Ulica Tošin bunar
  TOŠIN BUNAR
| |
|---|---|
  | |
| Opština | Zemun, Novi Beograd |
| Početak | Ulica Ivićeva i Prilaz |
| Kraj | Zemunska ulica |
| Dužina | 3.500 m |
| Širina | 9 do 32 m |
| Stvorena | nepoznato |
| Nazvana | pre 1810. |
 | |
|
Ulica Tošin bunar
 
| |
Ulica Tošin bunar se prostire kroz opštine Zemun i Novi Beograd. Proteže se pravcem sever-severoistok - jug - jugozapad, od Ulice Ivićeve u Zemunu, do Zemunske ulice u Novom Beogradu.
Neposredno uz ulicu, sa zapadne strane, nalazi se jedino uzvišenje na Novom Beogradu, Bežanijska kosa. Naselje je dobilo moderan izgled tek nakon 1948. kada je počela izgradnja Studentskog grada i paviljona. Deo ulice do nadvožnjaka je ostao u Zemunu, a duži deo prema Bežnaiji postao je deo Novog Beograda.[1]
Naziv uredi
Nekada je to sve bio močvarni teren koji je razdvajao Zemun od okolnih sela. Naselje je bilo neugledno i nije se mnogo razlikovalo od beogradske Jatagan male. U podnožju lesne zaravni napravljen je put koji je išao od od Zemuna do tadašnjeg sela Bežanija, a odatle preko Surčina sve do Progara. Zemunci su ovu ulicu zvali „Put za Bežaniju“, a ovaj se dalje nastavljao na „Bežanijski put“. Naziv je postojao sve dok bogati zemunski trgovac Teodor Toša Apostolović [2] (okolina Soluna, 1745. — Zemun, 1810)[3] nije napravio bunar pored puta.
Vrlo brzo posle toga mesto je postalo omiljeno izletište i mesto okupljanja ljudi pa je tako i dobilo naziv „Tošin bunar“. Toša je na padinama lesne zaravni imao vinograde. To zemljište je posle smrti zaveštao crkvi.[2] Pored bunara sa đermom se nalazila kafana istog imena, „Tošin bunar”.[4]
Ne zna se od kada tačno cela ulica zvanično nosi naziv Tošin bunar, ali se veruje da je to bilo još za Tošinog života, dakle pre 1810. godine. Od onda pa do sada ulica je samo jednom promenila ime, tokom Drugog svetskog rata Nemci su je zvali Geringova.[2]
Tošin bunar je još dugo postojao i stariji Zemunci pamte da se kraj tog bunara dugo održavao prvomajski uranak. Bunar je zatrpan nakon Drugog svetskog rata.[5]
Predanje uredi
Da bi izlečio oči i vratio vid, Toša je zakotrljao bure sa vrha Bežanijske kose i na mestu gde se ono zaustavilo iskopao bunar. Prema predanju bure se zaustavilo negde oko Studentskog grada, voda u njemu je bila lekovita i Toša je progledao.[5]
Izvori uredi
- ^ Mirko Radonjić, Zoran Lj. Nikolić (2020). Tajna Novog Beograda. Beograd: Službeni glasnik. str. 48. ISBN 9788651925163.
- ^ a b v Zemunske novine (br. 317): 200 godina Tošinog bunara str. 15, februar 2010, Pristupljeno 12. 9. 2012.
- ^ Matica srpska Biografije, tom I A-B, str. 24 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. septembar 2011), Pristupljeno 12. 9. 2012.
- ^ "Politika", 19. jan. 1938
- ^ a b Blic:Grad koji nikog ne čeka, 14. 7. 2008., Pristupljeno 12. 9. 2012.