Otmica Sabinjanki

Otmica Sabinjanki (lat. Sabīnae raptae) incident je u rimskoj mitologiji u kojem su Rimljani počinili masovnu otmicu djevojaka iz drugih gradova u regiji. Bila je česta tema slikara i vajara, posebno renesanse i postrenesanskog doba.

Dva denarija iz perioda Rimske republike, koje je kovao Lucije Tit Sabinjanski 89. godine prije n. e. Sabinjanski kralj Tit Tacije je prikazan na oba aversa. Reversi prikazuju scenu rimske otmice Sabinjanki (gore) i scenu Sabinjana kako kažnjavaju Tarpeju (dole).^[1]

Priča uredi

Otmica Sabinjanki, autora Pjetra da Kortone.

Prema rimskom istoričaru Liviju, otmica Sabinjanki se dogodila u ranoj istoriji Rima ubrzo nakon njegovog osnivanja sredinom 8. vijeka prije n. e., a počinili su je Romul i njegovi pretežno muški sljedbenici; smatra se da su nakon osnivanja grada stanovništvo činili isključivo Latini i drugi Italci, naročito muškarci razbojnici.^[2] Njegova glavna briga bila je da sa samo malo žena ne bi bilo šanse za održavanjem stanovništva grada, bez čega Rim možda ne bi potrajao duže od jedne generacije. Po savjetu Senata, Rimljani su potom krenuli u okolne krajeve u potrazi za ženama sa kojima bi osnivali porodice. Rimljani su bezuspješno pregovarali sa svim narodima, uključujući Sabinjane, koji su naseljavali susjedne oblasti. Sabinjani su se plašili pojave suparničkog društva i odbijali su da dozvole svojim ženama da se udaju za Rimljane. Shodno tome, Rimljani su smislili plan da otmu Sabinjanke tokom svečanosti posvećene Neptunu Ekvesteru. Planirali su i najavili svečanost igara kako bi privukli ljude iz svih obližnjih gradova. Prema Liviju, mnogi ljudi iz gradova susjednih Rimu — uključujući Ceninu, Krustumerijum i Antemnu — prisustvovali su svečanosti zajedno sa Sabinjanima, željni da sami vide novoosnovani grad. Na svečanosti, Romul je dao znak tako što je „ustao i presavio svoj ogrtač, a zatim ga ponovo bacio oko sebe”, pri čemu su Rimljani zgrabili Sabinjanke i borili se sa Sabinjanima.^[3] Rimljani su na svečanosti oteli ukupno trideset Sabinjanki. Rečeno je da su sve žene otete na svečanosti bile nevine osim jedne udate žene, Hersilije, koja je postala Romulova žena i koja će kasnije intervenisati i zaustaviti rat između Rimljana i Sabinjana koji je uslijedio.^[4] Romul je ubrzo zamolio ogorčene otete žene da prihvate Rimljane kao svoje nove muževe.^[5]

Vidi još uredi

Reference uredi

^ Crawford, Michael Hewson (1974). Roman Republican Coinage (na jeziku: engleski). Cambridge University Press. str. 352—356. ISBN 978-0-521-07492-6. Pristupljeno 28. 2. 2022.
^ Mathisen, Ralph W. (2019). Ancient Roman Civilization: History and Sources, 753 BCE to 640 CE (na jeziku: engleski). Oxford University Press. str. 60. ISBN 978-0-19-084960-3. Pristupljeno 28. 2. 2022.
^ „Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 1, chapter pr”. www.perseus.tufts.edu. Pristupljeno 28. 2. 2022.
^ „Plutarch • Life of Romulus”. penelope.uchicago.edu. Pristupljeno 28. 2. 2022.
^ Livy. „CHAPTER I.”. The history of Rome. The Project Gutenberg. str. 15. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[1] Crawford, Michael Hewson (1974). Roman Republican Coinage (na jeziku: engleski). Cambridge University Press. str. 352—356. ISBN 978-0-521-07492-6. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[2] Mathisen, Ralph W. (2019). Ancient Roman Civilization: History and Sources, 753 BCE to 640 CE (na jeziku: engleski). Oxford University Press. str. 60. ISBN 978-0-19-084960-3. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[3] „Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 1, chapter pr”. www.perseus.tufts.edu. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[4] „Plutarch • Life of Romulus”. penelope.uchicago.edu. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[5] Livy. „CHAPTER I.”. The history of Rome. The Project Gutenberg. str. 15. Pristupljeno 28. 2. 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]