Rimsko-nemački kralj
Kralj Rimljana (lat. Rex Romanorum; nem. König der Römer) je bio naziv koji se koristi od strane nemačkog cara nakon njegovog izbora od strane prinčeva iz vladavine Hajnriha II Svetog (1002-1024, car od 1014) pa nadalje. Titula je pretežno išla uz titulu car Svetog rimskog carstva, titula koja je dugo zavisila od krunisanja pape.
Titula se prvobitno odnosila na bilo kojeg izabranog nemačkog kralja koji još nije dobio carske regalije i titulu cara u rukama pape. Kasnije se koristilo isključivo za imenovanje naslednika carskog prestola između njegovog izbora (tokom života sedećeg cara) i njegovog nasledstva po carevoj smrti. Titula je funkcionalno zastarela ukidanjem zahteva da pape kruniše careve 1508. godine, ali je nastavila da se koristi kao deo carskih formalnih titula do kraja Carstva 1806. godine.
Stvarni naslov varirao je tokom vremena. Tokom otonskog perioda bio je to kralj Franaka (nemački: König der Franken, latinski: Rex Francorum), od kasnog salijskog perioda rimski kralj (Römischer König) ili kralj Rimljana (nemački: König der Römer, lat. : Rex Romanorum). U modernom periodu je u upotrebu stupio naslov Kralj u Nemačkoj (nem. König in Germanien, lat. Germaniae Rex). Konačno, moderna nemačka istoriografija uspostavila je termin rimsko-nemački kralj (Römisch-deutscher König) da bi ga razlikovala kako od klasičnog rimskog cara, tako i od modernog (Drugog rajha) nemačkog cara.
Naslov „nemački kralj“ pojavljuje se povremeno u engleskim tekstovima, ali retko u nemačkim izvorima, jer nikada nije postojala de jure Kraljevina Nemačka.[traži se izvor]
Prvo francusko carstvo uredi
Kada je Napoleon I, francuski car, dobio sina i naslednika Napoleona II (1811 – 32), oživeo je titulu kralja Rima (Roi de Rome), stilizujući svog sina kao takvog pri rođenju. Dečak je tokom svog kratkog života bio često kolokvijalno poznat pod ovom titulom. Međutim, od 1818. pa nadalje, car Franja I Austrijski zvanično mu se obraćao kao vojvodom od Rajhštata.