Minčeta
Minčeta je najsevernija i najmonumentalnija tvrđava na dubrovačkom bedemu te najistaknutija tačka odbrambenog sistema Dubrovnika prema kopnu. Uz svetog Vlaha (Vlasija), simbol je grada Dubrovnika.
Tvrđava Minčeta je dobila ime po dubrovačkoj plemićkoj porodici Menčetić koja je ustupila teren za njenu izgradnju. To je velika kružna kula, koja je utemeljena na širokom i čvrstom predziđu; svojom visinom i impresivnim volumenom dominira severozapadnim povišenim delom grada i bedema. Minčeta ima izbačeno krunište, poduprto profilisanim kamenim konzolama. Krunište ima očiglednu estetsku, a ne fortifikacijsku funkciju, što znači da je sama kula za vreme Dubrovačke republike bila gotovo neuništivo uporište.
Sa Minčete, kao najviše tačke nad Dubrovnikom, pruža se veličanstven pogled na grad i na njegov položaj između strmih padina brda Srđ, sa jedne, i otvorenog mora, sa druge strane.
Istorija
urediKula je nastala u dve faze. U originalnom obliku je bila četverougaona, građena je 1319. godine, a kao graditelj je zabeležen Nićifor Ranjina.
Nakon pada Carigrada (1453. godine) je odlučeno da se postojeća kula prepravi u oblu. Odluka je donesena 1455. godine, ali je gradnja, zbog epidemije kuge, započela tek 1461. godine prema projektu jednog od najpoznatijih graditelja u Evropi Mikeloca di Bartolomea iz Firence. Mikeloco je oko postojeće četvrtaste kule izgradio široko oblo utvrđenje prilagođeno novom načinu ratovanja koje je povezao sa novosagrađenim sistemom niskog iskošenog predziđa. Zidovi ovog novog utvrđenja bili su debeli šest metara i puni i imali su čitav niz zaštićenih otvora za topove.
Skori pad Bosne po tursku vlast 1463. godine još je više ubrzao radove. Nakon Mikelocova odlaska iz Dubrovnika, izgradnju Minčete preuzima i nastavlja Juraj Dalmatinac, koji je kompletnu ideju o izgledu kule prilagodio i podigao na viši nivo, dajući joj ovakav veličanstven i monumentalan oblik, dok je njeno sadašnje prošireno krunište kasnija dogradnja. Kula Minčeta dovršena je 1464. godine i simbol je neosvojivosti Dubrovnika.
Literatura
uredi- V. Foretić, Istorija Dubrovnika do 1808., Zagreb: Matica Hrvatska, 1980.
