Srbljaši
Srbljaši (grč. Σερβλιας),[1] su bili vizantinska plemićka porodica srpskog porijekla[2][3] aktivna između XI i XIII vijeka, u vizantijskoj službi centralne i pokrajinske vlasti.[4] Dio porodice se odnosio na Španopulje iz 1090.ih godina.[4]
| Srbljaši | |
|---|---|
| Država | Vizantija |
| Vladarska titula | protospatar |
| Osnivač | Petar Srbljaš |
| Posljednji vladar | Đorđe Srbljaš |
| Vladavina | 1025–1266. |
| Nacionalnost | srpska |
| Vjera | pravoslavna |
Etimologija imena proizilazi iz njihovog srpskog porijekla, ali postoje podjeljena mišljenja da li su oni došli iz tadašnje Srbije ili su porijeklom iz utvrđenog grada Srbice, inače naseljenog Srbima.[2]
Predstavnici uredi
Poznati iz vizantijskih izvora:
- Petar Srbljaš (oko 1025–50).[2]
- Mihajlo Srbljaš (oko 1029) — protospatar Hrisotriklinosa i zaštitnik (krites) Soluna; ili krites Bolerona, Strimona i Soluna.[5]
- Stefan Srbljaš (1040/70) — protospatar i poreski zvaničnik (komerkiarios) Langobardije, vjerovatno kao mistikos.[6]
- Leon Srbljaš (1040/80) — magistar oficir[7] Konstantina IX Monomaha izaslanik u Iberiji.[8]
- Petar II Srbljaš (oko 1050–1075) — magistar oficir.[9]
- Nikola Srbljaš (1060–1062) — zaštitnik Hipodrom Kovertosa, te velon (1060),[10] kensor i megas kurator Tarsosa i Seleukije (1060-62),[10][11] ipat i zaštitnik Hipodroma, te velon Bolerona, Strimona i Soluna (avgust 1062).[12][1]
- Jovan Srbljaš [13]
- Jovan II Srbljaš [14]
- Mihajlo Srbljaš — (od 1066– do početka XII vijeka), bez titule.[15]
- Antima Srbljaš — krites.[16]
- Nićifor Srbljaš — (oko 1100–1166), krites.[17]
- Jovan III Srbljaš [18]
- Nićifor II Srbljaš — (1140), mistikos, vjerovatno i krites.[19]
- (nepoznati) Srbljaš — [20]
- Vasilije Srbljaš — (1143–80), bez titule. Blizak rođak Jovanu.[20]
- Jovan IV Srbljaš — (1143–80), bez titule.[21]
- Nićifor III Srbljaš — (druga polovina XII vijeka), bez titule.[21]
- Đorđe Srbljaš — [22]
Izvori uredi
- ^ a b „Nikolaos Serblias, krites of Boleron, Strymon and Thessalonike M XI”. db.pbw.kcl.ac.uk. Pristupljeno 3. 10. 2017.[mrtva veza]
- ^ a b v Wassiliou-Seibt 2012, str. 36.
- ^ Dumbarton 2005, str. 171.
- ^ a b Wassiliou-Seibt 2012, str. 35.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 37.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 38–39.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 39.
- ^ Dahan & Rosier 1998, str. 57.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 41–43.
- ^ a b Wassiliou-Seibt 2012, str. 44.
- ^ Dumbarton Oaks 2005, str. 171.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 45.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 46.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 47.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 48.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 50.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 50–51.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 52.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 52–53.
- ^ a b Wassiliou-Seibt 2012, str. 53.
- ^ a b Wassiliou-Seibt 2012, str. 53–54.
- ^ Wassiliou-Seibt 2012, str. 54.
Literatura uredi
- Dahan, Gilbert; Rosier, Irène (1998). La rhétorique d'Aristote: traditions et commentaires de l'Antiquité au XVIIe siècle. Vrin. str. 57. ISBN 978-2-7116-1307-6.
- Wassiliou-Seibt, Alexandra-Kyriaki (2012). „Der Familienname Serblias und seine Träger in Byzanz. Eine prosopographisch-sigillographische Studie”. Ur.: Cheynet, Jean-Claude; Sode, Claudia. Studies in Byzantine Sigillography (na jeziku: nemački). Walter de Gruyter. str. 35—55. ISBN 978-3-11-027114-0.
- Gkoutzioukostas, Andreas. „Judges of the velum and judges of the hippodrome in Thessalonike”. Arhivirano iz originala 02. 04. 2015. g. Pristupljeno 28. 09. 2017.
- Oaks, Dumbarton (2005). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art: The East (continued), Constantinople and environs, unknown locations, addenda, uncertain readings. Dumbarton Oaks. str. 16, 171, 173, 176,183. ISBN 978-0-88402-309-8.