Univerzitetski klinički centar Republike Srpske
Univerzitetski klinički centar Republike Srpske (UKC RS) je najveća i najznačajnija je javna zdravstvena ustanova u Republici Srpskoj. Osnovna djelatnost Univerzitetskog kliničkog centra Republike Srpske je hospitalno liječenje (prijem, dijagnostika i zbrinjavanje) pacijenata na nivou sekundarne i tercijarne zdravstvene zaštite. Sastoji se od 21 klinike, 6 zavoda i 10 službi.
| Univerzitetski klinički centar Republike Srpske | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | |
| Koordinate: 44° 47′ 04″ S; 17° 10′ 42″ I / 44.78457° S; 17.17838° I | |
| Mesto | Banja Luka (Dvanaest beba bb) |
| Država | Republika Srpska, Bosna i Hercegovina |
| Istorija | |
| Osnovana | 1897. |
| Organizacija | |
| Zdravstveni sistem | FZORS |
| Finansiranje | državna |
| Vrsta bolnice | klinički centar |
| Afilacijske ustanove | Medicinski fakultet Univerziteta u Banjoj Luci Medicinska škola Banja Luka |
| Zdravstvene usluge | |
| Hitna pomoć | Da |
| Helidrom | Da |
| Broj kreveta | 1.243 (2016)[1] |
| Veb-sajt | |
| www | |
Djelokrug rada Univerzitetskog kliničkog centra Republike Srpske je obavljanje zdravstvenih usluga bolničkih i vanbolničkih za nivo sekundarne i tercijarne zdravstvene zaštite. Univerzitetski klinički centar Republike Srpske je i referentna zdravstvena ustanova na nivou Republike Srpske za djelatnosti koje obavlja i naučna baza za Medicinski fakultet i Medicinsku školu. Poslovanje Univerzitetskog kliničkog centra RS se najvećim procentom odnosi na obavljanje zdravstvenih usluga za potrebe osiguranika Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske a sa tendencijom da postane i regionalni centar za zapadni dio BiH.[2]
Istorijat uredi
Zdravstvo u Banja Luci ima dugu tradiciju. Omer-paša Latas je osnovao vojnu bolnicu u Banja Luci, poznatiju pod nazivom Hastahana. (Pouzdano su tu bili smješteni ranjenici 1875. godine.) Za vrijeme Austrougarske sagrađena je 1892. i prva bolnička zgrada na bolničkom kompleksu veličine 17 dunuma, u sklopu ovog kompleksa sagrađen je 1897. omanji paviljon za umobolna licaa, a 1910 i odjel za zarazne bolesti. Prva bolničke zgrade sagrađena 1892. na bolničkom kompleksu od oko 17 dunuma, sagrađen je 1897. u njenoj pozadini jedan omanji paviljon za umobolne, a 1910. jedna kućica za odjel zaraznih bolesti. Godine 1908. sagrađena je i jednospratna zgrada bolnice. Prvi ljekari imali su status državnih službenika i bili su zaduženi za zdravstveno stanje stanovništva na čitavom kotarskom području. U godinama do kraja Prvog svjetskog rata, u Banjoj Luci su radila najviše tri liječnika, od kojih je jedan, primarius, bio upravnik bolnice.[3]
U vrijeme Kraljevine SHS uspostavlja se neka vrsta javne zdravstvene zaštite sa osiguravajućim društvima i higijenskim zavodima. U okviru tih reformi i u Banjoj Luci se osniva Higijenski Zavod. Tridesetih se gradi nekoliko bolnica i pratećih objekata, što bitno unapređuje zdravstvenu zaštitu i daje Banjoj Luci značaj regionalnog zdravstvenog centra. Tako je 1937. godine, izgrađena Banovinska bolnica Banja Luka, koja je raspolagala sa 192 kreveta. Bila je to savremena bolnička zgrada u kojoj je hirurgija s operacionom salom u polukruzžnom dijelu zgrade bila najupečatljiviji dio. Uz zgradu hirurgije dovršene su i druge pomoćne zgrade - upravna zgrada s kuhinjom, sadašnja zgrada s rendgenom i paviljon za prijem bolesnika. Uoči Aprilskog rata počeli su radovi na velikoj zgradi, u kojoj je trebalo biti smješteno, uglavnom, interno odjeljenje, koje je djelimično završeno, ali je konačno završena poslije oslobođenja.[3]
Poslije Drugog svjetskog rata uvodi se obavezna zdravstvena zaštita i vrši transformacije zdravstva po socijalnom modelu. Godine 1947. otvara se Srednja medicinska škola. Izvršena je rekonstrukcija i obnova bolnica kao i izgradnja nekoliko rejonskih domova zdravlja. Stara zgrada bolnice proširena je i dograđena 1959. i tu je smješteno Ginekološko–porođajno odjeljenje koje je tu bilo sve do zemljotresa 1969. godine. Osim podizanja ovih objekata, poslije oslobođenja (1945) bila je podignuta (prije zemljotresa 1969) i zgrada za Hitnu pomoć, a kako je do rata bila u sredini bolničkog kruga podignuta i mrtvačnica, može se reći da je prostor između Ulice Zdrave Korde i Crkvene bio pokriven brojnim bolničkim zgradama.[3] Od 1946. do 1974. u sastavu tadašnjeg Medicinskog centra Banja Luka, nalazili su se "Dom zdravlja", Opšta bolnica i Higijenski zavod.
