Википедија

Muzej grada Trogira

музеј у Хрватској
Vidi još: Palata Garanjin u Trogiru

Muzej grada Trogira je javna kulturno-obrazovna ustanova osnovana 1963. godine u palati porodice Garanjin ili palati Garanjin-Fanfonja, iz 18. veka, koja je u Trogir došla krajem 16. veka. Muzej je zvanično za javnost počeo sa radom 9. maja 1966. godine. Nakon osnivanja, pored svoje redovne muzejske delatnost muzej se aktivno uključuje i u kulturni život Trogira, preko organizovanja izložbi, naučnih skupova, izdavačke delatnosti, predavanja itd.[1]

Muzej grada Trogira
Palata Garanjin u Trogiru u kojoj je smešten Muzej grada Trogira
Osnivanje1963.
LokacijaTrogir
 SR Hrvatska
 SFRJ
Vrstaistorijski muzej
Veb-sajthttp://muzejgradatrogira.blogspot.com/

Položaj i razmeštaj uredi

Muzej grada Trogira smešten je u blizini severnih gradskih vrata, u palati Garanjin u ulici Gradska vrata br.4 u opštini Trogir u Republici Hrvatskoj.

 
Položaj Muzeja grada Trogira u palati Garanjin na UNESKO-voj mapi Trogira, označena brojem 28

U muzej se ulazi kroz glavni ulazi (iz pravca Severnih gradskih vrata), koja se nalaze u zapadnom bloku palate formiranom oko unutrašnjeg dvorišta. U južnoj jednospratnici sa spoljašnjim stepeništem (koja je nekada imalo ekonomsku namenu) smešteni su Lapidarijum i Galerija Cate Dujšin Ribar, dok se u severnoj kasnobaroknoj višesprartniici, u originalnom ambijentu iz ranog 19. veka nalazi biblioteka, čiji je je osnivač Ivan Luka Garanjin jedan od vlasnika palate. Ovaj prostor muzeja opremljen je sačuvanim nameštajem iz 19. veka, obnovljenom plafonskom i zidnom dekoracijom, po kojoj su izloženi portreti filozofa i književnika. Obuhvaćajući gotovo sve oblasti, biblioteka broji 5.582 naslova i vodi se u Hrvatskoj kao jedna od najbogatiju privatnih biblioteka u Dalmaciji....

Zaštita uredi

Pod oznakom Z-5065 Palata Garanjin, danas zgrada Muzeja grada Trogira zavedena je kao nepokretno kulturno dobro - pojedinačno, pravnog statusa zaštićeno kulturno dobro, razvrstano kao "profana graditeljska baština".

Nije pod neposrednom UNESKO-vom zaštitom, ali je stavljanjem na listu UINESKO-a drevnog dela Trogira. ili istorijskog jezgra Trogira, indrektno se i iona našla na ovoj listi, što daje nadu za očuvanje i revaitalizaciju ove znameniti građevine, kroz rad i postojanje Muzeja.

Obnova zgrade muzeja uredi

Obnova ruinirane palate Garanjin, u kojoj je danas smešten Muzej grada Trogira započela je s kraja 1990-ih godina, kada su za to stvoreni materijalni uslovi. Obnova je počela od krova, koji je na pojedinim mestima prokišnjavao, da bi se potom (uz prethodno sačinjenu dokumentaciju i arhitektonsko sagledavanje postojećeg stanja), pristupilo preuređenju ostalog dela palete. Radovi su izvođeni u sadnji i uz konzervatorski nadzor Ministarstva kulture Hrvatske, Uprave za zaštitu kulturne baštine konzervatorskog odjela iz Splita, sada Trogira.

Od značajnijih radova izvršena je obnova baroknog sprata, i onih delova palate iz koje su prethodno iseljeni stanari. Sanirani su zidovi, ispuna, čišćenje i pranjei krečenje u delu koji je to zahtevao (romanički zid). Potom su skinute i obnovljene drvene škure, popravljeni drveni okviri prozora i vrata i izrađena nova barokna balkonska ograda – od kovanog gvožđa. Na južnom pročelju, sanirana je kamena balkonska ograda, a na severnom pročelju, izrađene je nedostajućnj kameno stepenište. Na kraju sanirani su zidovi Galerije Cate Dujšin-Ribar, lapidarijum, cisterna za vodu (sačuvana u sklopu palate), kojoj je nakon obnavljana ostavljen otvoren otvor kako bi se videla njena funkcija.

