Ulbrihtova doktrina
Ulbrihtova doktrina dobila je naziv po Valteru Ulbrihtu, a suština joj je da normalne diplomatske veze između Istočne Nemačke ili bilo koje druge države Istočnog bloka i Zapadne Nemačke moguće je uspostaviti samo ako Zapadna Nemačka prvo prizna Istočnu Nemačku kao suverenu državu. Ova doktrina je bila odgovor na Halštajnovu doktrinu koja je tvrdila da je Zapadna Nemačka jedina legitimna nemačka država.
Doktrinu su formulisale Poljska i Istočna Nemačka a i druge države Istočnog bloka Čehoslovačka, Mađarska i Bugarska i obvezale su se da neće uspostaviti diplomatske odnose sa Zapadnom Nemačkom dok ona ne prizna Istočnu Nemačku. Izuzetak je bila Rumunija koja je uspostavila diplomatske veze sa Zapadnom Nemačkom 31. januara 1967. godine. To je dovelo do oštre verbalne razmene između Istočne Nemačke i Rumunije. Rumunija je okrivila NDR da se meša u njene unutrašnje stvari i odbila je da učestvuje na sastanku ministara spoljnih poslova Varšavskog pakta sve dok se ovaj ne bi preselio na drugo mesto osim Berlina. Da bi se zadržala fasada ujedinjenosti socijalističkih država Leonid Brežnjev je premestio sastanak u Varšavu.[1]
Zapadna Nemačka je s vremenom napustila Halštajnovu doktrinu započevši aktivniju istočnu politiku koja je vodila donošenju sporazuma u decembru 1972. godine između ove dve države, koji je omogućio da se obe nemačke države prime u Ujedinjene nacije kao punopravne članice.[2]
Reference uredi
- ^ Savage, Douglas: "Poland, the GDR and the Ulbricht Doctrine" i Ideology, Politics and Diplomacy in East Central Europe. ISBN 978-1-58046-137-5. s236
- ^ Savage, Douglas: "Poland, the GDR and the Ulbricht Doctrine" i Ideology, Politics and Diplomacy in East Central Europe. ISBN 978-1-58046-137-5. s227