Sedamdesetih dolazi do novog zamaha i izgradnje novih objekata. Banja Luka postaje regionalni centar i zdravstvene ustanove, smještene i razvijane u Banjaluci, osiguravale su zdravstvenu zaštitu za područje od oko milion stanovnika. Osniva se i Medicinski fakultet i gradi novi objekt Kliničko bolničkog centra u banjolučkom naselju Paprikovac koji je završen 1979.[3] Od 1983. bolnica nosi naziv Radna organizacija "Kliničko-medicinski centar" Banja Luka. Odlukom vlade dotašnji naziv Univerzitetska bolnica Klinički centar Banja Luka je promijenjen u naziv Univerzitetski klinički centar Republike Srpske.[4]
Organizacija uredi
Klinike uredi
- Klinika za unutrašnje bolesti
- Klinika za kardiologiju
- Klinika za plućne bolesti
- Klinika za dječije bolesti
- Klinika za opštu i abdominalnu hirurgiju
- Klinika za urologiju
- Klinika dječiju hirurgiju
- Klinika za plastično rekonstruktivnu hirurgiju
- Klinika za ginekologiju i akušerstvo
- Klinika za ifenktivne bolesti
- Klinika za neurologiju
- Klinika za psihijatriju
- Klinika za kožne i polne bolesti
- Klinika za anesteziju i intenzivno liječenje
- Klinika za onkologiju
- Klinika za bolesti uha, grla i nosa
- Klinika za očne bolesti
- Klinika za ortopediju i traumatologiju
- Klinika intenzivne medicine za nehirurške grane, postoji od septembra 2014.
- Centar za dojku, formiran je 1. juna 2008. godine.
- Centar za radioterapiju, počeo sa operativnim radom 2. avgusta 2010. godine.
Zavodi uredi
- Klinički zavod za nuklearnu medicinu i bolesti štitne žljezde
- Klinička apoteka
- Zavod za kliničku radiologiju
- Zavod za kliničku patologiju
- Zavod za kliničku laboratorijsku dijagnostiku
- Zavod za kliničku mikrobiologiju
Službe uredi
- Služba za torakalnu hirurgiju
- Služba za vaskularnu hirurgiju
- Služba za neurohirurgiju
- Služba za maksilofacijalnu hirurgiju
- Služba operacionih sala sa sterilizacijom i PHA
- Služba kliničke rehabilitacije
- Služba za pravne i opšte poslove
- Služba za ekonomsko finansijske poslove
- Služba za javne nabavke i istraživanje tržišta
- Služba uslužnih djelatnosti
Direktori uredi
- Dragutin Ilić (1989—1992)
- Radisav Vukić(1992-?)
- Branislav Lolić
- Risto Kozomara (2001-2004)
- Dragan Kostić (2004—2006)
- Milan Škrobić (2006—2008)
- Mirko Stanetić (2008—2011)
- Brano Topić (2011—2013)
- Duško Račić (2013—2014)
- Mirko Stanetić (2014—2017)
- Vlado Đajić (2017-)
Odlikovanja uredi
- Krst Milosrđa (Vidovdan 1993)[5]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ „Brojna preduzeća i pojedinci podržavaju Univerzitetski klinički centar RS”. www.nezavisne.com (na jeziku: Croatian). Pristupljeno 3. 5. 2020.
- ^ „O nama”. Univerzitetski klinički centar Republike Srpske. Pristupljeno 19. 6. 2019.
- ^ a b v g „Vijek i po modernog zdravstva u Banjaluci”. BL info. Pristupljeno 19. 6. 2019.
- ^ „Ponovo promijenjen naziv banjalučke bolnice”. 28. 8. 2015. Pristupljeno 19. 6. 2015.
- ^ Đurđević, Borislav (15. 7. 1993). „Ordeni i medalje najhrabrijim”. Srpska vojska. godina II, broj 10: 6.