Predistorija muzeja uredi

Palata Garanjin-Fanfonja u kojoj je smešten Muzej grada Trogira nastala je kao i mnoge druge plemićke palate, u Trogiru povezivanjem više kuća u jedinstvenu celinu. Palata je bila u vlasništvu venecijanske porodice Garanjin, od 18. veka, koja se u 19. veku orodila sa uglednom zadarskom porodicom Fanfonja,[f] pa se otada pomnje i naziv Palata Garanjin-Fanfonja.

Oprema palate jednim delom je opljačkana 1797. godine, za vreme bezvlašća koje je nastalo nakon propasti mletačke vladavine u Trogiru. Po nagovoru lokalnih sveštenika ipak su lopovi mnoge predmete vratili. Na osnovu sačuvanog popisa – inventara iz 1798. godine može se steći pretsva o izgledi i oprema unutrašnjosti palate,[a]), porodice Garanjini koja je stekla plemićku titulu. U posebnoj su sobi bili izloženi porodični portreti, zidovi su bili obloženi skupocenim tkaninama, deo nameštaja bio je pozlaćen, a u nekim prostorijama nalazila su se ogledala, slike, grafike, geografske karte.[2][3][4]

Kada se, zadnji muški potomak uglednog i zaslužnog roda Fanfonja u Trogiru tokom 1940-tih godina kompromitovao za vreme italijanske okupacije Dalmacije u Drugom svetskom ratu, od nove vlasti u Jugoslaviji proglašen je za aktivnog učesnika fašističkog pokreta.

Nakon što su članovi porodice Fanfonja poneli sa sobom u egzil deo predmeta iz palate u Italiju, u nju su se uselili siromašni stanari, uglavnom iz okolnih sela. U revolucionarnom zanosu stanari i ...nova komunistička vlast podlegli su grabežu i tako su nastale ili propale mnogi pokretni predmeti iz palate Garanjin-Franfonja.[5] vito Fisković, tada mladi konzervator u službi partizanskih vlasti, spasao je najveći deo porodične biblioteke Garanjin-Fanfonja , tako što je jednostavn zazidao njena vrata. Spašen je i veliki deo jako bogate i važne arhivske građe u kojoj su isprave porodice Garanji-Fanfonja iz Zadra (pergamenti, isprave pisane glagoljicom itd).[5]

Osnivanje muzejske zbirke i početak rada uredi

Muzejske zbirke osnovana je u drugoj polovini 20. veka, kada su kulturni poslenici i čelnici Trogira shvatili da jedna od najvažnijih privrednih grana u Dalmaciji postao turizam. Godine 1963. Grad Trogir je osnovao Muzej, na prvom spratu palate Garanjin-Fanfonja, na kome su u jednom delu formiarane službene prostorije Muzeja a u drugom glavnom delu zgrade, koja nosi stilske obeležja od romanike do baroka, stalna postavka.[6] Muzej je jedno vreme delovao u susetsvu sa svim siromašnim pridošlim stanarima, koji su od dela palate, nakon Drugog svetskog rata načinili porodični stambeni blok. Tako su u palati Fanfoni siromašnim stanari boravili uz muzeja s vrednim zbirkama. Upornim radom zaposleni u muzeju su se više godina trudili da oslobode, sustanara i prilično teških uslova rada.[7]

Osnivanje zbirke pratila je i realizuja prvestalne postavke Muzeja u saradnji sa kolegama konzervatorima i muzealozima iz Splita, tako da je za javnost muzej otvoren 1966. godine Utemeljene i postavljene zbirke su ukratko sažele istoriju i umetnost Trogira od osnivanja naselja do 20. veka

Postavka muzeja vremenom je dobila proširenje u susednoj ekonomskoj zgradi obnovljenoj za potrebe Galerije Cate Dujšin-Ribar (1978) i lapidarijuma (1987). Skladište lapida uređena je 1993. u izdvojenom prostoru preko puta lapidarijuma.

