NK-33
NK-33 i NK-43 su raketni motori dizajnirani i proizvedeni krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina prošlog veka od strane Dizajnerskog biroa Kuznjecov. Bili su namenjeni za pogon rakete N-1 koja je trebalo da pošalje sovjetske kosmonaute na Mesec. NK-33 je motor sa najboljim odnosom težine i potiska od svih raketnih motora do sada (motor Merlin 1D je u testovima postigao veći ali još nije u upotrebi[1]) a da pritom postiže veoma visok specifični impuls. Po mnogim parametrima NK-33 se smatra za najbolji motor ikada napravljen pogonjen na mešavinu tečnog kiseonika i kerozina.[2]
NK-43 je sličan motoru NK-33, ali je dizajniran za gornju fazu rakete. Ima dužu mlaznicu koja je prilagođena za sagorevanje na većim visinama pri veoma niskom pritisku ili u vakuumu. Ove modifikacije mu daju veći potisak i specifični impuls, ali ga čini dužim i težim.
Motori koji su bili skladišteni u Rusiji uspešno su testirani 2010. godine za upotrebu na novoj raketi Antares koju razvija američka kompanija Orbital sajenses[3]
 |
 |
 |
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Space Exploration Technologies Corporation - Press Arhivirano na sajtu Wayback Machine (25. septembar 2012), Pristupljeno 13. 4. 2013.
- ^ „NK-33 and NK-43 Rocket Engines”.
- ^ Clark, Stephen (15. 3. 2010). „Aerojet confirms Russian engine is ready for duty”. Spaceflight Now. Pristupljeno 18. 3. 2010.
Spoljašnje veze uredi
