Marko Đukanović

Marko Đukanović (Čevo, 1860 — Nikšić, 1930) bio je političar i inženjer iz Crne Gore. Po obrazovanju građevinski inženjer, Đukanović je bio ministar vojni od 19. jula 1911 — 10. avgusta 1911, predsjednik Državnog savjeta i predsjednik Narodne Skupštine Crne Gore u vrijeme kralja Nikole.

Marko Đukanović
Marko Đukanović
Datum rođenja	1860.
Mesto rođenja	Čevo, Knjaževina Crna Gora
Datum smrti	1930.
Mesto smrti	Nikšić, Kraljevina Jugoslavija
Politička karijera
Mandati Predsednik Narodne skupštine Crne Gore Monarh Nikola I Petrović Prethodnik Lazar Tomanović Naslednik Labud Gojnić

Biografija

Đukanovići su se pokazali dobrim vojnicima na Vučjem dolu kao kosovski osvetnici, kako je tada pisala crnogorska štampa o toj bici, pa ih je knez Nikola po zaslugama sa Čeva preselio u Nikšić, da čuvaju novu proširenu crnogorsku granicu. On je djed-stric Mila Đukanovića.

Završio je gimnaziju i tehniku u Parizu kao državni pitomac, favorizovan kao unuk vladike Rada t.j. mati mu je bila sinovica vladičina. Po povratku u Crnu Goru radio je u državnoj službi kao inženjer. Kada je pri ministarstvu unutrašnjih djela ustanovljeno odjeljenje za građevine, postavljen je za šefa toga odjeljenja u rangu načelnika ministarstva i na tom položaju ostao je dugo godina. U to doba dobio je za građenje državnih puteva i mostova glas vrijedna čovjeka i dobra inženjera. U ustavno doba Crne Gore došao je za državnog savjetnika a malo kasnije postao je predsjednik Državnog Savjeta. Za predsjednika Narodne Skupštine je izabran 1908. godine vješto prikrivajući nelojalnost prema opoziciji. 1910. je postao ministar unutrašnjih poslova. Prebacivalo mu se da je u vrijeme njegovog ministrovanja otpočela korupcija u Crnoj Gori koja je i njega zahvatila. Optužbe opozicije u Skupštini su bile da je kao inženjer izgradio sebi i tazbini po jednu kuću kao i jednom svom kolegi.

Kao inženjer je projektovao mnoge značajne objekte tog doba u Crnoj Gori. Vodio je gradnju nekoliko zdanja kraljevske familije na Cetinju, manastira u Nikšiću, udario temelje ondašnje Podgorice, a komandovao je i paradom u čast ustoličenja Kralja Nikole. Braća su mu bila Blažo i Milo Đukanović, po kojem je Milo Đukanović dobio ime.

Prilikom proglašenja Crne Gore za kraljevinu, u svojstvu predsjednika Skupštine, održao je govor na otvaranju sjednice Narodne Skupštine Crne Gore, u kojem je između ostaloga rekao:

Zna se da je prva srpska država Svetoga kralja Vladimira nikla na prostoru današnje Crne Gore, zna se da je Zeta bila kolijevka Nemanjića i ostala mila njihova Djedovina sa povlasticama, kojima se isticala između ostalih strana prostranoga Carstva Dušanova, zna se, pošto je srpsko propanulo carstvo, da se Zetski gospodar Ivan Crnojević nije pokorio zloj sudbini ostaloga srpskoga naroda, nego se sklonio u ove zetske planine, i tako osnovao Crnu Goru, koja je vjekovima vodila junačku borbu, da sačuva ovu pošljednju stopu srpske zemlje, i zna se, da je na njoj sačuvala do naših dana pošljednju iskru srpske slobode i nezavisnosti.

Prije izbijanja Božićne pobune je (pored ostalih osoba) uhapšen jer je smatran jednim od organizatora Božićne pobune na prostoru Nikšića i okoline. Nakon oslobođenja od austrijske okupacije Crne Gore (1916–1918) godine je penzionisan a život je nastavio u Nikšiću. Po uvjerenju je bio federalista.