Osnivanje zbirke pratile su i brojne turističke publikacije pisane na hrvatskom i na stranim jezicima bilo da je reč o malim delima ili opširnim vodičima i monografijama. Od 1964. godine paralelno sa zbirkama otvaranjem i uređivanjem jedne po jedna zbirka postupno se objavljuju njihovi vodiče.[8][9]

Vremenom Muzej grada Trogira od svog svog osnivanja, uz niz manjih crkvenih muzeja, postavlja temelje kulturne turističke ponude grada Trogira.

Arhitektura zgrade muzeja uredi

Zgrada muzeja se sastoji od dva bloka romaničkih i gotičkih kuća koja su, prema projektu Ignacija Macanovića, u drugoj polovici 18. veka nadograđene i objedinjena u jedinstvenu celinu. Glavni ulaz u palatu s predvorjem i stepeništem bio je na istočnoj strani bloka, iz glavne gradske ulici, a ukrašen je kasnobaroknim dekoracijama. U predvorju bloka danas se nalazi muzejski izložbeni prostor (atrijum Muzeja grada Trogira), dok je na spratu smeštena stalni postavka Muzeja grada Trogira.

  • Enterijer palate u kojoj je smešten Muzej grada Trogira
  •  
  •  
  •  

Stalna postavka muzeja uredi

Stalni postav Muzeja grada Trogira prikazuje bogatu istoriju Trogira i ovog dela Dalmacije, uz pomoć brojnih artefakata grada i njegove okoline počev od praistorije do 20. veka.

Etnografska zbirka uredi

Etnografska zbirka ilustruje život većeg dela stanovnika grada Trogira i njegovog šireg zaleđa, koje primarno privređivalo i živelo od poljoprivrede, stočarstva, pomorske trgovine, ribarstva, brodogradnje i zanata (zlatarskog, obućarskog, bačvarskog, kovačkog, kamenorezačkog).

Zbirka posebno prikazuje zaleđe Trogira i život u skromnim jednostavnim kamenim kućama, u kojima su vladali teški uslovi života. Glavno mesto u tim kućama zauzima razboj (krosna).

U etnografskoj zbirci su izloženi komadi seljačkog nameštaja iz zaleđa Trogira, stalni upotrebni predmeti za domaćinstvo (presa za prošek, bure za vino, lanac za vešanje posuđa za kuvanje - gvozdene komoštre,, vaga, petrolejska lampa, pinterski alati, alati za brodogradnju.

Antika (istorija grčkog Traguriona) uredi

 
Starogrčki reljef Kairosa u kamenu, koji datiran u 4. vek. ili početak 3. veka. p. n. e. spada u red najvrednijih helenističkih mermernih reljefa sa likom božanstva Kairosa (boga sretnog trenutka), Smatra se delom umetnika nepoznate atinske radionice.[10][11]

U kolekciji su:

  • reljefa Kaoirosa (grč. καιρός, Kairós),[b] Žene u radu,
  • metalni praistorijski predmeti iz okoline Trogira,
  • fragmenti helenističkih posuđa sa ostrva Čiova,
  • stakleni predmeti iz helenističkog perioda,
  • lucerna, rimski novac, amfore, urne,
  • odlivak natpisa u kome se pominje guverner Dalmacije, tadašnje rimske provincije P.K. Dolabela (čiji je original uklesan u stenu nedaleko od sela Blizna Gornja),
  • keramička posuda koja se koristila za ritualno pranje ruku pre ceremonije, pronađena tokom arheoloških iskopavanja na prostoru iza crkve Svetog Sebastijana i drugo.

U ovoj zbirci su i arheološki artefakti Ivana Luke Garanjina, kao jednog od prvih konzervatora, koje je on pronašao tokom arheoloških iskopavanja u Saloni, na primer fragment monumentalnog portretne stele porodice Atius, iz sredine 1. veka.

