sargon II, kralj Asirije, doveo doseljenike da zauzmu mesta prognanih Izrailjaca (2. Kralj 17: 24−30). Kralj Sargon II kaže da su ove doseljenike napali lavovi, i tumačeći to kao znak da njihovo obožavanje nije prihvatljivo za božanstvo zemlje, oni su tražili od Sargona da pošalje izrailjskog sveštenika, prognanog u Asiriju, da ih poduči, što je i učinio.
Rezultat je bio mešavina religija i naroda, a poslednja poznata kao "Kuthim" na hebrejskom, i kao "Samarićani" kako su ih zvali Grci na grčkom jeziku.[4]
Kuta je takođe ime glavnog grada sumerskog podzemlja, Irkala.[5]
U asirskim natpisima „Kuta“ se pojavljuje na obelisku Šalmanesera, red 82, u vezi sa Vavilonom. Šulgi (ranije se čitao kao Dungi), kralj treće dinastje Ura, sagradio je hram Nergal u Kuti,[6] koji je propao i pretvorio se u ruševine, tako da je Nabukadonosor II morao da obnovi „hram bogova i postavi ih na sigurnom mestu u hramu".[7] This agrees with the Biblical statement that the men of Cuthah served Nergal.[8]Ovo se slaže sa biblijskom izjavom da su ljudi iz Kute služili Nergal.[8] Josif postavlja Kutu, što je za njega ime reke i okruga,[9] u Persiju, a Neubauer[10] kaže da je to ime zemlje u blizini Kurdistana.
Takozvana "Legenda o kralju Kute", fragmentarni natpis akadskog književnog žanra zvanog naru, napisan kao da je prepisan sa kraljevske stele, u stvari je deo "Kutske legende o Naram-Sinu", ne treba čitati kao istoriju, čija je kopija pronađena u kinografskoj biblioteci u Sultantepe, severno od Harana.[11]
Sumu la El, kralj 1. vavilonske dinastije, obnovio je gradske zidine Kute.[12] Grad je kasnije poražen od Hamurabija iz Vavilona u 39. godini njegove vladavine.[13]
Ibn Sad u svom Kitabu Tabakat El Kubra piše da je mati majke Abrahama, Karbana, ta koja je otkrila reku Kutu.[14]
U poslednjim paganima Iraka: Ibn Vahšija i njegova nabatejska poljoprivreda, Džako Hamin-Antila kaže:
"Moglo bi se takođe pomenuti i prilično iznenađujuća priča koja seže do 'Alije, prvog imama šiita, gde se postavlja da se identifikuje kao" jedan od Nabatejaca iz Lute "(vidi Jakut, Mu'džam IV: 488, sv Kuta). Ona se odvija bez priče o apokrifalu, ali pokazuje da je među šiitima bilo ljudi koji su bili spremni da se poistovete sa Nabatejcima. Stoga ne čudi da je naročito u takozvanim pokretima gulita (ekstremistički šiiti) puno materijalnih tragova koje se mogu dobiti iz mesopotamijskih izvora (usp. Hamin Antila 2001), a rana šiitska uporišta bila su u velikoj meri u područje naseljenom Nabatejcima.
Jakut takođe napominje, „identifikacija Kute kao izvornih domoćih šiitskih muslimana veruje da je Abrahamov koren islama. Ipak, identifikacija Kute, a potom i Abrahama, s Nabatejcima je vredan pažnje. "(Str. 35)
Vidi još
uredi- Gradovi drevnog Bliskog istoka
- Kratka hronologija
Beleške
urediReference
uredi- ^ Edgar James Banks, Cutha, The Biclical World, sol. 22, no. 1, pp. 61–64, 1903
- ^ [1] Hormuzd Rassam, Asshur and the Land of Nimrod: Being an Account of the Discoveries Made in the Ancient Ruins of Nineveh, Asshur, Sepharvaim, Calah, [etc]..., Curts & Jennings, 1897
- ^ J. E. Reade, Rassam's Excavations at Borsippa and Kutha 1879-82, Iraq, vol. 48, pp. 105–116, 1986
- ^ Josephus, Antiquities of the Jews ix. 14, § 3
- ^ [2] Alfred Jeremias, The Babylonian conception of heaven and hell, D. Nutt, 1902
- ^ Year Names of Shulgi at CDLI
- ^ ib. 51b
- ^ a b II Kings xvii. 30
- ^ Josephus, Antiquities of the Jews, ix. 14, § 1, 3
- ^ Adolf Neubauer, La Géographie du Talmud, p. 379, 1968
- ^ O. R. Gurney, The Sultantepe Tablets (Continued). IV. The Cuthaean Legend of Naram-Sin, Anatolian Studies, vol. 5, pp. 93–113, 1955
- ^ Year Names of Sumulael at CDLI
- ^ Year Names of Hammurabi at CDLI
- ^ Ibn Sa'd. „Abraham, the friend of God”. Kitab Tabaqat Al-Kubra الطبقات الكبرى [The Book of the Great Classes] (na jeziku: Arabic). 1. „قال نهر كوثي كراه كرنبا جد إبراهيم من قبل أمه وكان”
Literatura
uredi- Julian Reade, Hormuzd Rassam and His Discoveries, Iraq, vol. 55, pp. 39–62, 1963