Teodot Antiohijski

Teodot Antiohijski (umro 429.), naslijedio je na mestu patrijarjha Antiohije Aleksandra, 420. godine pod kojim je dugotrajni raskol u Antiohiji bio zaceljen, i sledio je njegov primer u pominjanju počasnog imena svetog Jovana Zlatousta na diptihu crkve.

Teodot Antiohijski
Lični podaci
Datum smrti	429.
Patrijarjh Antiohije
Godine	420. - 429.
Prethodnik	Aleksandar
Naslednik	Jovan

Teodorit Kirski, svojevremeno jedan od njegovih prezvitera, opisuje ga kao „biser umerenosti“, „ukrašen sjajnim životom i poznavanjem božanskih dogmata“. Jovan Moš prenosi anegdote koje ilustruju njegovu krotost kada je sveštenstvo grubo postupalo, i njegovu ljubaznost na putovanju u insistiranju da jedan od njegovih prezvitera zameni njegovog konja za patrijarhovo leglo. Svojom blagošću vratio je apolinarijevce u crkvu ne insistirajući na tome da se formalno odreknu svojih grešaka. O stvarnom karakteru Pelagijevog učenja koje je postalo poznato na Istoku i posledičnom povlačenju svedočanstva koje su Sabori u Jerusalimu i Cezareji ranije dali o njegovom pravoslavlju, Teodot je predsedavao završnim saborom održanim u Antiohiji (koji su pominjali samo Merkator i Fotije, u čiji je tekst Teofil Aleksandrijski očiglednom greškom zauzeo Teodotovo mesto) pri čemu je Pelagije osuđen i proteran iz Jerusalima i drugih svetih mesta, a pridružio se Prajliju Jerusalimskom u sinodskim pismima Rimu, navodeći šta je učinjeno. Najverovatniji datum ovog sabora je onaj koji je dao Hefele: 424. godina. Kada je 424. godine Aleksandar, osnivač reda Akometa, posetio Antiohiju, Teodot je odbio da ga primi kao osumnjičenog za jeretičke stavove. Njegovo osećanje nisu delili Antiohenci, koji su, uvek željni novina, napuštali svoje crkve i hrlili da slušaju Aleksandrovu vatrenu rečitost. Teodot je učestvovao u hirotoniji Sisinija za carigradskog patrijarha, februara 426. godine, i udružio se u saborskom pismu koje su episkopi tada okupljeni uputili episkopima Pamfilije protiv masalijske jeresi.

Umro je 429. godine.