Srednji vek (10. do 15. vek) uredi

Različiti dokumenti i predmeti izloženi u Muzeju ilustriraju tok istorije Trogira do kraja srednjeg veka. Između ostalog, izložena su dva vredna rukopisa: prepis trogirskog statuta iz 15. veka i renesansni kodeks sa oslikanim inicijalima sa prepisom Juvenalovih satira.[14]

Salon iz period 17. i 18. vek uredi

Među slikama iz ovog razdoblja je serija od četiri portreta, dela nepoznatog venecijanskog slikara s kraja 17. veka: Ivana Frane Andreisa, Frane Andreisa, Jakova Andreisa, njegove supruge Lucije rođene Marković i njihove male ćerke Antonije.[15]

Salon 19. vek uredi

Period 19. veka prikazuje Trogir tokom francuske i austrijske vladavine, buđenja nacionalne svesti i pobede naroda. Pad Venecijanske Republike 1797. godine u gradu je obeležila anarhija u kojoj su mnogi stradali i opljačkani. Francuska vladavina (1806-1813 / 14) unela je niz promena u život grada, posebno u odnosu na pismenost, ekonomiju, poljoprivredu, zdravstvo itd.

Pomorsku orijentaciju Trogira ilustruju jedrenjaci, četiri slike (četiri ulja na platnu), s kraja 19. veka, od kojih tri potpisuje slikar Bartol (Vase) Ivanković.[16]

Brojnim dokumentima, fotografijama, razglednicama, odećom i portretima prikazan je način života i razmišljanja Trogirana u vreme austrijske vladu (1814–1918). Kroz brojner artefakte mogu se pratiti renesansna previranja, borbe autonomaša i naroda za vlast. Prikazan je i narodnu preporod koje se ogledale u javnom i kulturnom životu Trogira, kada je 1867. godine osnovana Narodna čitaonica, 1871. godine Narodna muzika, a pobeda narodnjaka 1886. godine koja je dala novi zamah životu u grada Trogira.[17]

Soba Ivana Duknovića uredi

U sobi Ivana Duknovića, naknadno su izložena dva dela ovog poznatog hrvatskog vajara rodom iz Orihovice kod Vinišća, nedaleko od Trogira.[18] Na zidu je istaknuta Bogorodica sa detetom (15. vek), a u prostori je skulptura grba Ćipika, koja potiče iz oko 1480. godine i prethodno je bila izložena u lapidariju Muzeja grada Trogira, u vreme otvaranja lapidarijuma 1987. Pretpostavlja se da je rađena za istočni portal palate Ćipiko u Trogiru.

Biblioteka Garanjin-Fanfonja uredi

Biblioteka Garanjin-Fanfonja je posebnost muzeja, jer malo koja slična institucija poseduje staru bibliotečku građu.[19] Biblioteka je nastala zahvaljujući Ivanu Luki Garanjinu, starijem, jednom od vlasnika palate Garanjin. U vreme nastanka Muzeja biblioteka je bila smešten na drugom spratu kuće. Tokom 19. veka preseljena je se u prostorije u kojima se i danas nalazi.

Drveni ormari za ovu zbirku su specijalno izrađeni i u njima su smeštene knjige, a plafon i zidovi su oslikani u 19. veku, tako da opšti izgled biblioteke doprinose prijatnoj atmosferi tokom boravka u njoj.[20]

Lapidarijum uredi

Lapidarij je otvoren za javnost 1987. godine, nakon štosu u njemu kameni eksponati, sa teritorije Trogira postavljeni hronološki od antike do baroka - vidljivi ostaci arheoloških iskopavanja: kasnoantički zasvođeni grob (antika), helenistički i srednjovekovni zidovi.[21] Boja postolja ukazuje na boju perioda, pa je posetiocima olakšano praćenje pojedinih stilova i razdoblja.[22]

Antički period

Antički period (crvena boja postamenta) pretstavljaju grčki i rimski fragmente od grčke stele - deo nadgrobnog spomenika, do rimskih fragmenata (npr skulpture čoveka u orijentalnoj nošnji), fragment atičkog sarkofaga sa prikazom dionisijeve povorke, reljef silvansko-ilirskog pastoralnog božanstva, fragment atičkog sarkofaga sa likom Ahila, deo sarkofaga Maksimilijana kupljen od kamenorezaca, ranohrišćanski delovi sarkofaga, oltarske pregrade, pilastri itd.

