Ugljeni gas

Ugljeni gas (takođe poznat kao gradski gas ili gas za ostveljenje) je zapaljivo gasno gorivo nastao suvom destilacijom uglja i sadrži vrste toplotnih gasova uključujući vodonik, ugljen-monoksid, i isparljive hidrokarbone zajedno sa malim količinama netoplotnih gasova kao što su ugljen-dioksid i azota. To je bilo prvobitno gasno gorivo SAD i Ujedinjenom Kraljevstvu dok nije došlo do rasprostranjenog prihvatanja prirodnog gasa tokom 1940. I 1950. U SAD i u kasnim 1960. i 1970. u Ujedinjenom Kraljevstvu. Koristilo se za ostvetljenje, kuvanje i grejanje i često su domaćinstva snabdevana distributivnim sistemom koji pripada opštini.

Prvobitno je proizveden kao nusproizvod procesa koksovanja, a njegova upotreba se razvijala toko 19. I ranog 20. Veka prateći industrijsku revoluciju i urbanizaciju. Nusproizvodi iz procesa proizvodnje uključujući ugljeni katran i amonijak koje su važne hemijske sirovine za boje i hemijsku industijiu sa širokim spektrom veštačkih boja, su pravljeni od ugljenog gasa i ugljenog katrana. Postrojenja u kojima se gas proizvodi su poznata kao plinara (MPG).

Otkrivanje velikih količina prirodnog gasa u Severnom moru na obalama Ujedinjenog Kraljevstva tokom ranih 1960ih doveo je do skupe konverzije i zamene većine domaćih šporeta na gas i grejača na gas, sa izuzetkom Severne Irske, od kasnih 1960ih pa nadalje. Proizvodni proces je različit, kako fizički tako i hemijski, od onog kojim se ranije stvarali različiti tipovi gasnijh goriva, poznati kao proizveden gas, sintetički gas, hidrogenski gas, Dovsonov gas, koksani gas.

Proizvodni proces

Frakciona destilacija

Proizvedeni gas se dobija na dva načina: karbonizacijom i gasifikacijom. Karbonizacija se odnosi na devolarizaciju organskih sirovina koja daje gas i ostaci. Gasifikacija je proces prodvrgavanja sirovine hemijskim reakcijama kojima se dobija gas. Prvi proces koji je korišćen je karbonizacija i delimična piroliza uglja. Gasovi oslobođeni u visokotemperaturnoj karbonizaciji uglja u koksanim pećima su sakupljani, prečišćeni i korišćeni kao gorivo. U zavisnosti od ciljeva postrojenja, željeni proizvod je bio ili koks visokog kvaliteta za metaluršku upotrebu sa gasom kao nusproizvodom ili visokoklvalitetni gasa sa koksom kao nusproizvodom. Koksare su uglavnom udružene sa metalurškim postojenjima kao što su topionice i vioske peći, dok su plinare uglavnom uslužuju urbana područja.

Literatura

• Everard, Stirling (1992) [1949]. The History of the Gas Light and Coke Company 1812-1949. London: Ernest Benn Limited/A&C Black (Publishers) Limited for the London Gas Museum. ISBN 978-0-7136-3664-2). 
• Barty-King, H. (1985). New Flame: How Gas changed the commercial, domestic and industrial life in Britain from 1783 to 1984. Tavistock: Graphmitre. ISBN 978-0-948051-00-5. 
• Peebles, Malcolm W. H. (1980). Evolution of the Gas Industry. London and Basingstoke: Macmillan. ISBN 978-0-333-27971-7. 
• Fressoz, J. B. (2007). „The gas lighting controversy, technological risk, expertise and regulation in Paris and London, 1815-1850”. Journal of Urban History. 33 (5): 729—755. doi:10.1177/0096144207301418.