Prisaka (Karaš-Severin)
Prisaka (rum. Prisaca) naselje je u Rumuniji u okrugu Karaš-Severin u opštini Konstantin Daikoviču.[2][3] Opština se nalazi na nadmorskoj visini od 176 m.
| Prisaka rum. Prisaca | |
|---|---|
| Naselje | |
  Prisaka Lokacija u Rumuniji | |
| Koordinate: 45° 29′ 58″ N 22° 9′ 23″ E / 45.49944° S; 22.15639° I | |
| Zemlja |  Rumunija |
| Okrug | Karaš-Severin |
| Opština | Konstantin Daikoviču |
| Nadmorska visina | 176 m (577 ft) |
| Stanovništvo (2002)[1] | |
| • Ukupno | 458 |
| Vremenska zona | Istočnoevropsko vreme (UTC+2) |
| • Leti (DST) | Istočnoevropsko letnje vreme (UTC+3) |
| Geokod | 669625 |
Prošlost
urediIme predstavlja rumunsku varijantu srpskog pojma "Presek(a)".[4] Austrijski carski revizor Erler je 1774. godine konstatovao da mesto pripada Bukošničkom okrugu, Karansebeškog distrikta. U Prisaki je bio upravni podured a stanovništvo je pretežno vlaško.[5]
U mestu je pravoslavna parohija koja pripada Karansebeškom protoprezviratu. Tu službuju 1824-1847. godine dva sveštenika: Srbin, pop Konstantin Popović i Rumun, pop Zaharij Zuza.[6] Pravoslavno parohijsko zvanje je osnovano 1791. godine, od kada se vode sve crkvene matrikule. Hram je posvećen Sv. apostolima Petru i Pavlu. U narodnu školu ide 1846/1847. godine 15 učenika koje uči Petar Popović, pop Kostin sin.[7]
Tu se nalazio u 19. veku spahiluk srpske vlastelinske porodice Andrejević "ot Prisake". Plemić Avksentije Andrejević živeo je u Segedinu i javlja se često kao pretplatnik srpskih knjiga.[8] Andrejeviću je, svoje delo "Usamljeni junoša", književnik Milovan Vidaković posvetio 1810. godine svom meceni i prijatelju kao "zemljedršcu ot Prisake" - a segedinskom građaninu.[9] "Blagorodni" Avksentije je poznat i kao finansijer izrade portreta učenog Atanasija Stojkovića i redovan naručilac dela Vuka Karadžića.[10] Aksentijev srodnik - unuk? sličnih manira Lazar bavio se i u obližnjem Lugošu.[11]
Godine 1846. tu je živelo 843 pravoslavne duše Srba i Rumuna. U prvoj polovini maja 1862. godine seoski atar je postradao od najezde skakavaca.[12]
Početkom 20. veka u mestu je živeo samo jedan Srbin.[13]
Stanovništvo
urediPrema podacima iz 2002. godine u naselju je živelo 458 stanovnika.[1]
Reference
uredi- ^ a b v „Recensământul Populaţiei şi al Locuinţelor”. Arhivirano iz originala 2012-09-18. g. Pristupljeno 2011-12-08.
- ^ „The GeoNames geographical database”. 2012.
- ^ „Communes of Romania”. Statoids. Gwillim Law. 2010-07-27. Pristupljeno 4. 7. 2015.
- ^ Zoran Kolundžija: "Vojvodina od najstarijih vremena do velike seobe", Novi Sad 2008.
- ^ J.J. Erler: "Banat", Pančevo 2003.
- ^ "Serbski letopisi za 1825", Budim 1824. godine
- ^ Reesch de Lewald, Aloysius: "Universalis schematismus ecclesiasticus venerabilis cleri orientalis ecclesiae graeci non uniti ritus regni Hungariae partiumque eidem adnexarum, necnon magni principatus Transilvaniae, item literarius, seu nomina eorum, qui rem literariam et fundationalem scholarem ejusdem ritus procurant ... pro anno ...", Budim 1846.
- ^ Fénelon, François de Salignac de La Mothe, prevod Živković Stefan: "Priključenija Telemaka sina Uliseva", Viena, 1814.
- ^ "Godišnjica Nikole Čupića", Beograd 1928.
- ^ "Bibliotekar", Beograd 1961.
- ^ Arnovljev, Antonij: "Virginija ili krvava zertva osvobozdenija. Zalostno pozoriste u 4 dejstvija", Beč 1832.
- ^ "Srbobran", Novi Sad 1866.
- ^ Mata Kosovac: "Srpska pravoslavna mitropolija Karlovačka po podacima iz 1905. godine", Sremski Karlovci 1910.