Izloženo je i nekoliko redova masivnih kamenih blokova koji su otkriveni i sačuvani in situ, kao deo temelja bedema građenih u Trogiru u rimsko doba.[23][24][25]

Posebno je vredan fragment reljefa sa sarkofaga, delo rimske radionice iz 4. vek; prikazuje Hrista i jednog apostola. On je ostatak veće kompozicije sa temom predaje zakona (traditio legis) sa Hristom između Svetog Petra i Svetog Pavla.[26]

U posebnoj vitrini su keramički komadi pronađeni na prostoru Trogira koji datiraju od praistorije do srednjeg veka.

Starohrvatsko razdoblje

Starohrvatsko razdoblje - predromanika (označeno narandžastom bojom) predstavlja delove kamenog nameštaja starih hrvatskih crkava iz Trogira i okoline, na primer iz katedrale Svetog Lovre, fragment zabata u čijem je središnjem polju krst ispunjen dvokrakom pletenicom, zabat sa formulom zastupnika (delimično rekonstruisan) iz crkve Svete Marije, arhitrav oltarske pregrade, plutej sa ukrasnim motivom krsta iz crkve Svete Barbara itd.

Romanika

Romanika (obojeno žutom bojom) predstavljena je sa samo nekoliko fragmenata

Gotika

Gotika (obojeno belom i svetlo zelenom bojom) predstavlja ostatke prozora porušenih palata, konzola, kapitela, veći broj grbova plemićkih porodica koje su stalno ili povremeno živele u Trogiru, i arhitektonske detalje i skulpture iz unutrašnjosti katedrale itd.

Renesansa

Renesansa (obojeno tamnozelenom bojom) u lapidariju je najvredniji deo u kome su izloženi radovi Andrije Alešija, Nikole Firentinca i Ivana Duknovića, vajara koji su obeležili trogirsko doba renesanse.

Među najvrednije eksponate spada statua koja prikazuje anđela sa bakljom i grb porodice Ćipiko (prepoznat kao delo Ivana Dukanovića); prvobitno se nalazio iznad severnog portala takozvane Velike palate Čipiko.

 
Statua malog Herakla koju je Dukanović isklesao za Višegradsku figuralnu fontanu sa hidrom u Mađarskoj, u kraljevskoj palati Matije Korvina u Pešti slična je ovoj koja se čuva u trogirskom muzeju

Veoma je sličan statui malog Herakla koju je Dukanović isklesao za Višegradsku figuralnu fontanu sa hidrom u Mađarskoj, u kraljevskoj palati Matije Korvina u Pešti.[27][28] Reljef sa prikazom Bogorodice s detetom, pripisan Ivanu Dukanoviću, otkupljen je 2006. godine u Galeriji Daniela Katza u Londonu

Među eksponatima iz doba renesanse ističe se reljef, sljemenjak nekadašnjeg portala jedne od kuća roda Cega sa grbom na kome je na dve noge podignut lik lava (heraldički tip rampante), delo Ivana Duknovića.[29] Ispod grba je natpis koji objašnjava kako je stavio simbol Andrija Cega, sin Petrova, da pojača zavist. Tekst ne samo da otkriva nedobronamernost klijenta, već takođe nagoveštava zasićenu atmosferu prepunog grada sa mentalnim poljima netrpeljivosti i mržnje.

Pored ovih remek dela arhitekture renesanse, izloženi su arhitektonski fragmenti javnih i crkvenih zgrada, na primer: prskalica, kamene ograde, akroterijum, fragmenti crkvenog nameštaja iz crkve Svetog Duha.

Barok

Fragmenti iz baroknog (označeni plavom bojom ) ilustruju ovaj manje značajan period za grad Trogir. Vredni pomena su oltar kućne kapele palate Garanjin-Fanfonja, okvir kamene lampe, fragmenti iz zgrade Zdravstvene službe (OFFITIUM SALUTIS), rad Ignacija Macanovića, reljef sa oružjem i zastavama oko grb, natpis i voluta koja je stajala na slemenu.[30]

Galerija Cate Dujšin-Ribar uredi

Galerija Cate Dujšin-Ribar,[31] kao stalna postavka otvorena je za javnost 1978. godine. U njoj su izložene slike umetnice rođene u Trogiru 1897. godine pod imenom Katarina Gatin (Trogir, 17. oktobar 1897 — Zagreb, 8. septembar 1994), koja je umrla u Zagrebu. Cate je bila intimno jako vezana za svoj rodni grad Trogir, koji je posećivala celog života, iako više nije živela u njemu.

