Opsada Rjazanja
Rjazanj je bio prvi ruski grad koji su osvojili Mongoli pod Batu-kanom, 21. decembra 1237.
| Opsada Rjazanja | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo mongolskog osvajanja Rusije | |||||||
 Rjazanjski knez odbija da se pokori Tatarima. | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Mongolsko carstvo | Rjazanjska kneževina | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Batu-kan Subudaj-bagatur | Knez Jurij Rjazanjski | ||||||
| Jačina | |||||||
| nekoliko tumena nomadske konjice[1]. | nekoliko stotina naoružanih građana[1]. | ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| neznatni | svi branioci Rjazanja | ||||||
.jpg)
Uvod uredi
.jpg)
U decembru 1237. mongolsko-tatarska vojska pod Batu-kanom napala je Rjazanjsku kneževinu i potukla rusku vojsku na reci Voronjež. Rjazanski knezovi molili su velikog kneza u Vladimiru-Suzdaljskom za pomoć, ali je nisu dočekali[2].
Opsada uredi
Nakon poraza na reci Voronjež, rjazanjski knez Jurij povukao se sa ostacima svoje vojske u Rjazanj, koji je opsednut 16. decembra 1237[3]. Nakon pet dana opsade, mongolski katapulti su probili gradske zidine: grad je opljačkan, a stanovništvo pobijeno i oterano u roblje[4]. "Ali bog spase episkopa, koji napusti grad na početku opsade[4]".
Posledice uredi
Hronike opisuju posledice opsade rečima: "U gradu ne osta niko, da kuka i plače za mrtvima"[5]. Nakon osvajanja, Stari Rjazanj je potpuno uništen i napušten. Današnji grad Rjazanj nalazi se na oko 50 km severno od nekadašnje prestonice.
Nakon pada Rjazanja, Batu-kanova horda je krenula na sever, u Vladimir-Suzdaljsku kneževinu.
U ruskoj kulturi i književnosti uredi
Pad Rjazanja, kao i pogibija rjazanjskog junaka Eupatija Kolovrata, slikovito je opisan u Priči o tome kako je Batu razorio Rjazanj, zasnovanoj na ruskim narodnim pesmama, sačuvanoj u Volokolamskom letopisu iz 16. veka:[6]
"Grešni car Batij poče pustošiti rezansku zemlju, i pođoše ka gradu Rezanju i opstupiše grad i počeše se biti neotstupno pet dana. I Batijeva se vojska promeni, a građani se boriše bez smene...A u šesti dan rano pođoše pogani na grad, ovi s ognjem, a ini s katapultima, a ini s bezbrojnim lestvama. I uzeše grad Rezanj meseca decembra u 21. dan. I dođoše u Sabornu crkvu presvete Bogorodice, i veliku kneginju Agripinu, mater velikoga kneza, sa snahama i drugim kneginjama mačevima posekoše, a episkopa i sveštenike ognju predadoše, svetu crkvu spališe, i ini mnogi od oružja padoše...I ne osta u gradu nijedan živ,...no svi skupa mrtvi ležahu. I sve to beše radi grehova naših"[1].
Pad Rjazanja ekranizovan je u filmu Legenda o Kolovratu (2017)[7].
Reference uredi
- ^ a b v Michell et al. 1914, str. 66 harvnb greška: više ciljeva (2×): CITEREFMichellShakhmatonForbesBeazley1914 (help)
- ^ Durant 2011, str. 739.
- ^ „Novgorodskaя letopisь”. krotov.info. Pristupljeno 29. 03. 2018.
- ^ a b Michell, Robert; Shakhmaton, A. A.; Forbes, Nevill; Beazley, C. Raymond (Charles Raymond) (1914). The chronicle of Novgorod, 1016-1471. University of California Libraries. London, Offices of the society.
- ^ Lavrik 2009, str. 233.
- ^ Lavrik 2009, str. 233-237.
- ^ Fayziev, Dzhanik; Shurkhovetskiy, Ivan (30. 11. 2017), Furious, Ilya Malakov, Aleksey Serebryakov, Aleksandr Ilin, Pristupljeno 20. 04. 2018
Literatura uredi
- Durant, Will (2011). The Age of Faith : the Story of Civilization, Volume IV. 3M Company. [Place of publication not identified]: Simon & Schuster. str. 739. ISBN 9781451647617. OCLC 869431083.
- Michell, Robert; Shakhmaton, A. A.; Forbes, Nevill; Beazley, C. Raymond (Charles Raymond) (1914). The chronicle of Novgorod, 1016-1471. University of California Libraries. London, Offices of the society. str. 66.
- Lavrik, Andrej (2009). Istorija starog vremena i druga dela staroruske književnost. Beograd: DERETA. str. 285. ISBN 978-86-7346-705-4.