Madridski kodeks
Madridski kodeksi I i II su dva rukopisa Leonarda da Vinčija koji su otkriveni u Španskoj nacionalnoj biblioteci u Madridu 1966. godine. Madridski kodeks I napisan je između 1490. godine i 1499. godine, a Madridski kodeks II između 1503. godine i 1505. godine.[1]
Kodekse je u Španiju doneo Pompeo Leoni, vajar na dvoru Filipa II. Nakon raznih promena vlasništva, bili su prebačeni u monašku biblioteku El Estorijala i konačno u Špansku nacionalnu biblioteku, gde su ostali neotkriveni 252 godine.
Opis uredi
U dva toma, koji sadrže 197 stranica, povezani su crvenom kožom. Teme o kojima je pisano u njima jesu mehanika, statika, geometrija i izgradlja utvrđenja. Postoji lista od 116 knjiga koje je Leonardo koristio u to vreme, uključujući i neke osnovne knjige latinske gramatike. Tekst je pisan italijanskim dijalektom sa nekim greškama.
Rukopis je od velikog značaja jer sadrži oko 15 odsto ukupnog danas sačuvanog Da Vinčijevog rukopisa, ali je važan i po kvalitetu i relevantnosti radova koje sadrži, koji su među najvažnijim inženjerskim raspravama tog vremena.
Istorija uredi
Nakon Leonardove smrti, rukopise je nasledio njegov prijatelj Frančesko Melci. Više od pedeset godina kasnije, Pompeo Leoni, vajar u službi Filipa II, kupio ih je od Melcijevog sina, Oracija, i doneo ih u Španiju.[2] Kada je umro 1608, rukopisi su prebačeni kod Huana de Espine, prijatelja Fransiska de Keveda, prikazanog u to vreme kao “gospodina koji živi sam u vili u Madridu i sluge su mu drveni automati”.
Nakon posete Madridu 1623. godine, budući Čarls I Stjuart postao je zainteresovan za rukopis, ali je Huan de Espina odbio da mu ga proda.[3] Kodeks je stigao u Nacionalnu biblioteku 1712. godine, gde je iz različitih razloga bio izgubljen sve do 1964. godine. Prema Martinu Abadu, menadžera rukopisa biblioteke, njivov nestanak “dogodio se tokom prebacivanja istih na četiri različite lokacije, fatalne konfuzije oko potpisa, kao i zbog Da Vinčijeve aure, koja zaslepljuje mnoge u pokušaju da pridaju svoju slavu onome što je nastalo od genija”.
