Ričard Rufus
Ričard Rufus (engl. Richard Ruphus; rođen * - umro oko 1260), takođe poznat kao Rikardo de Kornelus (lat. Ricardo de Cornaellus), bio je engleski filozof i teolog. Pripisuju mu se prve analize Aristotelove filozofije na Zapadu. Te analize se nisu sastojale od običnih površnih sažetaka Aristotelove filozofije, nego detaljne filozofske diskusije. Ričard Rufus je bio profesor umjetnosti u Parizu, gdje je studirao sa Aleksandrom od Halesa. Napušta Pariz i pristupa franjevačkom religioznom redu u Engleskoj, 1238. Godine 1256. postaje rektor franjevačkog studijuma u Oksfordu. Po Rodžeru Bejkonu, bio je najuticajniji teolog i filozof u Oksfordu druge polovine 13. vijeka[1].
| Ričard Rufus | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum smrti | oko 1260. |
Osim analize filozofije Aristotela, napisao je i dvije analize Lombardovih Sentencija, oko 1254. godine. Druga od tih analiza je kritička analiza teoloških učenja San Bonaventure, savremenika ali mlađeg od njega, koje je ovaj davao u Parizu. Ričard Rufus je bio prvi srednjovjekovni zagovarač teorije impetua. Njegova razmišljanja o kretanju projektila su bila uveliko citirana od strane savremenika. Protiv vječnosti kao filozofskog koncepta je argumentovao:
- da je prošlo vrijeme po definiciji konačno, pošto je već isteklo i
- da svijet nije vječan, pošto da nije imao početak, ne bi prošlo više vremena sutra nego danas
U teologiji Ričard je negirao vrijednost ontološkog argumenta koji je postavio Anselmo od Kanterberija, tvrdeći da argument o postojanje jednog „nezavisnog bića“ može proizaći od same mogućnosti.
Primjeri njegovih sofizama uredi
- Sve što postoji ili ne postoji -postoji (Quicquid est vel non est est)
- Nemoguće je da znaš više nego što znaš (Impossibile est te scire plura quam scis)
Reference uredi
- ^ Audi, Robert. The Cambridge Dictionary of Philosophy - odrednica Richard Rufus. Cambridge University Press 1995. 1999. ISBN 978-84-460-0956-6.