Milet
Milet je drevni grad na obali Anadolije, blizu ušća reke Meander. To mesto je nastanjeno još od bronzanog doba. Prvo ga u svojim dokumentima spominju Hetiti. U vreme hetitskog kralja Mursila oko 1320. p. n. e. postaje mostobran za ekspanziju Mikenjana u Malu Aziju. Prema hetitskim zapisima smatra se da su ga nastanili stanovnici Krita oko 1500. p. n. e.[1]
Grčki mitovi povezuju osnivanje Mileta sa Sarpedonom, herojem Mileta, koji je pobegao sa Krita od kralja Minosa i naselio grad stanovnicima iz kritskog Mileta. Ti mitovi kažu da je Milet osnovao grad tek kad je zaklao džina Asterijusa.
Kasnije je poznat kao jedan od 12 gradova Jonskog područja. Plan grada u obliku mreže postaje uzor za rimske gradove. U 6. veku p. n. e. Milet je postao imperija sa nekoliko kolonija. Bio je centar tokom Jonskog ustanka (499. p. n. e. — 494. p. n. e.). Nakon jonskog ustanka Milet je 494. p. n. e., pale Persijanci. Godine 479. p. n. e. ponovo prelazi u grčke ruke.[2][3]
Tokom vremena nekoliko drugih gradova je osnovano od Miletskih naseljenika, sve do Krima. Milet je bio filozofski centar. Tales, Anaksimandar i Anaksimen su iz Mileta.
Ponovo su ga osvojili Persijanci, a oslobodio ga Aleksandar Veliki 334. p. n. e. Po Novom zavetu Milet je mesto gde se apostol Pavle sreo sa starešinama Efeske crkve, pre nego što je uhvaćen i odveden u Rim.
