Slovenski brojevi

Slovenske cifre su cifre kojima su se služili stari Sloveni u 10. veku radi označavanja brojeva u azbučnom sistemu numeracije. Smatra se da je Ćirilo (umro je 869. godine), jedan od sastavljača slovenske azbuke, uveo azbučno označavanje brojeva. Brojevi su izvedeni iz jonskog sistema koji su koristili Vizantinci, iz slova koja odgovaraju slovima grčke azbuke. Taj slovenski sistem se nazivao ćirilicom.

Glagoljica, drugi slovenski način označavanja brojeva, nema podudarnosti sa jonskim sistemom. Tu je vrednost slova odgovarala njegovom mestu u alfabetu. U oba sistema se nad slovo stavljao znak titla da bi značio broj.

"Mali broj“ je bio slovenski naziv za imenovanje viših dekadnih stepena broja 10, u kojima su brojevi bili manji od $10^{6}=1.000.000$.

"Veliki broj“ bila je sledeća grupacija većih brojeva, sve do $10^{50}$.

Pri tome su isti nazivi u jednoj i drugoj grupaciji brojeva značili različite brojeve. Na primer:

Tama, je 10.000 u „malom broju“, odnosno 1.000.000 u „velikom broju“.

Legion je 10 tama u „malom broju“, odnosno tama tama u „velikom broju“.

Slova azbuke koja su odgovarala brojevima 1 - 9 zaokružena punim krugom označavala su tame, zaokružena tačkastim krugom legione, a zaokružena zrakastim krugom leodre.

Leodar je 10 legiona u „malom broju“, odnosno 1.000.000 u „velikom broju“.

Legion legiona je $10^{24}$ u „velikom broju“.

Leodar leodara je $10^{48}$ i nazivan je gavran.

Broj $10^{50}$ zvao se klada, trupac.