Galerija je nastala kao legat umetnice koja je odlučila da sve najbolje što je stvorila u likovnom stvaralaštvu pokloni Trogiru. A koliko je to slikarstvo vredno za istoriju hrvatske umetnosti, navodimo mišljenje istoričarke Fani Celo Cega, direktorke muzeja:

Catino slikarstvo prošlo je kroz razvojne faze kroz koje su vidljivi uticaji njenih nastavnika, ali i prepoznatljiv stil. Izraziti je kolorist, sklon pejzažnom slikanju i portretiranju. Negujući figuraciju i sopstvenu apstrakciju, radeći uglavnom u ulju kao slikarka, borila se i izborila odgovarajuće mesto u hrvatskoj umetnosti 20. veka. Izdvojila bih nekoliko njenih slika: Devojčica u crvenom, celi niz autoportreta, Kamerlengo u kiši, portret Dubravka Dujšina, portrete prijatelja i rodbine, Crveni krov, omiljene masline: Grč masline, Plač masline, Kletva masline...[32]

Napomene uredi

  1. ^ Posebno sobe sa zbirkom oružja, koja je trebalo da impresionira goste
  2. ^ Ovaj reljef je pronađena u potkrovlju kuće koja je nekada bila u vlasništvu porodice Statileo (Stanošević), koja je dala niz uglednih ljudi povezani sa mađarsko-hrvatskim dvorom, svetski putnici, pa se pretpostavlja da je neki od članova te porodice nabavio reljef negde u svetu, najverovatnije u samoj Grčkoj.[12][13]

