Provincija Kanada
Provincija Kanada ili Ujedinjena Provincija Kanada (engl. Province of Canada ili United Province of Canada, United Canadas; franc. Province du Canada ili Province unie du Canada, Canada-Uni) je bila britanska kolonija u Sjevernoj Americi koja je nastala spajanjem Kanade Zapad i Kanade Istok u jedinstvenu provinciju. Ova provincija je nastala prema preporuci koju je u svom izvještaju nakon pobuna iz 1837. naveo lord Durham.
Provincija Kanada prestala je postojati osnivanjem kanadske konfederacije dana 1. jula 1867, kada je provincija podijeljena u današnje kanadske provincije Ontario i Kvebek.
Istorija uredi
Prije 1841, teritorija Južnog Ontarija je bila dio britanske kolonije Gornje Kanade, dok su južni dio Kvebeka i Labradora bili dio kolonije Donje Kanade. U Gornjoj Kanadi, većina stanovništva je bila anglofona, dok je Donja Kanada većinski bila frankofona. Aktom o Uniji kojeg je Parlament Ujedinjenog Kraljevstva izglasao 23. jula 1840, a monarh potvrdio 10. februara 1841, dvije kolonije su spojene ukidanjem njihovih zakonodavnih organa i njihovom zamjenom s jednom zakonodavnom skupštinom.
Iako je novim ustrojstvom formalno omogućena jednaka zastupljenost predstavnika dviju bivših kolonija, Donja Kanada je u praksi bila zakinuta. Uprkos frankofonoj većini u Donjoj Kanadi, najveći dio moći i vlasti imala je anglofona manjina.
Područje bivše Gornje Kanade u novoj provinciji je nazivano Kanada Zapad, dok je područje bivše Donje Kanade nazivano Kanada Istok. Provincija Kanada je prestala postojati kada je 1. jula 1867. godine Parlament Ujedinjenog Kraljevstva donio Akt o Britanskoj Sjevernoj Americi 1867.
Politika uredi
Prema Aktu o Uniji iz 1840, provincijski generalni guverner je imao pravo odbaciti bilo koji zakon koji je izglasao zakonodavni organ. Međutim, 1848. godine, generalni guverner lord Elgin je odobrio kabinet većinske stranke u zakonodavnoj skupštini, a to je bila koalicija Baldwin-Lafontaine koja je dobila izbore te godine u januaru. Potez lorda Elgina je bio vrlo nepopularan među anglofonim torijevcima koji su preferirali imperijalnu vlast ispred demokratske.
U zakonodavnoj skupštini su obje Kanade imale fiksno po 42 poslanika. Budući da su bili brojniji u ukupnom stanovništvu nove provincije, frankofoni Kanađani su zahtijevali zastupljenost u skupštini prema broju stanovnika, čemu su se žestoko protivili anglofoni Kanađani. Nakon nekog vremena, anglofono stanovništvo je zbog imigracije preraslo frankofono, te je na kraju ono tražilo zastupljenost u skupštini prema broju stanovnika. Na kraju je ovaj sukob rezultovao federalnim uređenjem čime je na kraju 1867. stvorena proširena kanadska konfederacija.
Glavni gradovi uredi
U relativno kratkom razdoblju postojanja od 26 godina, Provincija Kanada je šest puta promijenila svoj glavni grad. Prvi glavni grad je bio Kingston. Glavni grad je preseljen 1859. iz Montreala u Toronto, nakon što su pobunjenici zapalili parlament. Godine 1857, kraljica Viktorija je izabrala Otavu za novi stalni glavni grad Kanade, te dala podignuti kanadski parlament na Brdu Parlamenta. Prva faza ove gradnje završena je 1865, upravo na vrijeme kako bi se u njoj održala završna sjednica parlamenta Provincije Kanade.