Википедија

Psihološko savetovanje

Psihološko savetovanje je psihološka specijalnost koja obuhvata istraživanje i primenjeni rad u nekoliko širokih domena: proces i ishod savetovanja, nadzor i obuka, razvoj karijere i savetovanje, prevenciju i zdravlje. Neke ujedinjujuće teme uključuju fokus na prednosti i snage, interakcije između osobe i okruženja, obrazovanje i razvoj karijere, kratke interakcije i fokus na netaknute ličnosti.[1]

Istorija uredi

Izraz savetovanje je američkog porekla, osnovao ga je Karl Rodžers, koji je zbog nedostatka medicinske kvalifikacije bio sprečen da svoj posao naziva psihoterapijom.[2] U SAD su psihološko savetovanje, poput mnogih modernih psiholoških specijalnosti, započeli kao rezultat Drugog svjetskog rata tokom kojeg je američka vojska imala snažnu potrebu za stručnim usavršavanjem i obukom. Četrdesetih i pedesetih godina prošlog veka Ministarstvo za pitanja veterana Sjedinjenih Američkih Država je stvorilo specijalnost nazvanu psihološko savetovanje, a formirano je Američko udruženje psihologa Odeljenje 17[3] (sada poznato kao Društvo za psihološko savetovanje) koje je okupljalo psihologe, studente i stručnjake koji su posvećeni promovisanju obrazovanja i obuke, prakse, naučnog istraživanja, različitosti i javnog interesa u oblasti profesionalne psihologije.[4] Podstakli su interesovanje za obuku savetnika i stvaranje prvih nekoliko doktorskih programa iz oblasti psihološkog savetovanja. Prvi doktorski programi su bili na Univerzitetu u Minesoti, Državnom univerzitetu Ohaja, Univerzitetu Merilenda, Univerzitetu u Misuriju, Univerzitetu Kolumbija i Univerzitetu Teksasa u Ostinu.[5][6]

Poslednjih decenija se psihološko savetovanje kao profesija proširilo i sada je zastupljeno u brojnim zemljama širom sveta. Knjige koje opisuju trenutno međunarodno stanje u ovoj oblasti uključuju Handbook of Counseling and Psychotherapy in an International Context,[7] International Handbook of Cross-Cultural Counseling[8] i Counseling Around the World: An International Handbook[9] koje zajedno prate globalnu istoriju ove oblasti, istražuju različite filozofske pretpostavke, savetuju teorije, procese i trendove u različitim zemljama i pregledaju različite programe obrazovanja globalnih savetnika. Štaviše, tradicionalni i autohtoni načini lečenja i isceljivanja koji mogu prethoditi savremenim metodama savetovanja stotinama godina i dalje su značajni u mnogim nezapadnim i zapadnim zemljama.[7][10][11]

Zaposlenost i plata uredi

Savetodavni psiholozi su zaposleni u različitim okruženjima, neki su zaposleni na fakultetima i univerzitetima kao nastavnici, nadzornici, istraživači i pružaoci usluga, dok drugi rade u nezavisnoj praksi pružajući usluge savetovanja, psihoterapije, procene i konsultacije pojedincima, parovima, grupama i organizacijama. Dodatna okruženja u kojima praktikuju psihološko savetovanje uključuju centre za mentalno zdravlje, upravu za veterane i druge ustanove, porodične usluge, organizacije za održavanje zdravlja, za rehabilitaciju, poslovne i industrijske organizacije i savetovanje u preduzećima.

Količina obuke koja je potrebna psiholozima se razlikuje u zavisnosti od zemlje u kojoj rade. Obično psiholog završava osnovne studije, nakon čega sledi 5—6 godina daljeg studiranja i/ili usavršavanja, što dovodi do doktorata. I psiholozi i psihijatri nude savetovanje, dok psihijatri sa medicinskom diplomom mogu i da prepisuju lekove dok to psiholozi ne mogu.

Godine 2020. prosečna plata u Sjedinjenim Američkim Državama je iznosila US$98.620.[12]

Stručni časopisi uredi

U Sjedinjenim Američkim Državama stručni časopisi su Journal of Counseling Psychology[13] i The Counseling Psychologist.[14]

U Australiji se članci o psihološkom savetovanju objavljuju u Australian Psychologist.

U Evropi stručni časopisi uključuju European Journal of Counselling Psychology (pod pokroviteljstvom evropskog udruženja)[15] i Counselling Psychology Review (pod pokroviteljstvom britanskog psihološkog društva).[16] Counselling Psychology Quarterly je međunarodna interdisciplinarna publikacija Rautlidža (deo grupe Taylor & Francis).[17]

Vidi još uredi

Reference uredi

  1. ^ Gelso, C.J., Williams, E.N. & Fretz, B. (2014). Counseling Psychology (3rd ed.). Washington, D.C.: American Psychological Association.
  2. ^ Woolfe, Ray, et al. “Counselling Psychology in Context.” Handbook of Counselling Psychology, 2nd ed., Sage Publications, 2003, p. 4.
  3. ^ http://www.div17.org/
  4. ^ Heppner, P., Leong, F.T.L., & Chiao, H. (2008). A growing internationalization of counseling psychology. In: Brown, S.D. & Lent, R.W. Handbook of Counseling Psychology (4th ed). New York: Wiley.
  5. ^ „Page Not Found”. www.apa.org (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-10-10. 
  6. ^ Fadul, Jose A. . Encyclopedia of Theory & Practice in Psychotherapy & Counseling. Lulu Press, 2015.
  7. ^ a b Moodley, Gielen, & Wu (2013). Handbook of Counseling and Psychotherapy in an International Context. New York: Routledge.
  8. ^ Gerstein, Heppner, Ægisdóttir, Leung, & Norsworthy (2009). International Handbook of Cross-Cultural Counseling: Cultural Assumptions and Practices Worldwide. Los Angeles: Sage.
  9. ^ Hohenshil, Amundson, & Niles (2013). Counseling Around the World: An International Handbook. Alexandria, VA : American Counseling Association.
  10. ^ Gielen, Fish, & Draguns (2004). Handbook of Culture, Therapy, and Healing. Mahwah, NJ: Erlbaum.
  11. ^ Gielen, U. P., Draguns, J. G., Fish, J. (Eds.). (2008). Principles of multicultural counseling and therapy. New York: Routledge, pp. x-xviii, 1-464.
  12. ^ „Clinical Psychologist Salaries in the United States”. www.indeed.com. Pristupljeno 2017-10-09. 
  13. ^ http://www.apa.org/journals/cou/
  14. ^ „Arhivirana kopija”. Arhivirano iz originala 05. 12. 2016. g. Pristupljeno 10. 10. 2021. 
  15. ^ „Archived copy”. Arhivirano iz originala 2010-04-25. g. Pristupljeno 2009-09-07. 
  16. ^ http://www.bps.org.uk
  17. ^ „Archived copy”. Arhivirano iz originala 2010-10-15. g. Pristupljeno 2009-09-07. 
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Психолошко_саветовање&oldid=26984192”