Lužičani (pleme)
Lužičani su srednjovjekovno zapadnoslovensko pleme, koje je zajedno sa Dalemincima, Milčanima, Srbima, Nišanima, Suslima i drugim plemenima činilo jednu od tri glavne skupine Polapskih Slovena, plemenskih savez Lužičkih Srba.[3]
Pleme Lužičana se smatra pretkom Lužičkih Srba (uglavnom Donjolužičkih Srba), koji žive na istoku Njemačke. „Bavarski geograf” je u 9. vijeku za ovo pleme koristi naziv Lunsizi.[4]
U drugoj polovini 1. milenijuma Lužičani su naseljavali prostor duž rijeke Špreje, koja grubo odgovara savremenoj Donjoj Lužici na teritoriji današnje Njemačke (savezna pokrajina Brandenburg). Zapadno od Lužičana nalazilo se pleme Nižići, sjeverno Ljubušani i druga plemena, južno od Lužani nalazili su se Milčani, a istočno od njih Šleska plemena (Dedošani i drugi).[1][5]
Lužičani su nastali kao rezultat seobe Slovena, vjerovatno, iz Šlezije u međurječje Odre i Labe, donjevši u region Tornovsku kulturu (po spomeniku Tornovo u basenu Špreje), pomješavši se sa plemenima koja su tu živjela od 6. vijeka, nastala je Sukovsko-dzedzicka kultura, koja je uključivala plemena oko Lužičana, Milčane, Slubjane, Žarovjane i druga plemena.[6]
U 9. vijeka dio Lužičana je ušao u plemenski savez Srba, a njihov etnonim se počeo širiti među Lužičanima.[3] Početkom 10. vijeka Lužičane su pokorili Germani.[7]
Zajedno sa Milčanima Lužičani su postali glavno pleme, koje je učestvovalo u formiranju lužičkosrpskog etnosa. Istorijska oblast Lužica se proširila na prostor Budišina, koje su naseljavali potomci pleme Milčana. Podjela na Donju i Gornju Lužicu nastaće u 15. vijeku.[8]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b „Bolьšaя Sovetskaя Эnciklopediя”. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g.
- ^ A. M. Prohorov, ur. (1969—1978). „Bolьšaя sovetskaя эnciklopediя”. Statья Polabskie slavяne. Moskva: «Sov. эnciklopediя».
- ^ a b Sedov, V. V. (1995). Slavяne v rannem srednevekovьe. Moskva: Fond arheologii. str. 143. ISBN 978-5-87059-021-9.
- ^ Herrman I. (1988). Timoщuk B. A., ur. Drevnosti slavяn i Rusi. Moskva: Nauka. str. 164. ISBN 978-5-02-009419-2.
- ^ „Commons.wikimedia.or”. Arhivirano iz originala 24. 03. 2017. g. Pristupljeno 24. 03. 2017.
- ^ Sedov V. V. (1995). Slavяne v rannem srednevekovьe. Moskva: Fond arheologii. str. 141. ISBN 978-5-87059-021-9.
- ^ Sedov V. V. (1995). Slavяne v rannem srednevekovьe. Moskva: Fond arheologii. str. 144. ISBN 978-5-87059-021-9.
- ^ A. M. Prohorov, ur. (1969—1978). „Statья Lužica”. [[Bolьšaя sovetskaя эnciklopediя]]. Moskva: «Sov. эnciklopediя». Sukob URL—vikiveza (pomoć)
