Tanasije Milosavljević
Tanasije Milosavljević (Brestovac, 1911 — Kosjerić, 1941), član SKOJ−a, revolucionar, komandant Račanske partizanske čete Užičkog partizanskog odreda, učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
| tanasije milosavljević | |
|---|---|
 Tanasije Milosavljević | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1911. |
| Mesto rođenja | Brestovac,  Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 1941. |
| Mesto smrti | Kosjerić,  Srbija. |
Biografija uredi
Tanasije Tasa Milosavljević rođen je 1911. godine u selu Brestovcu, srez Negotin u siromašnoj porodici. Otac Milen mu je radio kao rudarski radnik u Boru. Osnovnu školu Tanasije je završio u rodnom Brestovcu, kada ga je kao dobrog učenika otac upisao u negotinsku Gimnaziju. Po završetku niže gimnazije Tanasije je školovanje nastavio u Učiteljskoj školi u Negotinu, pa u Užicu i Šapcu gde je diplomirao 1931. godine.[1]
Vojni rok je služuo u školi za rezervne oficire, a prvu službu dobija odmah posle vojske. Raspoređen je za učitelja u selu Džidimirce, jednom od najudaljenijih u tadašnjem srezu Skoplje. Tu se povezuje sa kolegama i drugim simpatizerima Komunističke partije. Godine 1936. dobija premeštaj u selo Jelovik kod Bajine Bašte. Iako mu je porodica u obližnjem selu Kostojevićima, Tanasije u Jeloviku službuje do 1941. [1]
Sa početkom rata aktivno učestvuje u pripremama za formiranje prvih jedinica Narodnooslobodilačkog pokreta, organizuje sastanke sa omladinom, prikuplja sanitetski materijal, oružje, hranu. Organizuje i jednu partizansku četu sa omladincima iz okoline, a formira i Račansku partizansku četu Užičkog partizanskog odreda i postaje njen komandir. Sa ovom četom učestvuje u borbama za oslobođenje Čajetine, Užica, Kosjerića, Valjeva i drugim borbama koje su vođene oko užičke slobodne teritorije.[2]
Novembra 1941. zajedno sa još nekoliko drugova zarobili su ga četnici u blizini Kosjerića i kao komandira partizanske čete najstrašnije mučili. Pre nego što su ga zaklali, odsekli su mu uši, izvadili oba oka i na grudima urezali dve petokrake zvezde. Unakažena tela svojih drugova partizani su preneli u Užice, gde su sahranjeni uz vojne počasti, a tom prilikom je o nedelima neprijatelja govorio i Ivo Lola Ribar. Posmrtni ostaci Tanasija Tase Milosavljevića preneti su 1945. u zajedničku kosturnicu partizanskog Spomen groblja u Užicu.[2]