Pavle Bošković
Pavle Bošković (Ruma, 23. avgust 1849 — Beograd, 23. april 1923) bio je general vojske Kraljevine Srbije i upravnik Vojne akademije od 1900. do 1901. godine.
| Pavle Bošković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 23. avgust 1849. |
| Mesto rođenja | Ruma, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 23. april 1923. (73 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina SHS |
| Obrazovanje | Vojna akademija u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1869—1898. 1900—1901. |
| Vojska |  Vojska Kneževine Srbije Vojska Kraljevine Srbije |
| Čin |   General |
Školovanje i usavršavanje uredi
Pavle Bošković rođen je 11/23. avgusta 1849. u Rumi.[1][2] U Beogradu je 1865. završio šestorazrednu gimnaziju i iste godine stupio je na Vojnu akademiju u Beogradu kao pitomac 7. klase.[1][2][2] Vojnu akademiju završio je 1869. i odmah nakon toga januara 1870. proizveden je u čin artiljerijskog potporučnika.[1][2] Do 1872. bio je vodnik poljske baterije, a od 1872. do 1873. služio je u artiljerijskoj inspekciji.[1] Poslali su ga 1873. kao državnog pitomca u Prusiju, da se usavrši u intendantskoj službi.[1] U Prusiji se zadržao do 1875.[1] Nakon povratka iz Prusije, pa da Prvog srpsko-turskog rata 1876. bio je na službi u ekonomskom odeljenju ministarstva odbrane.[1]
Intendantska služba uredi
Za vreme oba Srpsko-turska rata bio je pomoćnik glavnog intendanta.[1] Od 1879. bio je pomoćnik načelnika ekonomskog odeljenja ministarstva odbrane.[1] Isticao se radom na reorganizaciji vojske, pa je u saradnji sa nekoliko drugih oficira napisan 1879. Zakon o Vojnoj akademiji, a 1883. izašlo je novo Ustrojstvo vojske.[3] Od 1881. do 1882. bio je najpre komandir baterije, a onda i diviziona, a sredinom 1882. postavljen je i za člana artiljerijskog komiteta.[3] Unapređen je 1882. u čin majora. Tokom 1883. postao je šef obmundirovnog odseka ministarstva odbrane.[1] Za vreme Srpsko-bugarskog rata 1885. postavljen je za šefa intendantskog odeljenja pri Vrhovnoj komandi.[3] Nakon okončanja rata postao je 1886. vršilac dužnosti komandanta Dunavskog artiljerijskog puka.[3] Unapređen je 1887. u čin potpukovnika.[2] Vraćen je 1889. u centralnu vojnu upravu, gde je najpre bio načelnik inžinjersko-tehničkog odeljenja.[3] Postavljen je 1891. za načelnika ekonomskog odeljenja ministarstva odbrane.[3] Unapređen je 1893. u čin pukovnika.[1] Više puta bio je profesor na Vojnoj akademiji, od 1879. do 1881, od 1884. do 1887, od 1888. do 1889. i od 1900. do 1901.[3] Postavljen je 1897. za upravnika Vojnoadministrativne škole.[3] Po prvi put penzionisan je 1898, ali reaktiviran je u leto 1900.[3]
Pristaša Aleksandra Obrenovića uredi
Većina oficira se jula 1900. protivila ženidbi kralja Aleksandra Obrenovića sa Dragom Mašin, pa je kralj pozvao oficire na sastanak.[4] Na tom sastanku oficiri su očekivali da će moći da se izjasne o kraljevoj ženidbi, ali kralj je sastanak zapravo sazvao samo da bi pred njima izjavio kako niko ne sme da se meša u njegovu odluku.[5] Tišinu, koja je tada nastala prekinuo je Pavle Bošković usklikom „Živeo kralj!“ i tek tada se još nekoliko oficira pridružilo čestitanju.[5] Posle toga Pavle Bošković je bio unapređen u čin generala.[3] Od 1900. do 1901. bio je upravnik Vojne akademije.[3] Penzionisan je po drugi puta avgusta 1901. godine.[3] Nakon Majskog prevrata spadao je među istaknute kontrazaverenike.[6] Bio je član Društva za zakonito rešavanje zavereničkog pitanja, koje je osnovano oktobra 1905. godine.[6] Imao je dva sina, koja su poginula 1914. i 1915. godine.[3] Njegova ćerka se udala za kasnijeg generala Ljubomira Marića.[3] Pavle Bošković je umro 23. aprila 1923. u Beogradu.[3]
Reference uredi
- ^ a b v g d đ e ž z i j „NA”, Narodna enciklopedija srpsko-hrvatsko-slovenačka, Beograd, knjiga 1, 269
- ^ a b v g d M. Milićević, Lj. Popović, 2003, str. 66
- ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m M. Milićević, Lj. Popović, 2003, str. 68
- ^ D. Vasić Devetsto treća, 2003, str. 50
- ^ a b D. Vasić Devetsto treća, 2003, str. 51
- ^ a b D. Vasić Devetsto treća, 2003, str. 129
Literatura uredi
- Narodna enciklopedija srpsko-hrvatsko-slovenačka, Beograd, knjiga 1, 1925, 269
- Milić Milićević i Ljubodrag Popović, Generali vojske Kneževine i Kraljevine Srbije, Vojnoizdavački zavod, Beograd, 2003.
- Dragiša Vasić, Devetsto treća, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2003.