Никсон (film)
Nikson (engl. Nixon) je biografski istorijski dramski film iz 1995. godine u režiji Olivera Stouna, a po scenariju Olivera Stouna, Stivena Rivela i Kristofera Vilkinsona, uz značajne doprinose „konsultanata projekta“ Kristofera Šera i Roberta Šera. Glavne uloge igraju: Entoni Hopkins, Džoan Alen, Džejms Vuds, Pol Sorvino.[1]
| Nikson | |
|---|---|
.jpg) Filmski poster | |
| Izvorni naslov | Nixon |
| Žanr | biografski film istorijski film drama |
| Režija | Oliver Stoun |
| Scenario | Oliver Stoun Stiven Rivel Kristofer Vilkinson |
| Glavne uloge | Entoni Hopkins Džoan Alen Džejms Vuds Pol Sorvino |
| Muzika | Džon Vilijams |
| Direktor fotografije | Robert Ričardson |
| Montaža | Henk Korvin Brajan Berdan |
| Producentska kuća | Hollywood Pictures Illusion Entertainment Group Cinergi Pictures |
| Distributer | Buena Vista Pictures Cinergi Productions |
| Godina | 1995. |
| Trajanje | 192 minuta |
| Zemlja | SAD |
| Jezik | engleski |
| Budžet | 44,000,000 dolara |
| Zarada | 13,681,765 dolara |
| IMDb veza | |
Film govori o političkom i ličnom životu bivšeg predsednika SAD Ričarda Niksona, koga igra Entoni Hopkins.
Film prikazuje Niksona kao složenu i, u mnogim aspektima, osobu vrednu divljenja, iako duboko manjkavu. Nikson počinje odricanjem od odgovornosti da je film „pokušaj razumevanja istine [...] zasnovan na brojnim javnim izvorima i na nekompletnom istorijskom zapisu“.
U filmu je predstavljena ansamblska podela uloga koje tumače Entoni Hopkins, Džoan Alen, Džejms Vuds, Pol Sorvino, Pauers But, Ed Haris, Bob Hoskins, Kevin Dan, Baj Ling, Džon Dil, Den Hedaja, Meri Stinberdžen, Toni Goldvin, Dejvid Pejmer, Sol Rubinek, Lari Hegmen, Toni Lo Bjanko, Sem Voterston, Bridžet Vilson i mnogi drugi.
Ovo je bio drugi Stounov od tri filma o američkom predsednikovanju, snimljen četiri godine posle DžFK-a, o ubistvu Džona F. Kenedija, a 13 godina kasnije usledio je Buš, o Džordžu Bušu mlađem.
Radnja uredi
Film se uglavnom vrti oko skandala Votergejt, rata u Vijetnamu i odnosa sa Kubom, uključujući operaciju u Zalivu svinja.
1972. godine. Grupa muškaraca se sprema da upadne u sedište predsedničkog kandidata Demokrata Džordža Mekgaverna, koji se nalazi u vašingtonskom kompleksu Votergejt. Na licu mesta uhapšeno je pet provalnika. Ovaj događaj se smatra početkom „Votergejt skandala”. U sledećoj sceni, neposredno pre ostavke, Nikson, koji je pijan (u filmu Nikson je zloupotrebio ne samo moć već i alkohol, pored droga koje je uzimao, praktično postavši zavisnik), zajedno sa penzionisanim generalom Aleksandrom Hejgom, inače Niksonovim šefom kabineta, razgovara o posledicama magnetofonskih snimaka razgovora u Beloj kući i mogućnosti uništavanja ili skrivanja pojedinačnih epizoda. Fragmenti snimaka izazivaju u njemu sećanja na prošlost i razne događaje iz njegove karijere. On se priseća svog detinjstva i početka sopstvene političke karijere, uključujući njegovu kampanju protiv Aldžera Hisa kasnih 1940-ih. Postepeno, njegova politička karijera dobija zamah: bio je potpredsednik SAD, a 1968. pobedio je u predsedničkoj trci i vodio zemlju.
Kasnije u filmu, ne hronološkim redom, sećanja na detinjstvo provedeno u Kaliforniji. U mladosti je voleo američki fudbal, a zatim je upoznao svoju buduću suprugu Pet Rajan; poraz u predsedničkoj trci 1960. godine, guvernerski izbori u Kaliforniji 1962. i protesti protiv rata u Vijetnamu; služio kao predsednik od 1969. do 1974. Uz ova sećanja se pominju siromašno i strogo religiozno protestantsko detinjstvo pod uticajem njegove majke kvekerke u Kaliforniji (smrt starijeg brata od tuberkuloze omogućava porodici da prikupi novac za podučavanje Niksona na pravnom fakultetu).
Film aludira na činjenicu da je Nikson bio implicitno umešan u ubistvo Džona F. Kenedija. Kada se Nikson suoči sa opozivom, državni sekretar Henri Kisindžer i Aleksandar Hejg savetuju ga da podnese ostavku, na šta on na kraju pristaje. Film se završava oproštajnim govorom osoblju i dokumentarcima sa njegove sahrane 1994. godine.
Uloge uredi
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Entoni Hopkins | Ričard Nikson |
| Džoan Alen | Pet Nikson |
| Džejms Vuds | G. R. Holdeman |
| Pol Sorvino | Henri Kisindžer |
| Pauers But | Aleksander Hejg |
| Ed Haris | E. Hauard Hant |
| Džon Dil | Dž. Gordon Lidi |
| Fajvuš Finkel | Mjurej Čotiner |
| Bob Hoskins | Džon Edgar Huver (direktor FBI) |
| Džej Ti Volš | Džon Erlikman |
| Medlin Kan | Marta Bil Mičel |
| Kevin Dan | Čarls Kolson |
| Den Hedaja | Trini Kardosa |
| Edvard Herman | Nelson Rokfeler |
| Meri Stinberdžen | Hana Milhaus Nikson |
| Toni Goldvin | Harold Nikson |
| Boris Sičkin | Leonid Brežnjev |
| Fima Novik | Andrej Gromiko |
| Baj Ling | kineski prevodilac |
| Raisa Danilova | ruski prevodilac |
| Robert Beltran | Frenk Stardžes |
| Dejvid Pejmer | Ron Zigler |
| Sol Rubinek | Herb Klajn |
| Lari Hegmen | Džek Džouns |
| Toni Lo Bjanko | Džoni Roseli |
| Sem Voterston | direktor CIA Ričard Helms |
| Kori Kerijer | Ričard Nikson u uzrastu od 12 godina |
| Rik Jang | Mao Cedung |
| Robert Maršal | Spiro Egnju |
| Mišel Krusik | studentkinja (prva na platnu) |
| Bridžet Vilson | Sendi |
Reference uredi
- ^ „AFI|Catalog”. catalog.afi.com. Pristupljeno 18. 4. 2022.
Spoljašnje veze uredi
- Nikson na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- Nikson na sajtu AllMovie (jezik: engleski)
- Nikson na sajtu Rotten Tomatoes (jezik: engleski)
- Nikson na sajtu Box Office Mojo (jezik: engleski)