Episkop aradski Sinesije
Sinesije Živanović (1711 — 1768)[1] bio je episkop Aradske eparhije Karlovačke mitropolije.
Episkop aradski Sinesije | |
|---|---|
 Sinesije Živanović, episkop aradski] | |
| Datum rođenja | 1711. |
| Datum smrti | 1768. |
Biografija uredi
Rodom je iz Sentandreje.
Živanović je bio postriženik manastira Rakovca. I kao vladika ostao je privržen rakovačkom bratstvu u kojem je bio ranije arhimandrit i iguman. Kao banatski vladika osveštao je manastirsku kapelu 21. jula 1752. godine. Sinesije je tada mitropolijski egzarh i provincijal fruškogorskih manastira. Bio je u delegaciji koja je 1747. godine u Beču rešavala pitanje Regimentskog (srpskog) duga.
Posvećen je za episkopa aradskog 1. septembra 1751. godine.[2] Bio je dijecezan Aradske eparhije (1751-1768). Nosio je naslov: episkop aradsko-jenopoljsko-vel.varadinsko-halmadski. Zahvaljujući svojoj velikoj energiji i bogoslovskoj spremi uspešno je štitio pravoslavce u svojoj eparhiji od unijaćenja. Navodno je imao svoju telesnu gardu koja ga je branila od nasrtaja neprijatelja.[3] Uspeo je da pod svoju jurisdikciju uvede celo područje Krišane.[4] Izgradio je 1760-1763. godine u Arad Gaju manastir za svoju episkopsku letnju rezidenciju. Nakon kanonske podele Srba i Rumuna u Aradskoj eparhiji taj manastir je pripao Rumunima. Javlja se on i kao ktitor fruškogorskog manastira Vrdnik-Nova Ravanica.[5]
Štampao je prvi Srbljak u Maloj Vlaškoj, u Rimniku 1761. godine.[6] Knjiga je nosila naslov: "Pravila molebnaja svjatih serbskih prosvetitelj". Tekst knjige službi srpskim svetiteljima (12) bio je na novorusko-slovenskom jeziku. Korišćen je rukopis "Srbljaka" iz 1714. godine koji je sastavio rakovački kaluđer Maksim. Koncepciju tog ilustrativnog zbornik osmislili su vladika Sinesije i slikar Stefan Tenecki, koji je izradio slike svetitelja u Beču. Rusi su više puta preštampavali tu knjigu; prvi put u Moskvi 1765. godine.
Vladika Sinesije se smatra srpskim književnikom jer je pisao. Tako je opevao mesta u svojoj eparhiji; literarno je oblikovao svoj izveštaj namenjen mitropolitu Karlovačkom.
Poklonio je 1757. godine manastiru Hilandaru svoje fino, izrađeno - rezano u slonovači episkopsko žezlo. Ono se danas čuva u manastirskoj biblioteci kao dragocenost.
Reference uredi
- ^ Radovan Samardžić: "Istorija srpskog naroda" - Srbi u 18. veku, Beograd 1986.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 30. septembra 1905.
- ^ Milo Gligorijević: "Izlazak Srba", Beograd 1987.
- ^ Ljubivoje Cerović, Ljubomir Stepanov: "Srbi u Rumuniji", Temišvar 2000.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 3. maj 1898.
- ^ "Srpski sion", Sremski Karlovci 30. avgust 1898.