Vidi još uredi

Izvori uredi

  1. ^ Fani Celio Cega, Obiteljska palače nekoć, muzej danas, Zbornik II. kongresa hrvatskih povjesničara umjetnosti, Zagreb, 2007.
  2. ^ CEGA, F. (1996), Imovina u kući obitelji Garanjin nakon anarhije 1797. godine, GPPD 12 (Božić-Bužančić zbornik), 577-594
  3. ^ CEGA, F. (1997), Nekoliko izvješća Kolegija sv. Lazara u Trogiru koji se nalaze u knjižnici Garagnin Fanfogna u Muzeju grada Trogira te u knjižnici katedrale sv. Lovre, GPPD 13, 285-299
  4. ^ CELIO-CEGA, F. (1997.-1998), Slikarska baština obitelji Garagnin u XVIII. st. po inventaru kuće iz godine 1798., PPUD 37, 325-332
  5. ^ a b Muzej grada Trogira u: Ivo Babić, Trogir, grad i spomenici, Književni krug Split, 2914. str. 258-261
  6. ^ Fani Celio Cega, Počeci muzejske djelatnosti u Trogiru, Zbornik radova »Osnivači i prvi kustosi muzeja u Hrvatskoj«, Osijek, 1999.
  7. ^ „Matica hrvatska - Hrvatska revija 2, 2009. - MUZEJ GRADA TROGIRA”. www.matica.hr. Pristupljeno 2020-11-26. 
  8. ^ Muzej grada Trogira – vodič, Trogir, 1998.
  9. ^ Fani Celio Cega, Izdavačka djelatnost Muzeja grada Trogira, Informatica museologica, 32 (3–4)/2001.
  10. ^ Abramović, M. (1928), Grčki natpisi iz Solina,VAHD XLVII-XLVIII/1924.-1925., 50, 1-12
  11. ^ Cambi, N. (1988.b), The relief of Kairos from Trogir (Dalmatia), u: Praktika tou XII Dietnou sinedriou klasikes arhaiologias, Athenai, str. 37-41
  12. ^ Babić, I. (1978) Kulturna i umjetnička baština Trogira. u: P. Andreis, Povijest grada Trogira II, Split; 103-118
  13. ^ Babić, I. (1996) Predromanički fragmenti iz Marine kod Trogira s ekskursom o ranosrednjovjekovnoj skulpturi iz vremena kneza Muncimira. GPPD 12 (Božić Bužančić zbornik), 131.
  14. ^ LUČIN, B. (2001.a), 199-200.
  15. ^ TOMIĆ, R. (1997), 180-185
  16. ^ TOMIĆ, R. (1997), 186-189
  17. ^ CELIO CEGA, F. (2001),187-188
  18. ^ „Duknović, Ivan | Hrvatska enciklopedija”. www.enciklopedija.hr. Pristupljeno 29. 11. 2020. 
  19. ^ Hrvoje Morović, O trogirskoj knjižnici Garagnin-Fanfogna, Vjesnik bibliotekara Hrvatske, g. X., br. 3–4/1964.
  20. ^ Fani Celio Cega, Povijest knjižnice Garagnin-Fanfogna u Trogiru s posebnim osvrtom na namještaj i stare kataloge, Radovi Zavoda za hrvatsku povijest Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, 29/1996.
  21. ^ Mirko Slade-Šilović, Kratki historijat lapidarija u Trogiru, Muzeji, 11–12/1956.–57.
  22. ^ Fani Celio Cega, Otvorenje lapidarija u Muzeju grada Trogira, Informa-tica museologica, 1–4/1987.
  23. ^ Faber, Stobreč i Trogir - istraživanja antičkih bedema, AP 17, Zagreb 1975, 93-95.
  24. ^ Faber, Prilog kronologiji fortifikacija u priobalnom Iliriku, in: Jadranska obala u protohistoriji: kulturni i etnički problemi, Zagreb 1976, 240.
  25. ^ Faber, Bedemi Epetiona - Stobreč kod Splita, Prinosi 1, Zagreb 1983, str. 24, bilj. 20A.
  26. ^ BABIĆ, I. (1985), 25-47.
  27. ^ FISKOVIĆ, C. (1967.-1968.b), 51-57
  28. ^ FISKOVIĆ, I. (2001), 54-55
  29. ^ FISKOVIĆ, C. (1962) Skulpture mletačkog kipara Nikole Dente u Trogiru i Splitu. PPUD 14, 95-103
  30. ^ FISKOVIĆ, C. (1955.a), 243, sl. 54, 254.
  31. ^ Ksenija Matanić-Živanović: Josip Depolo, Enciklopedija hrvatske umjetnosti, sv. 1, Zagreb, 1995., str. 182-183
  32. ^ Celio Cega, Fani. „Muzej grada Trogira”. Hrvatska revija 2, 2009.Naslovnica. Pristupljeno 29. 11. 2020. 

Literatura uredi

  • Ivo Babić, Prilog poznavanju povijesti grafičke dokumentacije salonitanskih spomenika, Godišnjak zaštite spomenika kulture Hrvatske, 8–9/1982. – 83.
  • Cata Dujšin Ribar (tekst Josip Depolo), Zagreb, 1988.
  • Fani Celio Cega, 30 godina otvorenja Muzeja grada Trogira, 1966–1996, Informatica museologica, 27(3–4) 1996.
  • Fani Celio Cega, Radovi na zaštiti muzejske građe u Muzeju grada Trogira, Informatica museologica, 29 (3-4)/1998.
  • Fani Celio Cega, Skupljačka i muzejska djelatnost u Trogiru tijekom 19. stoljeća, Muzeologija, 37/2000.
  • Ivan Delalle, Trogir – Vodič, Zagreb, 2006.
  • Ivan Pažanin, Jedna zaboravljena obljetnica, Vartal, 1–2/1995.
  • Danka Radić, Knjižnica Antuna Lubina u Muzeju grada Trogira, Informatica museologica, 29 (1–2)/1998.
  • Danka Radić, 20. obljetnica stalne izložbe slika u Muzeju grada Trogira – Galerije Cate Dujšin Ribar (1978–1998), Informatica museologica, 29 (3–4)/1998.
  • Danka Radić, Roko Slade Šilović i Mirko Slade Šilović, »Osnivači i prvi kustosi muzeja u Hrvatskoj«, Osijek, 1999.
  • Mirko Slade-Šilović, Muzej grada Trogira, Vijesti muzealaca i konzervatora Hrvatske, 3/1967.

Spoljašnje veze uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Музеј_града_Трогира&oldid=26945262”