Lezbijke u Nacističkoj Nemačkoj

Lezbijke u nacističkoj Nemačkoj, za razliku od homoseksualnih muškaraca, nisu bile sistematski proganjane. Ženska homoseksualnost je bila kriminalizovana u Austriji, ali ne i u drugim delovima nacističke Nemačke. Zbog relativne nezainteresovanosti nacističke države za žensku homoseksualnost u poređenju sa muškom homoseksualnošću, postoji manje izvora koji bi dokumentovali situacije lezbejki u nacističkoj Nemačkoj.

Komemoracija lezbijkama u koncentracionom logoru Ravensbrik od strane Inicijative za autonomne feministkinje i lezbijke iz Nemačke i Austrije, 22. april 2018.

Istoričari koji istražuju pojedinačne slučajeve došli su do različitih zaključaka. Žene u nacističkoj Nemačkoj optužene za lezbejsku vezu suočile bi se sa različitom sudbinom u zavisnosti od njihovih karakteristika. One koje su bile Jevrejke, crnkinje ili politički suprotstavljene režimu suočile su se sa zatvorom u koncentracionim logorima ili smrću – kazne koje su u nekim slučajevima verovatno bile još oštrije zbog lezbejskog identiteta žrtava. Nasuprot tome, istoričar Semjuel Klouz Huneke zaključuje da lezbijke optužene za nepolitičke zločine nisu tretirane drugačije na osnovu toga što su lezbijka, i da je jednostavno proglašenje lezbijke obično dovelo do policijske istrage, ali ne i kazne. Stoga, on predlaže „heterogeni progon“ kao jedan od načina na koji bi se mogla opisati lezbejska iskustva u nacističkoj Nemačkoj.

Istoričarka Lori Marhofer tvrdi da „iako nisu bile predmet zvaničnog državnog progona, rodno nekonformne žene, transvestiti i žene koje su privukle negativnu pažnju zbog svog lezbejstva su imale jasan, izražen rizik da izazovu anksioznost kod suseda, poznanika i državnih zvaničnika , i ta anksioznost bi, na kraju, mogla da inspiriše vrstu državnog nasilja koju je pretrpela [Ilse] Toke“—zatvor u koncentracionom logoru Ravensbrik.